Teresa Kramarska

---

Życiorys

Teresa Kramarska to rodowita warszawianka, która zasłynęła swoimi osiągnięciami w dziedzinie muzyki i sztuki. W roku 1944, podczas niemieckiej okupacji, wspólnie z ojcem, Wacławem Kramarskim, została uwięziona w trakcie łapanki, jednak szczęśliwie udało im się uciec z terenu ulic Górczewskiej, Działdowskiej oraz Kolonii Wawelberga w warszawskiej Woli.

W wieku dwudziestu kilku lat, Teresa zaczęła występować w licznych stołecznych klubach młodzieżowych, takich jak Uśmiech, Bilonik czy Finka. Lata 1972–1973 przyniosły jej sukcesy w konkursach piosenkarskich organizowanych przez Polskie Radio pod tytułem „Kolorowy Mikrofon”. Z kolei w latach 1973–1974 pełniła rolę aktorki w Teatrzyku Małych Form prowadzonym przez Wojciecha Młynarskiego, który miał swoją siedzibę w Staromiejskim Domu Kultury.

W latach 1975–1976 Teresa rozwijała swoją karierę jako aktorka i piosenkarka w Centralnym Klubie Studentów Politechniki Warszawskiej „Stodoła”. Oprócz tego, występowała na scenach wielu innych klubów studenckich, w tym w Hybrydach oraz Medyku. W roku 1975, z zespołem kabaretu Stodoła, odbyła trasę koncertową, występując w miastach północnej Polski, takich jak Drawsko Pomorskie, Połczyn-Zdrój, Kołobrzeg oraz Koszalin.

Artyści, z którymi współpracowała, to między innymi Janusz Bogacki, Witold Krotochwil, Wojciech Kamiński, Zbigniew Kmiciński, Tadeusz Suchocki, Benedykt Rupiewicz i wielu innych, którzy towarzyszyli jej w występach.

Chociaż wygrała eliminacje do Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” u Miry Zimińskiej-Sygietyńskiej, z powodu zbyt wysokiego wzrostu, została skierowana do dyrektora Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”, Stanisława Hadyny. Niestety, jej marzenia o karierze estradowej przerwał sprzeciw rodziców, a wkrótce potem zmuszona była zdobyć wykształcenie technika chemika – analityka.

Mimo wyzwań, Teresa nie zrezygnowała z pasji do muzyki. W 2008 roku postanowiła powrócić na scenę, uzyskując pozytywną opinię od swojego dawnego współpracownika, znanego kompozytora i aranżera prof. Tadeusza Suchockiego. Tak rozpoczęła nowy rozdział w swojej karierze, występując w finale „Szansy na sukces” z utworami Marka Grechuty oraz Alicji Majewskiej.

Dziś artystka występuje w różnych warszawskich Domach Kultury oraz klubach dla seniorów, gdzie jej repertuar obejmuje piosenki retro oraz popularne utwory z lat 50., 60. i 70. Teresa nagrała również album z autorskimi piosenkami, towarzyszącym Orkiestrze Rozrywkowej Politechniki Warszawskiej, prowadzonej przez Dariusza Łapińskiego.

W latach 2010–2013 miała okazję występować w:

• kabaretach,
• uzdrowiskach, takich jak Polańczyk, Busko-Zdrój, Kudowa-Zdrój, Szczawno Zdrój oraz inne,
• Centrach Edukacji Kulturalnej i Mediatece w Warszawie,
• Domach Kultury w dzielnicach: Śródmieście, Bielany, Praga-Południe, Ochota, Ursynów, Natolin, Jelonki, oraz innych,
• muszlach koncertowych, przyciągających lokalnych mieszkańców,
• występach plenerowych w popularnych miejscach takich jak Trakt Królewski, Kępie Potockiej, Bielanach i wielu innych,
• i jako artystka dla klubów Seniora w m.in. Koło, Ochota, Praga Południe, oraz różnych regionalnych świąt.

W latach późniejszych, Teresa doświadczała licznych występów, w tym:

• w finale Festiwalu Piosenki Retro im. Mieczysława Fogga,
• w półfinale talent show Must Be the Music z piosenkami Sławy Przybylskiej oraz Hanki Ordonówny w Telewizji Polsat, gdzie zdobyła uznanie jurorki Elżbiety Zapendowskiej,
• Festiwalu im. Janusza Gniatkowskiego w Poraju,
• w Bielańskim Ośrodku Kultury,
• w sali klubowej Teatru Rampa.

Dodatkowo, jako Asystentka Profesora, prowadzi wykłady dla Uniwersytetów Trzeciego Wieku, gdzie omawia ważne tematy związane z piosenką polską, takie jak:

• Wielkie Damy Polskiej Piosenki (część 1 i 2),
• Popularność Wojciecha Młynarskiego,
• Piosenka polska jako narodowy skarb,
• Franciszek Walicki jako twórca polskiego rock and rolla,
• Polscy piosenkarze oraz duety powojenne.

---

Oceń: Teresa Kramarska

---