Stanisław Machowicz

---

Życiorys

Stanisław Machowicz przyszedł na świat 18 listopada 1889 lub 18 stycznia 1890. Jego ścieżka zawodowa rozpoczęła się od pracy w charakterze księgarza. Był zaangażowany w działalność Związku Strzeleckiego oraz Związku Walki Czynnej, gdzie ukończył kurs oficerski. Od marca 1913 do kwietnia 1914 sprawował urząd komendanta obwodu Nowy Sącz w Związku Strzeleckim.

Wkrótce po wybuchu I wojny światowej, od sierpnia do 26 października 1914, pełnił rolę dowódcy 3 kompanii strzeleckiej podległej kpt. Mieczysławowi Rysiowi-Trojanowskiemu, która później została włączona do IV batalionu 1 pułku piechoty w składzie I Brygady. Po wstąpieniu do Legionów Polskich, Machowicz kontynuował służbę w Polskiej Organizacji Narodowej, a 9 października 1914 awansował na porucznika piechoty legionów.

W kolejnych miesiącach objął dowództwo 2 kompanii w VI batalionie 7 pułku piechoty w I Brygadzie, gdzie służył do końca sierpnia 1915. Następnie został mianowany dowódcą batalionu rekruczego. Przez pewien czas dowodził także kompanią w 2 pułku piechoty w ramach II Brygady. Jego uczestnictwo w walkach zakończyło się zranieniem się pod Rudką Miryńską 3 sierpnia 1916.

Po odniesieniu ran, został skierowany do służby werbunkowej, później zajął się kierowaniem PUZ w Płocku do 4 czerwca 1917. Po tym okresie ponownie wstąpił do 2 pułku piechoty Legionów Polskich. Po zwolnieniu z Legionów 14 lipca 1917 został internowany w Beniaminowie. W czasie swej służby w Legionach przyjął pseudonim „Sawa”.

W obliczu niepodległości Polski w 1918 wstąpił do Wojska Polskiego. Jego stopień majora piechoty został zatwierdzony z datą 1 czerwca 1919. Dnia 10 lipca 1922 roku objął stanowisko pełniącego obowiązki zastępcy dowódcy 3 pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku, a równocześnie przeniósł się z 9 pp Leg. W 1924 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku w korpusie oficerów piechoty.

W 1928 roku Machowicz został przeniesiony do 9 pułku piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko dowódcy pułku. W tym czasie awansował do rangi pułkownika piechoty 1 stycznia 1930. Na 31 sierpnia 1935 roku liczył się jako komendant Miasta Warszawa. W czasie mobilizacji 1939 roku odpowiadał za przygotowania Warszawy do obrony.

Początkowo pełnił funkcję komendanta miasta stołecznego po wybuchu II wojny światowej 1939 roku, w czasie kampanii wrześniowej i obrony Warszawy aż do 10 września 1939 roku. Po kapitulacji stolicy został ujęty przez Niemców i trafił do obozu jenieckiego Oflag VII A Murnau, skąd odzyskał wolność 29 kwietnia 1945 roku.

Po zakończeniu wojny Machowicz zdecydował się na życie na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł 3 lipca 1962 roku.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Machowicz, znany ze swoich zasług, został odznaczony wieloma honorowymi nagrodami i medalami w uznaniu za swoją służbę i odwagę. Jego osiągnięcia zostały docenione poprzez przyznanie mu następujących odznaczeń:

• Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937),
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie),
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1931),
• Znak oficerski „Parasol”.

---

Oceń: Stanisław Machowicz

---