Kamienica Bornbachowska w Warszawie


Kamienica Bornbachowska, znana także jako Burbachowska, to niezwykle interesująca budowla znajdująca się w sercu Warszawy. Jest to czterokondygnacyjna, trzytraktowa narożna kamienica z charakterystycznym trójspadowym dachem, która mieści się przy Rynku Starego Miasta nr 2. Obiekt ten znajduje się na rogu ulicy Celnej.

Warto zwrócić uwagę, że aktualnie w kamienicy mieści się Staromiejski Dom Kultury, który pełni ważną rolę w kulturalnym życiu stolicy. Miejsce to oferuje wiele wydarzeń artystycznych, warsztatów i programów edukacyjnych, angażując mieszkańców i turystów w różnorodne aktywności.

Historia

Kamienica Bornbachowska w Warszawie ma bogatą historię, która sięga drugiej połowy XV wieku. W latach 1449–1650 była własnością wpływowej rodziny Burbachów. W roku 1607 obiekt ten uległ zniszczeniu w wyniku pożaru, jednak już w 1626 roku został odbudowany. Wówczas nadano mu charakterystyczny styl barokowy.

Kamienica została wyposażona w cztery kondygnacje, a jej wnętrze zawierało wąską sień pośrodku, trzy traktory oraz fasadę o układzie trójosiowym wraz z wykuszem znajdującym się przy elewacji bocznej. Drugą połowę XVII wieku obiekt spędził w rękach takich właścicieli jak Jabska i Podgórski, natomiast w pierwszej połowie XVIII wieku przejął ją ród Winklerów. Wcześniej, przed rokiem 1752, kamienica przeszła w posiadanie Macieja Grabowskiego, podskarbiego wielkiego koronnego, a w latach 1748–1773 była w rękach jezuitów litewskich.

Rok 1752 przyniósł istotne zmiany – przeprowadzono przebudowę, w wyniku której powstał konwikt jezuicki oraz szkoła Roberta, w której kształcił m.in. A. Magier. Wówczas także nadbudowano i ujednolicono elewację boczną. W latach 1780–1794 kamienica była własnością Franciszka Barssa, a następnie przeszła w ręce Tomasza Langnera. W okresie 1876–1878 była w posiadaniu rodziny Drożdżyńskich, a następnie, od 1887 do 1915 roku, Stanisława Kurczyńskiego.

Rok 1928 przyniósł nowe przeznaczenie dla obiektu, ponieważ wówczas zamieszkał w nim Policyjny Dom Zdrowia. Również w 1928 roku na budynku zrealizowano polichromię, której autorem był Leonard Pękalski. Od 1930 roku kamienica stała się własnością Stowarzyszenia Polski Dom Zdrowia.

Niestety, podczas II wojny światowej kamienica została całkowicie zniszczona w wyniku pożaru i bombardowań. Zachowane zostały jedynie piwnice, fragment ściany oraz węgary portalu głównego. W latach 1952–1953 budynek przeszedł odbudowę według projektu Anny Boyé Guerquin. Przywrócono jego pierwotną bryłę, choć elewacje pozostały bezstylowe, a wnętrza zostały zaprojektowane na nowo.

Przypisy

  1. Staromiejski Dom Kultury w Warszawie, www.sdk.pl [dostęp 28.09.2008 r.]

Oceń: Kamienica Bornbachowska w Warszawie

Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:7