Ludwik Dorn

---

Życiorys

Rodzina

Ludwik Dorn, znany wcześniej jako Ludwik Dornbaum, urodził się w rodzinie, która zmieniła nazwisko z Dornbaum na Dorn w latach 60. Jego ojciec, Henryk Dornbaum, pochodził ze zasymilowanej rodziny żydowskiej z Tarnopola. Dziadek ze strony ojca prowadził zakład optyczny w tym mieście. Henryk, wykształcony w zakresie optyki i zegarmistrzostwa, przed II wojną światową był członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy oraz KPP. W związku z działalnością polityczną odbył karę pozbawienia wolności w okresie międzywojennym. Kiedy wojska niemieckie zbliżyły się do Tarnopola, uciekł do Kazachstanu, podczas gdy jego bliscy w Generalnym Gubernatorstwie ponieśli tragiczną śmierć w trakcie Holocaustu. Po wojnie powrócił z armią Berlinga i pracował w PPR oraz PZPR, a później wykładał marksizm-leninizm na Politechnice Warszawskiej. Po odejściu z uczelni w 1956 roku, otworzył zakład optyczny na ul. Marszałkowskiej. Ludwik wychowywał się w tradycji agnostycyzmu, a jego matka Alina była lekarzem neurologiem, co miało znaczący wpływ na jego światopogląd.

Matka Ludwika, Alina, miała również interesującą historię. Jej przodkowie, w tym dziadek, który był pomocnikiem kowala, osiągnęli w młodości wykształcenie medyczne, co doprowadziło do jej kariery jako neurolog. Henryk i Alina Dorn zostali pochowani na cmentarzu Komunalnym Północnym w Wólce Węglowej.

Dzieciństwo i młodość

Już w czasach szkolnych Ludwik zmagał się z dysleksją, mimo to dobrze radził sobie z matematyką. W latach 60. ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1973 roku. W tym okresie aktywnie angażował się w harcerstwo, w szczególności w 1 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Romualda Traugutta, gdzie miał zaszczyt uczyć się od wielu znaczących osobistości, takich jak Andrzej Celiński, Antoni Macierewicz i Piotr Naimski. W nocy 31 października 1971 roku, wspólnie z kolegami, namalował na murze cmentarza powązkowskiego hasło: „Chwała robotnikom pomordowanym w grudniu 1970 roku”. Działanie to zwróciło uwagę zagranicznych mediów, w tym Radia Wolna Europa.

Po ukończeniu liceum, Ludwik rozpoczął studia na Wydziale Nauk Społecznych UW, gdzie zafascynował się ruchem hippisowskim i nawiązał bliską relację z Kinga Dunin. Jeszcze podczas studiów brał udział w organizowaniu akcji zbierania podpisów pod Listem 59, który protestował przeciwko zmianom w Konstytucji PRL. Jego zaangażowanie w pomoc dla prześladowanych robotników wzrosło po wydarzeniach czerwcowych, co zaowocowało jego przystąpieniem do Komitetu Obrony Robotników w lipcu 1976 roku. W tym czasie, podczas brutalnych interwencji milicji, dwukrotnie został pobity, co miało wpływ na jego dalsze życie i działalność społeczno-polityczną.

Działalność opozycyjna

W sierpniu 1980 roku Ludwik Dorn został aresztowany, jednak po porozumieniach sierpniowych odzyskał wolność. Wkrótce po tym wstąpił do NSZZ „Solidarność” oraz do KSR Wolność-Sprawiedliwość-Niepodległość. Jako socjolog przyczynił się do rozwoju Ośrodka Badań Społecznych NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze. W okresie stanu wojennego musiał ukrywać się przez półtora roku, mieszkając w Gdańsku i Warszawie, gdzie szukał schronienia m.in. u Jadwigi Staniszkis.

Podczas nieobecności Antoniego Macierewicza w 1983 roku, Ludwik Dorn kierował redakcją podziemnego „Głosu” oraz „Wiadomości”, organizując równocześnie Centrum Dokumentacji i Analiz. Dzięki pomocy Jan Olszewski, udało mu się nawiązać rozmowy z władzami PRL, po podpisaniu zobowiązania do przestrzegania prawa. Jego decyzje wywołały kontrowersje wśród opozycjonistów. W 1983 roku opublikował również manifest „Odbudowa państwa”, nawołując do zjednoczenia różnych frakcji opozycyjnych w walce przeciwko rządowi komunistycznemu.

Działalność polityczna w III RP

Działalność do 2001

W 1990 roku Ludwik Dorn nawiązał bliską współpracę z Jarosławem Kaczyńskim przy zakładaniu Porozumienia Centrum oraz przy wspieraniu kandydatury Lecha Wałęsy w wyborach prezydenckich. Po zwycięstwie Wałęsy, został zatrudniony w Kancelarii Prezydenta RP, pod kierownictwem Kaczyńskiego, jako kierownik zespołu analiz. Jego czas pracy w tej instytucji zakończył się w wyniku konflikty między Kaczyńskimi a prezydentem.

W 1992 roku objął stanowisko wiceprezesa PC. Podczas kampanii wyborczej Lecha Kaczyńskiego w 1995 na prezydenta, pełnił rolę rzecznika prasowego. Po wyborach w 1997 roku, jako członek PC, otrzymał mandat poselski w Sejmie III kadencji. W proteście przeciwko nominacji ministra sprawiedliwości Lidii Suchockiej, zrezygnował z Klubu Parlamentarnego AWS, w którym członkowie odczuwali inwigilację ze strony PIS.

Działalność w latach 2001–2007

W 2001 roku wspólnie z braciami Kaczyńskimi wziął udział w założeniu Prawa i Sprawiedliwości, zostając wiceprezesem tej partii. Uzyskał mandat poselski w okręgu podwarszawskim, a od grudnia 2002 roku był przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PiS. Jego polityczna działalność przyniosła reelekcję w wyborach w 2005 roku, a w tym samym roku objął również stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza.

Po krótkim czasie złożył dymisję z funkcji wicepremiera i ministra, pozostając ministrem spraw wewnętrznych, co jednak zakończyło się jego odwołaniem 8 lutego 2007 roku. Zastąpił go Janusz Kaczmarek.

Działalność od 2007

W wyborach parlamentarnych w 2007 roku, po raz czwarty uzyskał mandat poselski, jednak złożył rezygnację z funkcji wiceprezesa PiS, sprzeciwiając się polityce Jarosława Kaczyńskiego. W październiku 2008 r. został usunięty z partii, a jego wykładnia publiczna była przyczyną tego zwolnienia. Następnie przewodniczył nowo utworzonemu kołu parlamentarnemu Polska Plus oraz podjął współpracę z nowym ugrupowaniem. W marcu 2009 roku ogłosił swój start w wyborach prezydenckich, ale w związku z tragedią smoleńską, jego kandydatura została wycofana. W kolejnych wyborach samorządowych poparł Krajową Wspólnotę Samorządową. W grudniu 2010 roku wznowił współpracę z PiS, a w 2011 ponownie zdobył mandat poselski, uzyskując 18 683 głosy. Początkowo nie przystąpił jednak do żadnej frakcji, a 15 grudnia 2011 roku dołączył do klubu parlamentarnego Solidarna Polska.

Twórczość literacka

Autor ten angażował się w tłumaczenie wierszy, w tym dzieł takich poetów jak John Keats oraz William Butler Yeats. Oprócz tłumaczeń, tworzył również bajki oraz własne wiersze. Jednym z jego wyróżniających się utworów jest wiersz „O śpiochu tłuściochu i o psie Sabie”, który zdobył uznanie na ogólnopolskim konkursie „Wielcy poeci piszcie dla dzieci”.

W roku 2008 autor opublikował zbiór swoich wierszy zatytułowany „Zdruzgotki”, przedstawiający utwory powstałe w latach 2003–2005.

Życie prywatne

Ludwik Dorn, znany polski polityk, w dorosłym życiu postanowił przyjąć chrzest katolicki. Oprócz licznych obowiązków publicznych, były mu bliskie życie rodzinne i wartości. Miał cztery córki, co podkreśla jego rolę jako ojca.

Trzecią żoną Dorna była Izabela Śmieszek-Dorn, warszawska wizażystka i charakteryzatorka, znana ze swojej ekspertyzy w zakresie bodypaintingu. Ich związek był jednym z ważniejszych etapów w jego życiu osobistym.

Dorn był także miłośnikiem zwierząt; posiadał sukę rasy sznaucer o imieniu Saba. Jej publiczna obecność w Sejmie w 2007 roku wzbudziła niemałe kontrowersje, a media donosiły o incydencie, kiedy to funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu wyprowadzili ją na spacer, oraz o rzekomym pogryzieniu mebli w jego rezydencji.

Niestety, jego życie zakończyło się 7 kwietnia 2022 roku, kiedy to zmarł na skutek choroby nowotworowej. Jego ostatnie miejsce spoczynku tocmentarz Wojskowy na Powązkach w Warszawie, gdzie został pochowany 13 kwietnia 2022 roku.

Odznaczenia

W 2022 roku, prezydent RPAndrzej Duda pośmiertnie odznaczył Ludwika Dorna najwyższym polskim odznaczeniem – Orderem Orła Białego.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

W poniższym zestawieniu przedstawione są wyniki wyborów ogólnopolskich dotyczące Ludwika Dorna. Oto tabela, która zawiera szczegółowe informacje na temat jego kandydatur w kolejnych latach.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Rodzaj organu	Numer okręgu	Ostateczny wynik
1991	_	Porozumienie Obywatelskie Centrum	Sejm I kadencji	nr 6	511 (0,23%)
1993		Porozumienie Centrum	Sejm II kadencji	nr 27	5455 (1,19%)
1997	_	Akcja Wyborcza Solidarność	Sejm III kadencji	nr 2	1012 (0,36%)
2001	_	Prawo i Sprawiedliwość	Sejm IV kadencji	nr 20	17 482 (5,96%)
2005			Sejm V kadencji		39 929 (12,58%)
2007			Sejm VI kadencji		81 696 (17,74%)
2011			Sejm VII kadencji		18 683 (4,15%)
2014	_	Solidarna Polska Zbigniewa Ziobro	Parlament Europejski VIII kadencji	nr 5	5362 (1,37%)
2015	_	Platforma Obywatelska	Sejm VIII kadencji	nr 17	4214 (1,53%)

Publikacje

W twórczości Ludwika Dorna można odnaleźć interesujące publikacje, które odzwierciedlają jego myśli i doświadczenia. Oto kilka z nich:

• „Zdruzgotki” (wiersze), wydanie przez Wydawnictwo Arcana, Kraków 2008,
• „Rozrachunki i wyzwania” (wywiad rzeka przeprowadzony przez Amelię Łukasiak i Agnieszkę Rybak), opublikowane przez Prószyński Media, Warszawa 2009,
• „Anatomia słabości” (wywiad rzeka przeprowadzony przez Roberta Krasowskiego), ukazało się w Wydawnictwie Czerwone i Czarne, Warszawa 2013.

---

Oceń: Ludwik Dorn

---