Zofia Mingardi

---

Życiorys

Zofia Mingardi, urodzona w rodzinie Adelsteinów, znacząco wpisała się w historię polskiego śpiewu. Swoje pierwsze lekcje śpiewu pobierała u Józefiny Reszke-Kronenbergowej, co stanowiło mocny fundament jej przyszłej kariery. Następnie studiowała w konserwatorium w Bolonii, gdzie kształciła się pod okiem Busiego, ówczesnego kierownika tej instytucji.

Jej kariera wokalna rozkwitała w okresie 1891–1911. Przyjęła pseudonim artystyczny Zoe Nesleda (znana również jako Nesleida lub Nesledy), dzięki któremu zdobyła popularność. Występowała na wielu scenach we Włoszech, w tym znacząco w Bolonii. W 1893 roku miała zaszczyt śpiewać w zespole włoskiej opery La Scala podczas występów w Moskwie, gdzie kapelmistrzem był jej mąż, Wiktor Mingardi, z którym wzięła ślub w tym samym roku.

Kolejnym ważnym momentem w jej karierze było wystąpienie w Teatrze Wielkim w Warszawie w 1894 roku, gdzie zadebiutowała jako Santuzza w operze „Rycerskość wieśniacza” Pietro Mascagniego. Oprócz tego grała takie role jak Neddę w „Pajacach” Ruggiera Leoncavalla oraz Małgorzatę w „Fauście” Charlesa Gounoda. Po przeniesieniu do Włoch jej występy mogły być podziwiane np. w Genui w 1895 roku, a w październiku 1905 gościnnie wystąpiła w Teatrze Miejskim we Lwowie.

W Teatrze Wielkim w Warszawie jej występy zarejestrowano również w 1906 roku, gdzie śpiewała partię Santuzzy oraz Neddy, a także w 1911 roku, kiedy ponownie zaprezentowała rolę Santuzzy. W dniu 1907 roku brała udział w koncercie na rzecz Koła im. Staszica w Warszawie, co podkreśliło jej zaangażowanie w działalność artystyczną. W czerwcu 1911 roku została członkiem zespołu Opery Popularnej w Warszawie, gdzie wykonywała m.in. tytułową partię w „Halce” Stanisława Moniuszki. Dodatkowo do 1914 roku uczyła śpiewu, przekazując swoją wiedzę młodszym pokoleniom. Zdobyła uznanie dzięki swojemu dźwięcznemu soprano oraz ekspresyjnej interpretacji, choć często krytykowano jej dykcję.

W okresie międzywojennym pracowała jako nauczycielka śpiewu, a w 1925 roku wystąpiła z okazji uroczystości w budynku poselstwa włoskiego w Warszawie. Zamieszkiwała przy ul. Wspólnej 18, niestety tragicznie zmarła po zderzeniu z samochodem na rogu ul. Wilczej i Marszałkowskiej w Warszawie. Po dwugodzinnym pobycie w szpitalu Dzieciątka Jezus odeszła z tego świata. Została pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w polskiej kulturze muzycznej.

---

Oceń: Zofia Mingardi

---