Wojciech Rowiński

---

Życiorys

Wojciech Rowiński urodził się w rodzinie, której członkiem był Ksawery, lekarz radiolog, a jego matką była Izabela Klinger, nauczycielka matematyki. W czasach II wojny światowej, jego rodzina mieszkała w Warszawie, a po zakończeniu konfliktu przebywała przez pewien czas w Gdańsku, zanim w końcu ponownie osiedliła się w stolicy. Po ukończeniu XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie w 1952 roku, a następnie Wydziału Lekarskiego Akademii Medycznej w Warszawie (dyplom zdobyty w 1958 roku), rozpoczął swą karierę medyczną. Pracę lekarską rozpoczął dwuletnim stażem podyplomowym w Instytucie Hematologii w Warszawie, a w 1960 roku podjął staż chirurgiczny w Royal Wolverhampton Hospital w Wielkiej Brytanii.

Po powrocie do Polski, Rowiński pracował klinicznie w I Klinice Chirurgii Ogólnej Akademii Medycznej w Warszawie oraz zajmował się badaniami eksperymentalnymi w Zakładzie Chirurgii Doświadczalnej Centrum Medycyny Doświadczalnej i Klinicznej Polskiej Akademii Nauk. W 1964 roku odbył roczny staż w ośrodku przeszczepiania nerek w Peter Bent Brigham Hospital na Uniwersytecie Harvarda w Bostonie. Jako jeden z pionierów transplantologii w Polsce, 26 stycznia 1966 roku, wraz z prof. Janem Nielubowiczem oraz zespołem, przeprowadził pierwsze w kraju udane przeszczepienie nerki u młodej pielęgniarki, Danuty Milewskiej. W 1974 roku uzyskał doktorat na Akademii Medycznej w Warszawie.

W latach 1980–2006 był kierownikiem Katedry i Kliniki Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej Akademii Medycznej w Warszawie, która znajduje się w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie (wcześniej PSK nr 1). W okresie 1995–2004 pełnił rolę dyrektora Instytutu Transplantologii AM. Rowiński miał istotny wpływ na rozwój medycyny przeszczepowej w Polsce, tworząc oddział transplantacji nerek w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym w Olsztynie.

Był autorem ponad 300 publikacji naukowych oraz 50 rozdziałów w podręcznikach medycznych. Działał jako współautor monografii dotyczących metod badań doświadczalnych oraz jako redaktor naukowy różnych prac, między innymi: Niewydolność nerek w chirurgii (3 edycje), Chirurgia dla pielęgniarek (4 edycje), Zarys chirurgii transplantacyjnej, Chirurgiczne aspekty przeszczepiania nerek, Transplantologia kliniczna i Chirurgia dla stomatologów. W latach 1996–2007 był współzałożycielem oraz redaktorem naczelnym kwartalnika „Annals of Transplantation”.

Rowiński należał do wielu prestiżowych towarzystw naukowych, w tym: Międzynarodowego Towarzystwa Transplantologicznego (ITS), Międzynarodowego Towarzystwa Wymiany Narządów (SOS), Międzynarodowego Towarzystwa Przeszczepiania Trzustki (IPITA) oraz Amerykańskiego Towarzystwa Chirurgów Transplantacyjnych (AST). Był także członkiem Europejskiego Towarzystwa Przeszczepiania Narządów (ESOT), gdzie pełnił funkcję prezydenta w latach 2001–2003. Jego działalność obejmowała również członkostwo w Towarzystwie Chirurgów Polskich oraz w Polskim Towarzystwie Transplantacyjnym, gdzie był jego prezesem w latach 2007–2009.

W 2005 roku, za osiągnięcia w dziedzinie ochrony zdrowia, został laureatem konkursu organizowanego przez wydawnictwo Termedia, a tytuł Lidera Roku w kategorii Zdrowie Publiczne otrzymał dzięki swoim znaczącym osiągnięciom. Po zakończeniu kariery medycznej oraz poświęceniu się różnorodnym działalnościom naukowym, Wojciech Rowiński zmarł i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera F IV-Tuje-15).

Ordery i odznaczenia

W dorobku Wojciecha Rowińskiego znajduje się wiele zaszczytnych nagród oraz odznaczeń, które podkreślają jego znaczący wkład w rozwój nauki i medycyny. Do najważniejszych wyróżnień należy:

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przyznany 16 sierpnia 2001,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał 18 grudnia 1995,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Gloria Medicinae, przyznany przez Polskie Towarzystwo Lekarskie w 2003 roku.

---

Oceń: Wojciech Rowiński

---