Jerzy Jakubowski (lekarz)

---

Życiorys

Jerzy Jakubowski przyszedł na świat w rodzinie żydowskiej, syn Jakuba Muszkatenblita (ur. 1863) i Szyfry z domu Wiatrak (ur. 1856). Jego edukacja rozpoczęła się w 1899 roku, kiedy to zapisał się do szkoły handlowej imienia Leopolda Kronenberga. Od 1900 roku uczył się w siedmioklasowym gimnazjum Zgromadzenia Kupców.

Na początku 1906 roku, miał zaszczyt wyjechać do Jekaterynosławia, gdzie w męskim gimnazjum handlowym zdał eksternistycznie maturę 31 maja tego samego roku. Szczególnym elementem jego edukacji były tajne kółka samokształceniowe, w których brał czynny udział. Działał również w Związku Młodzieży Socjalistycznej. W latach 1903–1906 był wielokrotnie aresztowany, a ostatecznie w 1906 roku zesłany do guberni ołonieckiej. Jego determinacja doprowadziła go do ucieczki, podczas której przez Warszawę trafił do Paryża, gdzie podjął studia medyczne.

W stolicy Francji, podczas spotkań partyjnych oraz towarzyskich, poznał m.in. takie postacie jak Włodzimierz Lenin, Gieorgij Plechanow oraz Esterą Golde-Stróżecką. W 1914 roku nostryfikował swój dyplom lekarski na Uniwersytecie Kijowskim. W trakcie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej, uczestnicząc w rewolucji październikowej. W okresie międzywojennym osiedlił się w Warszawie, gdzie praktykował jako lekarz.

W 1939 roku, jako lekarz wojskowy, brał udział w kampanii wrześniowej, a w latach 1939–1941 pełnił funkcję naczelnika medycyny w Zarządzie Uzdrowisk Ukrainy we Lwowie. W latach 1941–1944 przebywał w Warszawie, a po upadku powstania warszawskiego znalazł się w Skierniewicach, by od lutego 1945 roku zamieszkać w Łodzi.

Po zakończeniu II wojny światowej, Jerzy Jakubowski został profesorem na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie do 1963 roku kierował II Kliniką Chorób Wewnętrznych. Jego następca, Włodzimierz Musiał, przejął to stanowisko po jego odejściu. Politycznie był związany z różnymi ruchami: od 1907 roku był członkiem PPS-Lewicy, a następnie KPP, by od 1945 roku dołączyć do PPR. Przed wojną współpracował z Piotrem Wojciechowskim, z którym wydawał „Dziennik Popularny”, współpracując również z Teodorem Duraczem i Leonem Purmanem.

Jerzy Jakubowski miał dwie żony. Jego pierwszą małżonką była Pessa Kejlin, z którą doczekał się syna Juliana (1912–1914). Drugą żoną, z którą ożenił się w Paryżu, była Zofia Popow, pochodząca z rosyjskiej rodziny inteligenckiej. Para miała syna Mikołaja (ur. 1915).

Jerzy Jakubowski zmarł 19 sierpnia 1967 roku we Wrocławiu, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu komunalnym w Polanicy Zdroju (sektor 2-C-1).

Ordery i odznaczenia

Jerzy Jakubowski, lekarz z wieloma osiągnięciami, został uhonorowany licznymi nagrodami i odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w służbę zdrowia oraz działalność na rzecz społeczeństwa.

• Order Sztandaru Pracy I klasy,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 lipca 1950,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 8 maja 1946,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, otrzymany 13 stycznia 1955.

Wybrane prace

Jerzy Jakubowski, wybitny lekarz, pozostawił po sobie istotne publikacje, które przyczyniły się do rozwoju medycyny. Oto niektóre z jego prac:

• O raku pierwotnym płuca. Warszawskie Czasopismo Lekarskie (1931),
• O zespole objawowym zapalenia tętnicy głównej zstępującej. Ther. Nova (1932).

---

Oceń: Jerzy Jakubowski (lekarz)

---