Julian Makowski

Polityka i administracja

Julian Edmund Makowski, ur. 6 lutego 1875 roku w Warszawie, a zm. 25 listopada 1959 roku w tym samym mieście, był jedną z bardziej znaczących postaci w historii polskiej dyplomacji oraz prawoznawstwa. Jako dyplomata i prawnik, Makowski odznaczał się specjalistyczną wiedzą w dziedzinie prawa międzynarodowego, co czyniło go autorytetem w tej dziedzinie.

W trakcie swojej kariery akademickiej, pełnił również funkcję profesora oraz rektora Szkoły Głównej Handlowej, gdzie przyczynił się do rozwoju edukacji w Polsce. Jego osiągnięcia były nie tylko ograniczone do teorii, ale również stosowane w praktyce, co do dzisiaj jest doceniane przez wiele środowisk akademickich oraz zawodowych.

Życiorys

Julian Makowski, po ukończeniu edukacji w gimnazjum warszawskim, podjął studia w renomowanym Wyższym Instytucie Handlowym w Antwerpii, gdzie w 1898 roku zdobył dyplom licencjata. Następnie rozwijał swoje zainteresowania naukowe w Szkole Nauk Politycznych w Paryżu oraz na wydziale prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1923 roku uzyskał magisterium prawa na Uniwersytecie Warszawskim, a także doktorat prawa na Uniwersytecie Poznańskim.

Od 1906 roku Makowski pełnił funkcję wykładowcy prawa międzynarodowego w późniejszej Wyższej Szkole Handlowej, a od 1915 roku prowadził zajęcia w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. W 1936 roku zyskał tytuł profesora w SGH, a w latach 1937–1940 był rektorem tej uczelni.

Po zakończeniu I wojny światowej, 24 lipca 1919 roku, Makowski objął stanowisko naczelnika wydziału traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W tym czasie był czynnie zaangażowany w delegacje do rokowań, m.in. z Czechosłowacją w 1920 roku, z Wolnym Miastem Gdańskiem w 1921 roku (gdzie był wiceprzewodniczącym delegacji) oraz z Litwą w 1928 roku. W 1930 roku reprezentował rząd RP na międzynarodowej konferencji kodyfikacyjnej w Hadze.

W późniejszych latach, od 1931 roku, pracował jako przewodniczący Wyższej Komisji Dyscyplinarnej w MSZ, gdzie wynegocjował i podpisał liczne traktaty arbitrażowe, m.in. z Belgią, Danią, Szwecją, Norwegią, Holandią, Luksemburgiem i Szwajcarią. W 1932 roku wykładał w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze, a w 1933 roku objął redakcję Zbioru Dokumentów miesięcznika Polityka Narodów. Był również współredaktorem Encyklopedii Nauk Politycznych (tom 1-4, Warszawa 1936–1939).

Po II wojnie światowej Makowski kontynuował swoją karierę jako wykładowca, a następnie profesor w Akademii Nauk Politycznych, która z czasem przekształciła się w Szkołę Główną Służby Zagranicznej, a także w Uniwersytecie Jagiellońskim w 1945 roku.

Julian Makowski spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze N-6-14. Jego materiały archiwalne są przechowywane w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-88.

Ordery i odznaczenia

Julian Makowski posiada liczne odznaczenia, które świadczą o jego wyróżniającej się działalności.

  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936),
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

W sumie Makowski otrzymał 26 odznaczeń zagranicznych, w tym:

  • Wielki Komandor Orderu Zbawiciela (Grecja),
  • Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia),
  • Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii (Rumunia),
  • Wielki Oficer Orderu Świętego Sawy (Jugosławia),
  • Wielki Oficer Orderu Krzyża Południa (Brazylia),
  • Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja),
  • Wielki Oficer Orderu Korony Dębowej (Luksemburg),
  • Krzyż Komandorski I Klasy Orderu Białej Róży Finlandii (Finlandia),
  • Komandor I klasy Orderu Zasługi Cywilnej (Hiszpania),
  • Komandor I stopnia Orderu Danebroga (Dania),
  • Order Zasługi II klasy (Węgry),
  • Order Zasługi III klasy (Austria),
  • Order Skarbu Świętego III klasy (Japonia),
  • Komandor Orderu Korony (Belgia),
  • Komandor Orderu Świętego Olafa (Norwegia),
  • Komandor Orderu Lwa Białego (Czechosłowacja),
  • Komandor Orderu Oranje-Nassau (Holandia),
  • Komandor Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa),
  • Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja),
  • Order Kłosa Złotego III klasy (Chiny).

Publikacje

Julian Makowski, uznawany za wybitnego specjalistę w dziedzinie prawa międzynarodowego, pozostawił po sobie bogaty dorobek publikacji. Oto zestawienie jego najważniejszych dzieł:

  • Rozwój i przyszłość prawa międzynarodowego, Warszawa 1916,
  • O konsulach i konsulatach, Warszawa 1918,
  • Ustrój konstytucyjny Stanów Zjednoczonych Ameryki, Warszawa 1918,
  • Prawo międzynarodowe wyd.I Warszawa 1918, wyd. IV, Warszawa 1931,
  • Prawno-państwowe położenie Wolnego Miasta Gdańska, Warszawa 1923,
  • Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924,
  • Współczesne formy sądownictwa międzynarodowego, Warszawa 1926,
  • Teoria i technika zawierania umów międzynarodowych, Warszawa 1931 (II wyd),
  • L’organisation actuelle de l’arbitrage international, Paris 1932,
  • Zagadnienie państwowości Wolnego Miasta Gdańska, Warszawa 1934,
  • Współczesne formy bezpieczeństwa zbiorowego, Warszawa 1935,
  • Umowy międzynarodowe Polski, Warszawa 1935 (II wyd),
  • Podręcznik prawa międzynarodowego, Warszawa 1948 (wyd. IV),
  • Organa państwa w stosunkach międzynarodowych, Warszawa 1957.

Przypisy

  1. Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 28.02.2024 r.]
  2. Cmentarz Stare Powązki: MAKOWSCY, [dostęp 04.01.2020 r.]
  3. Makowski Julian. „The Review of the Polish Academy of Sciences”. T. 4–5, s. 105, 1959. Ossolineum.
  4. Tadeusz Cieślak: Księga pamiątkowa ku czci Juliana Makowskiego z okazji 50-lecia pracy naukowej. Warszawa: PWN, 1957, s. 6.
  5. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 301, 1936.
  6. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 21, s. 178, 1932.
  7. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 12, s. 202, 1931.
  8. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 9, s. 231, 1936.
  9. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie państwowej”.
  10. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 630 „za zasługi w dziedzinie zawierania traktatów międzynarodowych”.
  11. Diário Oficial da União (DOU). 26.10.1934 r. [dostęp 22.06.2014 r.].
  12. Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 456.

Oceń: Julian Makowski

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:8