Irena Hausmanowa-Petrusewicz


Irena Hausmanowa-Petrusewicz, z rodzeństwa Ginzburgów, urodziła się 27 grudnia 1917 roku w Warszawie i zmarła tamże 7 lipca 2015 roku. Była znaną postacią w polskiej medycynie, specjalizującą się w neurologii.

Jej życie oraz osiągnięcia zawodowe miały istotny wpływ na rozwój neurologii w Polsce, co czyni ją osobą wartą uwagi i uznania w dziedzinie medycyny.

Życiorys

„Po zakończeniu edukacji w warszawskim gimnazjum w 1935 roku, Irena Hausmanowa-Petrusewicz rozpoczęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończyła w 1941 roku na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W międzyczasie studiowała również psychologię oraz pracowała w Zakładzie Farmakologii, gdzie zajmowała się toksykologią układu nerwowego aż do 1941 roku. W latach 1941–1943 pełniła funkcję lekarza ogólnego w Kirgistanie. Od roku 1944 była czynnie zaangażowana w działania wojenne, pracując w szpitalu na froncie.

Po zakończeniu II wojny światowej i powrocie do Warszawy w 1945 roku, zaczęła pełnić obowiązki starszego asystenta w Klinice Neurologicznej. W 1948 roku przystąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach pięćdziesiątych XX wieku miała możliwość uczestniczyć w stypendiach we Francji oraz Danii. W 1958 roku objęła stanowisko kierownika Kliniki Neurologicznej, którą prowadziła przez ponad trzy dekady, aż do 1989 roku. Jako visiting professor zrealizowała ważne projekty edukacyjne na uniwersytecie w Filadelfii w latach 1972–1973, a później w Houston w Teksasie na Baylor College oraz w Columbia University w Nowym Jorku.

Irena Hausmanowa-Petrusewicz wykazywała szczególne zainteresowania chorobami nerwowo-mięśniowymi i była jednym z pionierów diagnostyki elektromiograficznej (EMG), prowadząc badania związane z nerwami i mięśniami. Jej dorobek naukowy liczący około 400 publikacji, w tym 31 książek, stał się istotnym wkładem w dziedzinie neurologii. W 1986 roku odznaczono ją tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu im. Pasteura w Strasburgu.

Jako aktywna członkini wielu towarzystw naukowych, pełniła rolę prezesa Polskiego Towarzystwa Neurologicznego w latach 1974–1984, a także wiceprezesa Światowej Federacji Neurologicznej oraz była członkiem założycielskim Grupy Badawczej Mięśni WFN. Przynależała do Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych, zasiadała w Polskiej Akademii Nauk od 1998 roku, w Komitecie Nauk Neurologicznych PAN oraz w Polskim Towarzystwie Neurofizjologii Klinicznej. Była także inicjatorką Polskiego Towarzystwa Zwalczania Chorób Mięśni oraz przewodniczącą jego Rady Naukowej. Irena była również członkiem honorowym 10 zagranicznych towarzystw oraz redaktorem wielu prestiżowych pism naukowych, zarówno krajowych, jak i zagranicznych. Wspierała również tarcie Rady Naukowej Instytutu Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej PAN oraz Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej PAN, jak również Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie. Jej prace zostały uhonorowane licznymi nagrodami naukowymi.

Była siostrą prof. Stefanii Jabłońskiej, a jej mężem był prof. Kazimierz Petrusewicz. Zmarła w Warszawie, a jej ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Wojskowy na Powązkach, gdzie została pochowana (kwatera A32-tuje-21).

Działalność naukowa

Irena Hausmanowa-Petrusewicz, znana postać w świecie nauki, zyskała znaczące uznanie w swojej dziedzinie. Uzyskała stopień doktora nauk w 1948 roku, co otworzyło przed nią drzwi do dalszej kariery akademickiej.

W 1951 roku obroniła swoją habilitację, co pozwoliło jej na pełniejsze zaangażowanie się w działalność naukową i dydaktyczną. Już w 1954 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego, co stanowiło dowód na jej fachowość oraz zaangażowanie w rozwój wiedzy.

Natomiast w 1975 roku awansowała na profesora zwyczajnego, co stanowi zwieńczenie jej długotrwałej kariery akademickiej. Jako mentorka, była promotorką 60 doktorów nauk oraz opiekunką 16 habilitacji, co podkreśla jej wpływ na rozwój kolejnych pokoleń naukowców.

Ordery i odznaczenia

Irena Hausmanowa-Petrusewicz otrzymała szereg znaczących odznaczeń, które świadczą o jej wkładzie w rozwój Polski oraz osiągnięciach w dziedzinie edukacji i kultury. Lista przydzielonych jej odznaczeń jest niezwykle imponująca. Oto wyróżnienia, które zdobyła:

  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, 2002,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, 1986,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 22 lipca 1951,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, 13 stycznia 1955,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1985.

Przypisy

  1. HAUSMANOWA-PETRUSEWICZ, Irena [online], Polska Akademia Nauk - Członkowie PAN [dostęp 02.02.2023 r.]
  2. Petrusewicz Kazimierz, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 28.12.2020 r.]
  3. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 25.11.2019 r.]
  4. Biogram na stronie PAN. [dostęp 15.12.2011 r.]
  5. M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13.01.1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia - wymieniona jako Hausman Irena.
  6. M.P. z 1951 r. nr 75, poz. 1024 „za wybitną działalność naukową w dziedzinie medycyny”.
  7. The First International Congress of EMG at the University of Pavia, wrzesień 1961 r.
  8. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 289. ISBN 83-223-2073-6.

Oceń: Irena Hausmanowa-Petrusewicz

Średnia ocena:4.45 Liczba ocen:12