Bogdan Baer

---

Życiorys

Bogdan Baer, znakomity polski aktor sceniczny, rozpoczął swoją edukację w XIII Liceum Ogólnokształcącym im. płk. Leopolda Lisa-Kuli w Warszawie. Następnie w 1949 roku ukończył studia na Wydziale Aktorskim warszawskiej PWST, która wówczas miała swoją siedzibę w Łodzi.

W życiu prywatnym związał się z Iwoną Zaborowską-Baer, uznaną malarką i scenografką teatralną. Razem wychowali dwie córki i mogli cieszyć się obecnością siedmiorga wnucząt.

Swoją aktorską karierę na scenie rozpoczął pod okiem Leona Schillera w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Tam spotkał Kazimierza Dejmka, z którym współpracował przez wiele lat w Teatrze Nowym. Wkład Bogdana Baera w misteria dejmkowskie, jak role w „Historyi o chwalebnym zmartwychwstaniu pańskim” oraz „Żywocie Józefa”, zapewniły mu tytuł „aktora staropolskiego”.

Przyjaźń z Dejmkiem zaprowadziła go do Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie wystąpił m.in. jako diabeł w pamiętnych „Dziadach” z 1967 roku. Po odejściu Dejmka znalazł swoje miejsce w Teatrze Ateneum oraz Teatrze Dramatycznym.

W roku 1981 ponownie współpracował z Dejmkiem, występując w Teatrze Polskim. Wśród jego ról znalazły się tak znakomite postacie jak Nos w „Weselu”, Przepiórka w „Vatzlavie” oraz Dyndalski w „Zemście”. Zasłużył się także jako reżyser spektakli, takich jak „Lekarz mimo woli” Moliera oraz „Żabusia” Gabrieli Zapolskiej.

Ostatni raz wystąpił w staropolskim dziele Dejmkowskim w 1998 roku, wcielając się w rolę Woźnego w „Dialogus de Passione” w Teatrze Narodowym. Do końca swej kariery i życia pozostał wierny Teatrowi Polskiemu, gdzie stworzył mnóstwo pamiętnych kreacji w produkcjach Jarosława Kiliana. Jego role w „Pastorałce” oraz „Zielonej Gęsi” zapisały się na stałe w historii polskiego teatru. Spoczywa na Powązkach Wojskowych, w kwaterze A 3 Tuje rz. 3 m. 10.

Wybór ról teatralnych

W latach 1946/47 do 1948/49, Bogdan Baer swoją karierę aktorską rozwijał w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Tutaj miał okazję wystąpić w wielu znaczących produkcjach, z których warto wyróżnić:

• 30.04.1949 – A. Fadiejew, Młoda Gwardia – Eugeniusz Stachowicz,
• 01.07.1949 – L. Schiller, Kram z piosenkami – Tyciuteńki, Mąż, Szewczyk, Andrus – Teatr WP, Łódź.

Następnie w sezonie 1950/51 do 1962/63 jego działalność artystyczna przeniosła się do Teatru Nowego w Łodzi, którym kierował Kazimierz Dejmek. W tym okresie zagrał w takich dziełach jak:

• 17.02.1955 – Pierre Beaumarchais, Wesele Figara,
• 21.06.1957 – Leon Schiller, Kram z piosenkami, reż. Barbara Fijewska,
• 06.04.1958 – Mikołaj Rej, Kazimierz Dejmek, Żywot Józefa,
• 16.12.1961 – Mikołaj z Wilkowiecka, Historyja o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim – Jezus,
• 26.01.1961 – Opera za trzy grosze, reż. Jakub Rotbaum.

W latach 1963/64 do 1967/68 Baer kontynuował swoją karierę w Teatrze Narodowym pod dyrekcją K. Dejmka. Jego najważniejsze role z tego okresu to:

• 20.01.1967 – Molier, Mizantrop – Ergast,
• 25.11.1967 – A. Mickiewicz, Dziady – Diabeł,
• 20.07.1968 – W. Shakespeare, Sen nocy letniej – Groszek,
• 05.02.1975 – Iwona, księżniczka Burgunda, reż. Ludwik René (Teatr Dramatyczny w Warszawie).

W latach 1975/76 – 1980/81 Bogdan Baer powrócił do Teatru Nowego w Łodzi, ponownie pod kierownictwem K. Dejmka, gdzie zagrał w m.in.:

• 28.09.1975 – Dialogus de Passione – Woźny,
• 14.02.1977 – Karol Kurpiński, Zamek w Czorsztynie, czyli Bojomir i Wanda – Teatr Wielki w Łodzi,
• 29.05.1977 – Wojciech Młynarski, Cień, Teatr Nowy w Łodzi.

Od sezonu 1981/82 do 2001/02 Bogdan Baer występował w Teatrze Polskim w Warszawie, z K. Dejmkiem na czołowej roli w repertuarze. Jego osiągnięcia w tym czasie to:

• 16.12.1982 – Kazimierz Dejmek, Gra o Narodzeniu i Męce,
• 27.01.1994 – L. Schiller, Kram z piosenkami – On (ballada staromiejska),
• 26.10.1996 – A. Fredro, Dożywocie – Orgon,
• 21.12.1996 – L. Schiller, Pastorałka – Prologus,
• 28.11.1998 – Dialogus de Passione, Teatr Narodowy w Warszawie – Woźny (gośc.),
• 21.05.1999 – Jan Drda, Igraszki z diabłem – Odźwierny piekielny,
• 27.05.2000 – K.I. Gałczyński, Teatrzyk Zielona Gęś – Piekielny Piotruś,
• 20.12.2000 – Jolanta Wodiczko, Christmas Show (rewia).

Filmografia

Filmografia Bogdana Baera obejmuje bogaty zbiór ról filmowych i telewizyjnych, które miały miejsce na przestrzeni jego kariery.

• 1954 – Trudna miłość – przechodzień,
• 1959 – Krzyż Walecznych – Petrak,
• 1960 – Krzyżacy – Ciaruszek,
• 1964 – Rękopis znaleziony w Saragossie,
• 1969 – Nowy – prelegent z Warszawy w Powiatowej Radzie Narodowej w Nowym Dworze Mazowieckim,
• 1969 – Do przerwy 0:1 – pacjent Gienio (odc. 7),
• 1971 – Milion za Laurę – handlarz Bulak,
• 1973 – Akcja V – Heinrich Schikora,
• 1975 – Czterdziestolatek – dyrektor Pociecha (serial tv),
• 1975 – Opadły liście z drzew – Świadek Jehowy,
• 1975 – Dyrektorzy – Robert Grabowski,
• 1977 – Lalka – Szprot,
• 1978 – Rodzina Leśniewskich – profesor Skubiszewski,
• 1978 – Ślad na ziemi – Wolski, kierownik betoniarni,
• 1981 – Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – radca Brettner (odc. 4),
• 1982 – Przygrywka – lekarz,
• 1983 – Fucha – nauczyciel historii (początkowo podaje się za przewodniczącego rady narodowej),
• 1983 – Szaleństwa panny Ewy – Wacław Szymbart,
• 1984 – Przeklęte oko proroka – wachmistrz,
• 1985 – Urwisy z Doliny Młynów – fotograf,
• 1985 – Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody – wachmistrz,
• 1986 – Mgiełka – jako ojciec dziecka (spektakl telewizyjny),
• 1987 – Misja specjalna – Gruppenfuhrer SS Muller,
• 1988 – Czarodziej z Harlemu – Bączek, prezes Stali Tczew,
• 1989 – Janka – Bukaro, dyrektor trupy teatralnej,
• 1990 – W labiryncie – Tomasz Glinicki, ojciec Renaty (telenowela),
• 1991 – Ptak – ojciec Marka,
• 1992 – Kawalerskie życie na obczyźnie – lekarz,
• 1992 – Mała apokalipsa, reż. C. Gavras – portier (prod. franc.),
• 1993 – Dwa księżyce – burmistrz,
• 1993 – Arsen Lupin (Cesarska tabakiera) – majordomus (prod. franc.),
• 1993 – Bliźniak – Wykołek (tv),
• 1993 – Siedem pięter – Lekarz V (tv),
• 1994 – Dwaj panicze z Werony – Antonio (tv),
• 1994 – Intruz – Koffer (tv),
• 1995 – Nic śmiesznego Marka Koterskiego – reżyser filmu Z dymem,
• 1999 – Policjanci – fotograf (serial tv),
• 2000 – Na dobre i na złe (telenowela) – hrabia Edward Ryszkiewicz (ostatnia rola),
• 2003 – Tygrysy Europy 2 – Leon Zając-Zejdżek, wujek Elżbiety.

Reżyseria teatralna

Oto chronologiczny przegląd dzieł reżyserii teatralnej Bogdana Baera, które miały miejsce w rozmaitych teatrach Polskich.

• 27.10.1982 – Uciechy staropolskie, opracowanie dramaturgiczne oraz inscenizacja Kazimierza Dejmka, Teatr im. Cypriana Kamila Norwida w Jeleniej Górze,
• 06.10.1983 – Molier, Lekarz mimo woli, Teatr Polski w Warszawie – scena kameralna,
• 11.05.1984 – Molier, jw., Teatr im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze,
• 28.10.1984 – Uciechy staropolskie, opracowanie jw., Teatr Polski w Szczecinie,
• 14.07.1985 – Molier, jw., Teatr Polski w Szczecinie,
• 03.09.1988 – Pochwała wesołości – własny układ piosenek rokokowych z okresu stanisławowskiego, Warszawska Opera Kameralna (sala balowa Pałacu na wodzie w warszawskich Łazienkach),
• 16.02.1991 – W. Perzyński, Szczęście Frania, Teatr Polski w Warszawie – scena kameralna,
• 01.12.1992 – Jacques Offenbach – Trzy operetki, Warszawska Opera Kameralna,
• 18.11.1993 – G. Zapolska, Panna Maliczewska, Teatr Polski w Warszawie – scena kameralna,
• 25.10.1997 – G. Zapolska, Żabusia, Teatr Polski w Warszawie.

Odznaczenia

W dorobku Bogdana Baera znajdują się liczne odznaczenia i wyróżnienia, które świadczą o jego wkładzie w kulturę i sztukę. Oto niektóre z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1984 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, otrzymany w 1974 roku,
• Złoty Krzyż XXX-lecia Teatru Nowego w Łodzi, nadany w 1979 roku.

---

Oceń: Bogdan Baer

---