Tadeusz Prauss


Tadeusz Feliks Prauss to postać o niezwykle bogatej biografii, która z pewnością zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Urodził się 21 grudnia 1896 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje dzieciństwo i lata młodzieńcze. Jego życie wypełnione było pasją do lotnictwa i służby wojskowej.

Jako pułkownik pilot Wojska Polskiego, Prauss miał znaczący wpływ na rozwój polskiego lotnictwa wojskowego. Wraz z innymi oficerami brał udział w wielu istotnych działaniach militarnych, gdzie wykazał się nie tylko odwagą, ale również umiejętnością dowodzenia w trudnych sytuacjach.

W swoim życiu Tadeusz Prauss został uhonorowany Orderem Virtuti Militari – najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce, przyznawanym za heroizm na polu bitwy.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie wiosną 1940 roku w Charkowie, gdzie stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która na zawsze odcisnęła piętno na polskiej historii.

Życiorys

Tadeusz Prauss był synem Tadeusza, który był architektem, oraz Janiny z Gąsiorowskich. Jego brat, inżynier Stanisław Prauss, zyskał uznanie jako konstruktor lotniczy oraz pilot sportowy. Edukację rozpoczął w Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a następnie kontynuował naukę w Krakowie, gdzie uczęszczał do II Wyższej Szkoły Realnej. Maturę zdał w 1914 roku, tuż przed rozpoczęciem I wojny światowej.

Na początku 1915 roku, dokładnie 15 kwietnia, Prauss został powołany do cesarskiej i królewskiej armii, gdzie trafił do 13 pułku piechoty. Po zakończonym kształceniu w Szkole Oficerów Rezerwy w Opawie, odbył służbę na froncie, szczególnie w rejonie Bukowiny i Małopolski Wschodniej. W czerwcu 1916 roku rozpoczął naukę w szkole obserwatorów lotniczych w Wiener Neustadt. Ukończywszy kurs, w stopniu chorążego, zasiadł na pokładzie samolotów rozpoznawczych w eskadrze Flik 13 (Fliegerkompagnie 13), prowadząc 57 misji bojowych na froncie włoskim.

Od lipca do listopada 1918 roku, Prauss brał udział w nauce pilotażu, która zakończyła się tuż przed końcem wojny. Już 11 listopada 1918 roku, w stopniu podporucznika pilota, wstąpił do nowo tworzonego lotnictwa polskiego w Krakowie. Po przeniesieniu do Warszawy, w styczniu 1919 roku, został przydzielony do 3 eskadry wywiadowczej. W krótkim czasie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie operował w rejonie Kowla oraz Kijowa, uczestnicząc w misjach bombardowania i rozpoznawania pozycji nieprzyjaciela. W trakcie jednej z akcji, 19 maja, jego samolot został zestrzelony, a Prauss ranny 4 czerwca 1920 roku, co zakończyło jego 41 lotów bojowych podczas konfliktu.

Po zakończeniu walk, 23 października 1920 roku, Prauss został zatwierdzony w stopniu kapitana, a w 1921 roku objął dowództwo 10 eskadry wywiadowczej, a od września 16 eskadry wywiadowczej. Po weryfikacji, uzyskał stopień kapitana z 28 lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Jego kariera rozwijała się, prowadząc do zajmowania coraz wyższych stanowisk, w tym zastępcy dowódcy Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Grudziądzu oraz wzięcia udziału w przelecie nad Alpami.

31 marca 1924 roku Prauss awansował na majora, a w styczniu 1925 roku, postanowił podjąć nowe wyzwanie jako dowódca dywizjonu w 4 pułku lotniczym w Toruniu. Był to czas istotnych zmian, w którym w 1928 roku objął komendanturę Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa. Po kolejnych awansach, w tym na stopień pułkownika w marcu 1937 roku, Prauss pełnił dowództwo lotnictwa Armii „Modlin” w 1939 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej.

Po ataku na Polskę, 13 września 1939 roku, Prauss stał na czoła z dowództwem lotnictwa Frontu Północnego. Po zakończeniu walk, wrócił do Lwowa, gdzie niestety został aresztowany przez operacyjne siły NKWD. Został uwięziony w Brygidkach i następnie przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, Prauss padł ofiarą zbrodni NKWD, a jego ciało zostało pochowane w bezimiennej mogile w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku jego pamięć czczona jest w Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

W Warszawie znajduje się jego symboliczny grób na cmentarzu ewangelickim przy ul. Żytniej, w grobie rodzinnym Gąsiorowskich i Praussów (kwatera P-1-1).

Ordery i odznaczenia

Lista odznaczeń, które otrzymał Tadeusz Prauss, jest imponująca i wyróżnia się istotnymi osiągnięciami w dziedzinie wojskowości. Wśród najważniejszych wyróżnień znalazły się:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 973,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1925 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Polowa Odznaka Pilota nr 13, przyznana 11 listopada 1928 roku,
  • Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, zdobyty w Austro-Węgrzech,
  • Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry),
  • Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry),
  • Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry),
  • czechosłowacka Odznaka Pilota, którą otrzymał w 1929 roku.

Upamiętnienie

Decyzja Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku potwierdziła pośmiertny awans Tadeusza Praussa do stopnia pułkownika, co miało miejsce na podstawie decyzji Nr 439/MON. To wydarzenie zostało ogłoszone w Warszawie, 9 listopada 2007 roku, podczas uroczystości pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Warto jednak zauważyć, że przyznany awans był wynikiem błędu, ponieważ Tadeusz Prauss już od 1937 roku pełnił funkcję pułkownika i w rzeczywistości zasługiwał na stopień generała brygady.

W ramach inicjatywy „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, jesienią 2008 roku przy Zespole Szkół Ekonomiczno-Rolniczych w Słubicach zasadzono Dąb Pamięci, który honoruje Tadeusza Praussa.

Przypisy

  1. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 215 s. [dostęp 17.09.2024 r.]
  2. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, 7 s. [dostęp 05.10.2024 r.]
  3. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  4. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, 1-4 s. [dostęp 28.08.2024 r.]
  5. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
  6. Tadeusz Prauss. glusk.diecezja.lublin.pl. [dostęp 03.03.2015 r.]
  7. M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu rozwoju lotnictwa wojskowego”.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 15 z 11.11.1928 roku, s. 436 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12.12.1929, s. 367.
  10. Ranglisten 1918, s. 484.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 20.02.1930 roku, s. 65.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 07.06.1934 roku, s. 165.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 41 z 27.10.1920 roku, s. 1085.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 05.05.1927 roku, s. 129.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 22.01.1925 roku, s. 30.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 32 z 02.04.1924 roku, s. 171.
  17. Lista starszeństwa 1922, s. 245.
  18. Żołnierze Września 2010, s. 242.
  19. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. 432.
  20. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. LXXIV.
  21. Rybka i Stepan 2004, s. 375.
  22. Krzysztof A.K.A. Tarkowski, Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919–1920, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991, s. 61.
  23. Władysław Bartosz, Tadeusz Prauss – uzupełnienie, [w:] „Skrzydlata Polska”, nr 51(1986), 17.12.1989, s. 7.
  24. z-ne.pl – Tadeusz Feliks Prauss [dostęp 21.11.2011 r.]

Oceń: Tadeusz Prauss

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:5