Georges Wod

---

Życiorys

Georges Wod był synem dyplomaty Kazimierza Antoniego Wodzickiego oraz Marii z Dunin-Borkowskich. Przed wybuchem II wojny światowej, w 1939 roku, wraz z matką i rodzeństwem przenieśli się do Paryża. W 1940 roku dołączył do nich ojciec. Swoją edukację muzyczną rozpoczął w konserwatorium w Tuluzie, gdzie poznał Philippe Mentha i Michela Cassagne. W 1956 roku ci trzej artyści postanowili założyć teatr w Genewie. W ich przedsięwzięciu znaczącą pomoc zaoferował aktor François Simon, który przyłączył się do ich planów dwa lata później. W 1973 roku teatr przekształcono w Atelier de Genève, co z pewnością przyczyniło się do dalszego rozwoju ich działalności.

Po ukończeniu swoich studiów Wod osiedlił się w Carouge. Już w 1960 roku zadebiutował na scenie, a dwa lata później włączono go w prace rady kierowniczej teatru, co stanowiło ważny krok w jego karierze. W 1973 roku wykreował główną rolę w sztuce „The Price América” autorstwa Dino Buzzatiego, której tłumaczenie przygotowała debiutująca wówczas Monique Lachère. Co ciekawe, wkrótce po tym wydarzeniu poślubił ją. W 1981 roku Wod objął stanowisko głównego reżysera oraz zastępcy dyrektora, co zaowocowało podwojeniem liczby stałych widzów oraz roczną sprzedażą na poziomie 80.000 biletów.

Zainicjował również utworzenie kameralnej sceny, mogącej pomieścić 200 osób. W 2006 roku brał udział w inscenizacji sztuki „L’Habilleur” w Teatrze Pitoëff w Genewie. Warto dodać, że w 1992 roku został odznaczony Orderem Literatury i Sztuki.

Życie prywatne

Artysta był żonaty z Monique Lachère, która jest nie tylko tłumaczką, ale także realizatorką i pisarką. Para doczekała się córki, Alexandry Wodzicki-Besson, która również poszła w ślady rodziców i została aktorką.

Dorobek

Role teatralne

W okresie od 1956 do 2006 roku, Georges Wod wystąpił w ponad stu przedstawieniach teatralnych, co bez wątpienia ukazuje jego ogromne zaangażowanie i talent aktorski. Wśród jego najbardziej znaczących ról komediowych znalazły się:

• 1968 – Thomas More ou l’Homme seul Roberta Bolta, reżyseria Williama Jacquesa, (Théâtre des Célestins, Lyon),
• 1971 – Trzy siostry Antona Czechowa,
• 1981 – Śniadanie u Desdemony Janusza Krasińskiego, w reżyserii Jaroslava Viznera, (Le Monfort, Paryż),
• 1981 – Mieszczanin szlachcicem Moliera,
• 1983 – Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda,
• 1989 – Don Kichot Miguela de Cervantesa,
• 1989 – Kontrakt Sławomira Mrożka, ze scenografią Georgesa Woda, (Théâtre Tristan-Bernard, Paryż),
• 1991 – Les Rustres Carla Goldoniego,
• 1991 – Rasputin,
• 1993 – Henryk IV,
• 1997 – Iwan Groźny,
• 2003 – Le Vent des peupliers Géralda Sibleyrasa, ze scenografią Jean-Luc Tardieu, (Théâtre Montparnasse, Paryż),
• 2006 – Garderobiany Ronalda Harwooda, ze scenografią Michel Favre.

Reżyseria

Georges Wod nie tylko występował na scenie, ale również wziął na siebie obowiązki reżyserskie w wielu interesujących spektaklach. Jego znaczące dzieła reżyserskie obejmują:

• Le Prix América Dino Buzzatiego,
• Mieszczanin szlachcicem Moliera,
• Cyrano de Bergerac Edmonda Rostanda,
• Henryk IV,
• Don Kichot Miguela de Cervantesa,
• L’Illusion comique Paula Scarrona,
• Kaprysy Marianny Alfreda de Musseta,
• Le Comte des ténèbres,
• Rasputin,
• Clérambard Marcela Aymé,
• Les Harengs de la rue Nikolskaïa Monique Lachère,
• Wod et les Avenaires Erica Lehmanna,
• La Véranda Monique Lachère.

Role filmowe

Oprócz działalności teatralnej, Georges Wod zyskał również uznanie w branży filmowej. Jego filmowe osiągnięcia obejmują:

• 1967 – L’Inconnu de Shandigor,
• 1973 – L’Escapade,
• 1973 – Les Divorcés,
• 1975 – Le Gitan,
• 1975 – La Bulle,
• 1975 – Lumière,
• 1977 – Le Juge Fayard dit Le Shériff,
• 1978 – La Clé sur la porte,
• 1981 – Litan: La Cité des spectres verts,
• 1986 – Mort un dimanche de pluie,
• 1988 – Milan noir.

Role filmach telewizyjnych

Georges Wod także z powodzeniem stawiał swoje kroki w świecie telewizji. Jego udział w produkcjach telewizyjnych obejmuje:

• 1966 – Jean-Luc persécuté,
• 1970 – Le Sixième sens,
• 1972 – Les Dernières Volontés,
• 1973 – Le temps de vivre… Le temps d’aimer (serial),
• 1974 – Les Enfants des autres (serial),
• 1976 – Le Village englouti,
• 1976 – La Poupée sanglante Krwawa lalka,
• 1979 – L’Agence Labricole,
• 1985 – Série noire : Le Tueur du dimanche.

---

Oceń: Georges Wod

---