Tadeusz Feliks Prauss to postać o niezwykle bogatej biografii, która z pewnością zasługuje na szczegółowe przedstawienie. Urodził się 21 grudnia 1896 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje dzieciństwo i lata młodzieńcze. Jego życie wypełnione było pasją do lotnictwa i służby wojskowej.
Jako pułkownik pilot Wojska Polskiego, Prauss miał znaczący wpływ na rozwój polskiego lotnictwa wojskowego. Wraz z innymi oficerami brał udział w wielu istotnych działaniach militarnych, gdzie wykazał się nie tylko odwagą, ale również umiejętnością dowodzenia w trudnych sytuacjach.
W swoim życiu Tadeusz Prauss został uhonorowany Orderem Virtuti Militari – najwyższym odznaczeniem wojskowym w Polsce, przyznawanym za heroizm na polu bitwy.
Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie wiosną 1940 roku w Charkowie, gdzie stał się jedną z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która na zawsze odcisnęła piętno na polskiej historii.
Życiorys
Tadeusz Prauss był synem Tadeusza, który był architektem, oraz Janiny z Gąsiorowskich. Jego brat, inżynier Stanisław Prauss, zyskał uznanie jako konstruktor lotniczy oraz pilot sportowy. Edukację rozpoczął w Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie, a następnie kontynuował naukę w Krakowie, gdzie uczęszczał do II Wyższej Szkoły Realnej. Maturę zdał w 1914 roku, tuż przed rozpoczęciem I wojny światowej.
Na początku 1915 roku, dokładnie 15 kwietnia, Prauss został powołany do cesarskiej i królewskiej armii, gdzie trafił do 13 pułku piechoty. Po zakończonym kształceniu w Szkole Oficerów Rezerwy w Opawie, odbył służbę na froncie, szczególnie w rejonie Bukowiny i Małopolski Wschodniej. W czerwcu 1916 roku rozpoczął naukę w szkole obserwatorów lotniczych w Wiener Neustadt. Ukończywszy kurs, w stopniu chorążego, zasiadł na pokładzie samolotów rozpoznawczych w eskadrze Flik 13 (Fliegerkompagnie 13), prowadząc 57 misji bojowych na froncie włoskim.
Od lipca do listopada 1918 roku, Prauss brał udział w nauce pilotażu, która zakończyła się tuż przed końcem wojny. Już 11 listopada 1918 roku, w stopniu podporucznika pilota, wstąpił do nowo tworzonego lotnictwa polskiego w Krakowie. Po przeniesieniu do Warszawy, w styczniu 1919 roku, został przydzielony do 3 eskadry wywiadowczej. W krótkim czasie wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej, gdzie operował w rejonie Kowla oraz Kijowa, uczestnicząc w misjach bombardowania i rozpoznawania pozycji nieprzyjaciela. W trakcie jednej z akcji, 19 maja, jego samolot został zestrzelony, a Prauss ranny 4 czerwca 1920 roku, co zakończyło jego 41 lotów bojowych podczas konfliktu.
Po zakończeniu walk, 23 października 1920 roku, Prauss został zatwierdzony w stopniu kapitana, a w 1921 roku objął dowództwo 10 eskadry wywiadowczej, a od września 16 eskadry wywiadowczej. Po weryfikacji, uzyskał stopień kapitana z 28 lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Jego kariera rozwijała się, prowadząc do zajmowania coraz wyższych stanowisk, w tym zastępcy dowódcy Oficerskiej Szkoły Lotnictwa w Grudziądzu oraz wzięcia udziału w przelecie nad Alpami.
31 marca 1924 roku Prauss awansował na majora, a w styczniu 1925 roku, postanowił podjąć nowe wyzwanie jako dowódca dywizjonu w 4 pułku lotniczym w Toruniu. Był to czas istotnych zmian, w którym w 1928 roku objął komendanturę Centrum Wyszkolenia Podoficerów Lotnictwa. Po kolejnych awansach, w tym na stopień pułkownika w marcu 1937 roku, Prauss pełnił dowództwo lotnictwa Armii „Modlin” w 1939 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej.
Po ataku na Polskę, 13 września 1939 roku, Prauss stał na czoła z dowództwem lotnictwa Frontu Północnego. Po zakończeniu walk, wrócił do Lwowa, gdzie niestety został aresztowany przez operacyjne siły NKWD. Został uwięziony w Brygidkach i następnie przewieziony do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 roku, Prauss padł ofiarą zbrodni NKWD, a jego ciało zostało pochowane w bezimiennej mogile w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku jego pamięć czczona jest w Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
W Warszawie znajduje się jego symboliczny grób na cmentarzu ewangelickim przy ul. Żytniej, w grobie rodzinnym Gąsiorowskich i Praussów (kwatera P-1-1).
Ordery i odznaczenia
Lista odznaczeń, które otrzymał Tadeusz Prauss, jest imponująca i wyróżnia się istotnymi osiągnięciami w dziedzinie wojskowości. Wśród najważniejszych wyróżnień znalazły się:
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 973,
- Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1925 roku,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Polowa Odznaka Pilota nr 13, przyznana 11 listopada 1928 roku,
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej, zdobyty w Austro-Węgrzech,
- Srebrny Medal Waleczności 2 klasy (Austro-Węgry),
- Brązowy Medal Waleczności (Austro-Węgry),
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry),
- czechosłowacka Odznaka Pilota, którą otrzymał w 1929 roku.
Upamiętnienie
Decyzja Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku potwierdziła pośmiertny awans Tadeusza Praussa do stopnia pułkownika, co miało miejsce na podstawie decyzji Nr 439/MON. To wydarzenie zostało ogłoszone w Warszawie, 9 listopada 2007 roku, podczas uroczystości pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Warto jednak zauważyć, że przyznany awans był wynikiem błędu, ponieważ Tadeusz Prauss już od 1937 roku pełnił funkcję pułkownika i w rzeczywistości zasługiwał na stopień generała brygady.
W ramach inicjatywy „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, jesienią 2008 roku przy Zespole Szkół Ekonomiczno-Rolniczych w Słubicach zasadzono Dąb Pamięci, który honoruje Tadeusza Praussa.
Przypisy
- Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 215 s. [dostęp 17.09.2024 r.]
- Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, 7 s. [dostęp 05.10.2024 r.]
- Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
- Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, 1-4 s. [dostęp 28.08.2024 r.]
- „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
- Tadeusz Prauss. glusk.diecezja.lublin.pl. [dostęp 03.03.2015 r.]
- M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1085 „za zasługi na polu rozwoju lotnictwa wojskowego”.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 15 z 11.11.1928 roku, s. 436 „za loty bojowe nad nieprzyjacielem w czasie wojny 1918-1920”.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12.12.1929, s. 367.
- Ranglisten 1918, s. 484.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 5 z 20.02.1930 roku, s. 65.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 11 z 07.06.1934 roku, s. 165.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 41 z 27.10.1920 roku, s. 1085.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 05.05.1927 roku, s. 129.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 7 z 22.01.1925 roku, s. 30.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 32 z 02.04.1924 roku, s. 171.
- Lista starszeństwa 1922, s. 245.
- Żołnierze Września 2010, s. 242.
- Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. 432.
- Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. LXXIV.
- Rybka i Stepan 2004, s. 375.
- Krzysztof A.K.A. Tarkowski, Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką 1919–1920, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991, s. 61.
- Władysław Bartosz, Tadeusz Prauss – uzupełnienie, [w:] „Skrzydlata Polska”, nr 51(1986), 17.12.1989, s. 7.
- z-ne.pl – Tadeusz Feliks Prauss [dostęp 21.11.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Machowicz | Henryk Borucki | Jan Hiż | Zbigniew Czajkowski-Dębczyński | Janusz Gumuliński | Józef Adam Stanisław Mickiewicz | Witold Modelski | Jan Maksymilian Sokołowski | Jan Strusiński | Roman Witorzeniec | Witold Kirszenstein | Urszula Plenkiewicz | Piotr Abakanowicz | Stanisław Perko | Andrzej Malinowski (harcmistrz) | Władysław Chmielewski (rotmistrz) | Stefania Wojtulanis-Karpińska | Spirydion Koiszewski | Jan Włodarkiewicz | Edmund Baranowski (powstaniec warszawski)Oceń: Tadeusz Prauss