Józef Adam Stanisław Mickiewicz

---

Życiorys

Józef Adam Stanisław Mickiewicz przyszedł na świat w rodzinie Konstantego oraz Czesławy z Wolskich. Jego edukacja rozpoczęła się w Szkole Podchorążych w Ostrowi Mazowieckiej, której jest absolwentem. Po pomyślnym ukończeniu nauki, znalazł się w szeregach Polskiej Siły Zbrojnej, gdzie jego kariera wojskowa nabrała tempa.

27 grudnia 1918 roku, Mickiewicz został przydzielony do Oddziału Obrony Lwowa. Ekipa ta stała się zalążkiem 19. pułku piechoty Odsieczy Lwowa. Już 6 lutego 1919 roku, jako były oficer z Korpusów Wschodnich oraz byłej armii rosyjskiej, został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego na stopień podporucznika. Następnie, 17 czerwca 1919 roku, przeszedł z 19. do 21. pułku piechoty, gdzie jego jednostka walczyła na froncie wołyńskim oraz litewsko-białoruskim.

27 października 1919 roku, rozpoczął kształcenie w II Kursie Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych (OSOL) w Warszawie. Szkoła otworzyła swoje drzwi 1 sierpnia 1919 roku, a w kursie uczestniczyło 41 oficerów, z czego tylko 19 zaliczyło całość zajęć. Szkolenie kładło szczególny nacisk na takie dziedziny jak radiotelegrafia, aerofotografia oraz bombardowanie. Mickiewicz ukończył kurs 9 lutego 1920 roku.

1 marca 1920 roku, został przydzielony do 39. Eskadry Breguetów na lotnisku Rakowice pod Krakowem, gdzie rozpoczął służbę jako obserwator. Eskadra na krótko została przemianowana 13 kwietnia 1920 roku na 16. Eskadrę Wywiadowczą. Mickiewicz brał czynny udział w lotach bojowych podczas wyprawy kijowskiej, a w trakcie jednego z przelotów 20 kwietnia 1920 roku doznał ran. Po powrocie ze szpitala, szybko wrócił do akcji, uczestnicząc w lotach rozpoznawczych i bombardujących podczas bitwy warszawskiej, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu walk, 15 listopada 1920 roku, opuścił 16. eskadrę wywiadowczą.

Od 1921 roku, nadal służył w Szkole Lotniczej w Bydgoszczy, gdzie jego oddziałem macierzystym był 1 pułk lotniczy w Warszawie. 3 maja 1922 roku, został mianowany porucznikiem z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 roku, zajmując 61. lokatę w korpusie oficerów aeronautycznych. Wkrótce później, 11 listopada 1922 roku, oddelegowano go do Wyższej Szkoły Lotników. A 23 lutego 1923 roku, przeniesiono do 3. pułku lotniczego w Poznaniu-Ławicy, gdzie osiedlił się z żoną Anielą i dziećmi, Tadeuszem oraz Urszulą.

3 maja 1926 roku, Mickiewicz awansował na kapitana, z datą starszeństwa z dnia 1 lipca 1925 roku i 29. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Rok 1927 przyniósł mu nowe wyzwania, kiedy to wykonał loty nocne na samolocie Potez XV, korzystając z projektorów przy lądowaniu. Niestety, około 1932 roku, Mickiewicz doświadczył ciężkich obrażeń w wypadku lotniczym, a jego żona ocaliła fragment śmigła z jego rozbitego samolotu. 29 lutego 1932 roku przeszedł w stan spoczynku i osiedlił się z rodziną w Warszawie.

W 1934 roku był zarejestrowany w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w Bydgoszczy Miasto, mając przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII, będąc wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VIII”.

Krótkofalowiec

Jako kapitan i pilot, Józef Mickiewicz zyskał reputację jednego z pionierów krótkofalarstwa w Polsce. Używał wielu prefiksów, takich jak PL130 w Wyrzysku, TPAE i SP3SM w Krakowie oraz Poznaniu, a także SP1AE w Poznaniu, Wyrzysku, Bydgoszczy i Wołominie. Nawiązywał łączności radiowe z innymi pasjonatami tego hobby. 1 maja 1930 roku, został wybrany na stanowisko Prezesa Okręgu Zachodniopolskiego Polskiego Związku Krótkofalowców.

W 1930 roku, w trakcie Międzynarodowej Wystawy Komunikacji i Turystyki w Poznaniu, Okręg Zachodniopolski PZK zorganizował Wystawę Krótkofalarską, na której kapitan Mickiewicz nawiązywał łączności z innymi krótkofalowcami. Po zakończeniu wydarzenia, został odznaczony złotym medalem za swoje osiągnięcia. Autor wielu artykułów o krótkofalarstwie, podkreślał ważność odpowiedniego wykonania i układu sprzętu, wskazując, że praktyka krótkofalarska to nie tylko nauka, ale także forma twórczej rozrywki.

„Jednem słowem, w krótkofalowej praktyce amatorskiej, synonimem dobrej, wydajnej pracy jest dobry układ, staranne wykonanie, racjonalne wykorzystanie aparatury.”

II wojna światowa

W momencie wybuchu II wojny światowej, kapitan Józef Mickiewicz, doświadczony pilot, który przeszedł na emeryturę, włączył się w działania Armii Krajowej. Niestety, niewiele wiadomo z tego okresu, ponieważ jego żona i córka nie przekazały wielu informacji o jego losach. Wiadomo jedynie, że Gestapo wkroczyło do ich domu, aby aresztować gospodynię, podejrzewając ją o działalność konspiracyjną. W ich oczu kapitan Mickiewicz był przy swoim sprzęcie radiowym, nasłuchując audycji z Londynu.

Po aresztowaniu, przewieziono go na Pawiak, a 17 stycznia 1943 roku, wywieziono do obozu w Majdanku. W grudniu tego roku, rodzina otrzymała zawiadomienie o jego śmierci. Symboliczny grób kapitana znajduje się na cmentarzu bródnowskim w Warszawie (kw. 112I-4-16).

Również 2 grudnia 1943 roku, jego syn Tadeusz Mickiewicz, po przewiezieniu z Pawiaka, został rozstrzelany przy ulicy Nowy Świat 64 w Warszawie. Tadeusz został skazany na śmierć za posiadanie broni oraz działalność w nielegalnych organizacjach, podobnie jak jego ojciec, walcząc w Armii Krajowej.

Ordery i odznaczenia

W dorobku Józefa Adama Stanisława Mickiewicza znajdziemy liczne odznaczenia i ordery, które świadczą o jego znaczącej działalności oraz osiągnięciach. Poniżej wymienione zostały kluczowe odznaczenia, jakie otrzymał:

• Krzyż Walecznych,
• Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928),
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 (1928),
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości (1928),
• Polowa Odznaka Obserwatora nr 38 (11 listopada 1928),
• Odznaka Obserwatora (20 października 1920),
• Odznaka Pilota (11 grudnia 1922).

---

Oceń: Józef Adam Stanisław Mickiewicz

---