Wacław Policzkiewicz był znaczącą postacią w historii ruchu komunistycznego w Polsce oraz ZSRR. Urodził się w 1890 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 27 sierpnia 1937 roku w Leningradzie. Jego działalność polityczna obejmowała szereg znaczących organizacji.
Był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej - Lewicy (PPS-Lewica), a także Skróconej Demokratycznej Komunistycznej Partii Polski (SdKPiL), co podkreśla jego związki z lewicowym skrzydłem polityki. W jego biografii widoczne są również powiązania z Socjalistyczną Partią Robotniczą Rzeczypospolitej Polskiej (SdPRR(b)), a także Rosyjską Partią Komunistyczną (bolszewików).
W trakcie swojej kariery był również zaangażowany w działalność różnych organów bezpieczeństwa, takich jak CzeKa, OGPU oraz NKWD, co wskazuje na jego bliskie powiązania z systemem komunistycznym.
Biogram
Wacław Policzkiewicz pochodził z rodziny robotniczej z Warszawy. Jego rodzicami byli Teofil Antoni Policzkiewicz (1871–1914), zajmujący się malowaniem pokojów, oraz Zofia z Dobrowolskich (1865–1932). Był najstarszym dzieckiem w licznej rodzinie, z której jedynie on oraz jeszcze dwoje rodzeństwa osiągnęło wiek dorosły. Edukację rozpoczął, jednak ograniczyła się ona jedynie do podstawowego poziomu. W swoim życiu zawodowym pracował jako robotnik na Pradze.
W 1906 roku przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy, a trzy lata później przeszedł do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. W tej partii miał znaczącą rolę, aktywnie działając w praskim Zarządzie Dzielnicowym. W 1912 roku został aresztowany, co zakończyło się osadzeniem go w X Pawilonie Cytadeli warszawskiej, a następnie zesłaniem na Syberię.
Po rewolucji lutowej w 1917 roku odzyskał wolność, a wkrótce trafił do Piotrogrodu, gdzie przyłączył się do Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (bolszewików), z zaliczeniem wcześniejszego stażu partyjnego od 1907 roku. Uczestniczył w rewolucji październikowej, a po jej zakończeniu rozpoczął pracę w CzeKa w Moskwie i Tule. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku działał jako funkcjonariusz Wydziału Specjalnego Frontu Zachodniego Armii Czerwonej. Kontynuował swoją karierę w ZSRR, zyskując stanowisko w sowieckich organach bezpieczeństwa.
Od 1922 roku był członkiem przedstawicielstwa OGPU przy Leningradzkim Okręgu Wojskowym. W latach 1927–1930 pełnił funkcję naczelnika OGPU w Pskowie, a później naczelnika wydziału miejsc odosobnienia (łagrów) NKWD na Krymie. Jego życie dramatycznie zmieniło się podczas wielkiej czystki, kiedy to 15 lipca 1937 roku został aresztowany pod zarzutem działalności kontrrewolucyjnej, przez co został usunięty z WKP(b). W wyniku wyroku z 25 sierpnia 1937 roku został skazany na śmierć, a dwa dni później stracony. W tym okresie, podczas czystki, swoją śmierć poniósł również jego brat Roman, a także szwagier Leon Kromplewski.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Henryk Raabe | Julian Makowski | Michał Stanisław Kossakowski | Konrad Niklewicz | Bruno Wanke | Justyna Glusman | Jakub Berman | Ryszard Hoszowski | Władysław Wolski | Ludwik Dorn | Mirosław Chojecki | Karol Wójcik | Wacław Gumiński | Wiesław Fijałkowski | Konrad Libicki | Stanisław Poniatowski (podskarbi litewski) | Mieczysław Wągrowski | Artur Górski (1970–2016) | Tadeusz Walichnowski | Przemysław CzyżOceń: Wacław Policzkiewicz