Zygmunt Symcha Srebrny, który przyszedł na świat 9 grudnia 1860 roku w Warszawie, był wybitnym polskim otorynolaryngologiem o żydowskich korzeniach. Jego życie zakończyło się w grudniu 1941 roku, również w Warszawie, co podkreśla silny związek tego znakomitego specjalisty z jego rodzinnym miastem.
Jako lekarz specjalizujący się w chorobach uszu, nosa i gardła, Srebrny znacząco wpłynął na rozwój tej dziedziny medycyny w Polsce. Jego dokonania oraz wpływ na przyszłe pokolenia lekarzy pozostają ważnym elementem polskiej tradycji medycznej.
Życiorys
Zygmunt Srebrny był synem Hermana i Adeli z Cohnów. Ukończył V gimnazjum w Warszawie, a następnie podjął studia na wydziale medycznym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończył w 1885 roku. Po zdobyciu dyplomu specjalizował się w Berlinie oraz Wiedniu.
W Warszawie praktykował jako otolaryngolog, dokonując nowatorskich zabiegów, które były pionierskie w Polsce. Srebrny wprowadzał innowacyjne metody leczenia, które zyskały uznanie w środowisku medycznym.
Był autorem ponad 180 publikacji, które obejmowały różnorodne tematy, w tym prace kliniczne i artykuły związane z medycyną ogólną oraz działalnością społeczną. Interesowały go również życiorysy lekarzy zmarłych oraz szeroko pojęta tematyka recenzji. Warto zauważyć, że przetłumaczył ważną pracę Röntgena zatytułowaną „O nowym rodzaju promieni” wydaną w 1896 roku.
W trakcie swojej kariery zyskał reputację aktywnego działacza w towarzystwach lekarskich, uczestnicząc w licznych zjazdach zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Pełnił również znaczącą rolę jako prezes Warszawskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Medycyny Społecznej. Jego wkład w te organizacje został doceniony przez nadanie mu honorowego członkostwa w kilku z nich.
W latach 1924–1939 był redaktorem naczelnym „Warszawskiego Czasopisma Lekarskiego”, prowadząc je z sukcesem i pomagając w rozwoju medycyny w Polsce.
Niestety, podczas II wojny światowej został przymusowo przesiedlony do getta warszawskiego, gdzie zmarł w grudniu 1941 roku.
Życie prywatne
Od 23 maja 1886 roku Zygmunt Srebrny był w związku małżeńskim z Felicją z Rozenfeldów. Para ta doczekała się dwóch córek, wnosząc tym samym nowe życie do swojej rodziny. Dodatkowo, jego rodzinna historia wzbogaca się poprzez wybitne osobistości – jego bratankiem był profesor filologii klasycznej, Stefan Srebrny, a inny bratank, Jan, zajął się medycyną jako otolaryngolog.
Przypisy
- M.P. z 1939 r. nr 155, poz. 367 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Henryk Czarnecki (1922–1990) | Rachela Hutner | Czesław Czarnowski | Helena Pyz | Czesław Chęciński | Natalia Zylberlast-Zand | Eugeniusz Bojarski | Andrzej Chmura | Mieczysław Proner | Danuta Łozińska | Zbigniew Olejnik | Mirosław Śmiłowicz | Mariusz Jasik | Jan Macherski | Barbara Stroińska-Kuś | Jerzy Brunner (bakteriolog) | Henryk Hilarowicz | Antoni Elzenberg | Wanda Piłsudska | Mikołaj RejchmanOceń: Zygmunt Srebrny