Wacław Święcicki

---

Życiorys

Wacław Święcicki był synem aptekarza Hipolita Święcickiego oraz Julii z Cyzmerów. Jego edukacja rozpoczęła się w 1867 roku, kiedy to rozpoczął studia w Szkole Głównej Warszawskiej. W latach 1872-1875 kontynuował naukę w petersburskim Instytucie Technologicznym. Tam, podobnie jak Ludwik Waryński czy Stanisław Kunicki, związał się z jednym z nielegalnych kółek socjalistycznych, które działało w ramach Gminy Polskiej.

Jego działalność polityczna nie uszła uwadze władz, co skończyło się wydaleniem go z uczelni po udziale w demonstracjach ulicznych. W 1876 roku Święcicki powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę na Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Współpracował z Waryńskim, organizując pierwsze kółka rewolucyjne, co pokazało jego zaangażowanie w ruch socjalistyczny.

W końcu 1877 roku wziął udział w „agitacji socjalistycznej”. W 1878 roku aresztowano go razem z innymi działaczami, w tym Filipiną Płaskowicką, Bolesławem Mondszajnem oraz Józefem Pławińskim. Zostali umieszczeni w Cytadeli Warszawskiej. Prokurator Plewe przedstawił dowody na to, że Święcicki brał udział w propagandzie socjalistycznej, zarówno poprzez literacką twórczość, jak i pomoc dla skompromitowanego rewolucjonisty, Drobysz-Drobyszewskiego. Przestrzegał też innych przed aresztowaniami oraz zajmował się sprawami finansowymi związanymi z działalnością socjalistyczną.

Przez dwa lata przebywał w X Pawilonie, gdzie wspólnie z Filipiną Płaskowicką redagował nielegalną gazetę „Głos Więźnia. Organ więzionych socjalistów polskich”. W ramach tej publikacji umieścił kilka swoich wierszy, w tym satyrę „Don Pedro” oraz wiersze „Przed drogą na Sybir”, „Oj, źle, bracia…” oraz „Kolęda”. Wyrokiem z 14 kwietnia 1880 roku został skazany na zesłanie na Syberię. Po odbyciu kary, wrócił w 1883 roku i stał się członkiem I Proletariatu.

Zmarł, borykając się z poważną chorobą, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany (kw.13-4-13/14).

---

Oceń: Wacław Święcicki

---