Wacław Sitkowski

---

Życiorys

Wacław Sitkowski był synem Wacława i Jadwigi. Uczył się w Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, gdzie zdobył wiedzę, jednak maturę zdał w ramach tajnych kompletów. W 1942 roku podjął studia w Prywatnej Szkole Zawodowej dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego, którą prowadził Jan Zaorski. Równocześnie, od 1940 do 1944, pracował jako laborant rentgenowski w Szpitalu Kolejowym w Warszawie. W okresie II wojny światowej był także aktywnym żołnierzem Armii Krajowej, biorąc udział w powstaniu warszawskim pod pseudonimami Wacek i Junior. Po zakończeniu walk, 28 września 1944 roku, został awansowany na podporucznika rezerwy, a po upadku powstania trafił do Stalagu IV B.

Po wojnie wznowił edukację medyczną, kształcąc się w Leuven, a w 1947 roku uzyskał dyplom na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie. Już w tym samym roku rozpoczął pracę w Klinice Chirurgicznej Instytutu Gruźlicy, prowadzonej przez Leona Manteuffla-Szoege, gdzie został do 1969 roku, dochodząc do stanowiska kierownika oddziału. Równolegle przez kilka lat pracował w Oddziale Chirurgicznym Instytutu Onkologii pod kierunkiem Tadeusza Koszarowskiego. W czasie służby wojskowej przez rok kierował oddziałem zabiegowym w Sanatorium Wojskowym w Otwocku.

Wacław Sitkowski uzyskał tytuł doktora w 1952 roku, broniąc pracy na temat Leczenia operacyjnego ślinianek. W 1964 roku habilitował się na podstawie rozprawy dotyczącej Leczenia operacyjnego zwężenia lewego ujścia tętniczego, a w 1979 roku otrzymał tytuł profesora nauk medycznych. W latach 1958–1959 stał na czele oddziału torakochirurgicznego w Otwocku, gdzie jako pierwszy zaczął przeprowadzać operacje resekcji płuc. W Dziekanowie Leśnym wprowadził bronchoskopowe badania, a w Sanatorium Gruźlicy Kostno-Stawowej metody leczenia gruźlicy kręgosłupa.

W 1961 roku Wacław Sitkowski wyjechał na rok do Konga jako przedstawiciel Światowej Organizacji Zdrowia. Od 1964 roku jako konsultant kardiochirurgii współpracował z Akademią Medyczną w Krakowie, gdzie wdrażał różne techniki chirurgiczne w leczeniu chorób serca. Po objęciu w 1969 roku stanowiska ordynatora chirurgii w Szpitalu Wolskim, przekształcił tę placówkę w wiodący ośrodek kardiochirurgiczny. W 1980 roku został kierownikiem II Kliniki Kardiochirurgii Instytutu Kardiologii i pełnił tę funkcję do przejścia na emeryturę w 1994 roku.

Sitkowski jest uważany za jednego z pionierów kardiochirurgii w Polsce. Dokonał pierwszej operacji na otwartym sercu w kraju oraz popularyzował procedury krążenia pozaustrojowego w ośrodkach medycznych. Był autorem wielu pionierskich operacji, w tym wszczepienia zastawki aorty, a także przeprowadził pierwszy udokumentowany przypadek zeszycia ubytku międzykomorowego po zawale serca. W 1967 roku operował poetkę Halinę Poświatowską, podejmując się wszczepienia sztucznej zastawki mitralnej, niestety pacjentka zmarła w wyniku powikłań pooperacyjnych.

Wacław Sitkowski zmarł 1 kwietnia 2010 roku. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 191–2–26/27). W 2014 roku w filmie Bogowie jego postać zagrał Jan Englert.

Odznaczenia

Wacław Sitkowski był wybitnym przedstawicielem swojego zawodu, który otrzymał wiele prestiżowych odznaczeń w uznaniu za swoją pracę i wkład w rozwój społeczny. Oto lista jego najważniejszych odznaczeń:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2004),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976),
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1989),
• Warszawski Krzyż Powstańczy (1983),
• Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia” (1955),
• Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego” (1985).

---

Oceń: Wacław Sitkowski

---