Witold Modelski

Wojsko i służby mundurowe

Witold Stefan Modelski, znany również jako „Warszawiak”, to postać, która na trwałe wpisała się w karty historii Warszawy. Urodził się 11 listopada 1932 roku w stolicy Polski, a jego życie, choć krótkie, było niezwykle heroiczne. W wieku zaledwie niespełna 12 lat stał się uczestnikiem walk w czasie powstania warszawskiego.

Jako łącznik w batalionie „Gozdawa”, Witold odegrał istotną rolę w komunikacji i organizacji działań wojennych. Jego odwaga i determinacja w codziennych zmaganiach w obliczu nieprzyjaciela przyniosły mu nie tylko szacunek współtowarzyszy broni, ale również odznaczenie Krzyżem Walecznych. To wyjątkowe osiągnięcie dowodzi, że nawet w tak młodym wieku można stać się symbolem walki o wolność i niezależność.

Tragicznie, jego los zakończył się 20 września 1944 roku w Warszawie, jednak pamięć o jego heroicznych czynach i poświęceniu dla ojczyzny trwa do dziś.

Życiorys

W trakcie drugiej wojny światowej, po tragicznym zdarzeniu, kiedy ich mieszkanie na ulicy Nowy Świat zostało doszczętnie spalone, rodzina Modelskich postanowiła przenieść się na ulicę Leszno. Tam młody Witold Modelski pozostawał pod opieką swojej matki, Jadwigi Marii Modelskiej, aż do momentu, gdy wybuchło powstanie warszawskie. Na początku sierpnia 1944 roku, Witold dołączył do Zgrupowania „Radosław”, a konkretnie do batalionu „Parasol”, 1. kompanii – IV plutonu. Po upadku Woli, kontynuował walkę na Starym Mieście, gdzie przeszedł do Grupy „Północ”, odcinka „Sosna”, będąc częścią batalionu „Gozdawa” w 2. kompanii „szturmowej”. Jego szlak bojowy zakończył się na Czerniakowie, w ramach Zgrupowania „Radosław” i Brygady Dywersji „Broda 53”, w kompanii „Parasol”.

Witold był niezwykle odważny, co doceniono w trakcie trwania powstania. 23 sierpnia został odznaczony Krzyżem Walecznych oraz awansowany na stopień kaprala. Niestety, poległ tragicznie 20 września na Wybrzeżu Czerniakowskim, w domu znajdującym się przy ulicy Wilanowskiej 1. Jego ostatni spoczynek ma miejsce na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w obrębie kwater, które zajmują żołnierze oraz sanitariuszki z batalionu „Parasol”.

Po zakończeniu wojny, matka Witolda, przy wsparciu sanitariuszek z Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK), zdołała odnaleźć ciało swojego syna podczas ekshumacji żołnierzy powstania na Górnym Czerniakowie. W nocy, z ryzykowną determinacją, przewiozła jego ciało na Powązki, gdzie pochowała go przy murze cmentarnym. Dopiero kilka lat później, jego zmarły został przeniesiony do kwatery przeznaczonej dla żołnierzy i sanitariuszek z batalionu „Parasol” (kwatera A24-10-24).

Życie Witolda i jego wojenne losy stały się tematem książek Zbigniewa Wróblewskiego, takich jak „Bakwiri z ulicy Leszno” oraz „Z jednego domu”. Niestety, w nich również można znaleźć wiele merytorycznych błędów, w tym także mit dotyczący rzekomego śmierci rodziny Witolda już w 1939 roku.

Obecnie Witold Modelski jest patronem Sali Małego Powstańca w Muzeum Powstania Warszawskiego, co stanowi hołd dla jego walki i poświęcenia.

Przypisy

  1. Bakwiri z ulicy Leszno [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 02.11.2017 r.]
  2. Powstańcze Biogramy - Witold Modelski [online], www.1944.pl [dostęp 02.11.2017 r.]
  3. Powstańcze Biogramy - Jadwiga Modelska [online], www.1944.pl [dostęp 02.11.2017 r.]
  4. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  5. Sala Małego Powstańca. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 23.02.2010 r.]

Oceń: Witold Modelski

★★★★★
Średnia ocena:4.93 Liczba ocen:18