Ulica Działdowska to ważny element krajobrazu warszawskiej dzielnicy Wola. Stanowi ona charakterystyczny odcinek, który łączy różne punkty w tej dynamicznie rozwijającej się części stolicy. Jej trasa rozciąga się od ulicy Wolskiej aż do ulicy Górczewskiej, co czyni ją istotnym szlakiem komunikacyjnym.
Ulica ta, jak wiele innych w Woli, jest świadkiem historii i zmian, które zachodziły w tej okolicy na przestrzeni lat. Można dostrzec tu zarówno nowoczesne budynki, jak i zabytkowe poszczególne elementy architektury, które nadają temu miejscu niepowtarzalny charakter.
Historia
Ulica Działdowska, wytyczona w latach 1927–1928, została połączona z budową gmachu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, którego budynek pod numerem 1 wciąż istnieje. Od 1946 roku pełnił on rolę szpitala pediatrycznego, obecnie znanego jako Samodzielny Publiczny Dziecięcy Szpital Kliniczny. Ten obiekt, usytuowany tuż przy ul. Wolskiej, charakteryzował się interesującą dekoracją rzeźbiarską oraz nowoczesnym wyposażeniem, w tym krytym basenem przeznaczonym dla pracowników.
Inne budynki wzdłuż ulicy, które przeważają w formie przeciętnych, trzypiętrowych kamienic, zaczęto wznosić w latach 1935–39. Warto podkreślić, że działania wojenne nie wyrządziły znacznych zniszczeń w tym obrębie, dzięki czemu ulica zachowała swoje autentyczne rysy zabudowy datującej się na lata trzydzieste XX wieku.
ul. Działdowska 6
W domu o numerze 6 mieszkała znana postać, lekarz i społecznik Franciszek Beniamin Kowalski (1869–1941). Jego córkami były Irena Tomalak i Julia Halina Piwońska z domu Kowalskich, które w czasie międzywojennym pełniły zawodowe funkcje wojskowe. W trakcie II wojny światowej zajmowały one wysokie stanowiska w kierownictwie wojskowych struktur państwowych. Zawodowym wojskowym w rodzinie był również zięć, Wacław Tomalak.
Na początku okupacji w tym samym budynku mieszkał ppłk Leopold Okulicki, który w 1939 roku był szefem sztabu zgrupowania na Woli oraz ostatnim komendantem Armii Krajowej. Często odwiedzał go Jerzy Zapadko, znany jako „Mirski”, ostatni dowódca batalionu „Parasol”. Ponadto, w budynku tym przechowywano Żydów. Z kolei od 1941 roku budynek był użytkowany przez Luftwaffe, a w dniach 3-8 sierpnia 1944 roku miały tu miejsce masowe egzekucje.
Po wojnie, w tym miejscu mieścił się m.in. Komitet Dzielnicowy PPR (1946–1949) z 2-pokojowym mieszkaniem I sekretarza, a następnie Komitet Dzielnicowy PZPR Warszawa Wola (1949–1952) oraz Warszawska Szkoła Partyjna Komitetu Warszawskiego PZPR (1950). Od 1964 do 1970 roku funkcjonowało tutaj Studium Doskonalenia Lekarzy Akademii Medycznej, potem Dzielnicowy Dom Kultury Nauczyciela Warszawa-Wola (1973–2004) i Ośrodek Kultury „Działdowska” (2005–2015). Obecnie w tym budynku znajduje się Wolskie Centrum Kultury, które rozpoczęło działalność w 2015 roku.
Przypisy
- Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego z dnia 30.06.2015 r.
- Dziewczęta z tamtych lat... » mali bracia Ubogich [online], www.malibracia.org.pl [dostęp 13.04.2018 r.]
- Powstańcze miejsca pamięci Wola 1944, Urząd Dzielnicy Wola m.st. Warszawy, Warszawa 2009, s. 25.
- Zespół „Komitet Dzielnicowy PZPR Warszawa Wola” w Archiwum Państwowym w Warszawie.
- Spis telefonów Warszawskiego Okręgu Poczty i Telekomunikacji na rok 1950.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica Dziekania w Warszawie | Ulica Edwarda Gibalskiego w Warszawie | Ulica Filipiny Płaskowickiej w Warszawie | Ulica Filtrowa w Warszawie | Ulica Floriańska w Warszawie | Ulica Foksal w Warszawie | Ulica Folwarczna w Warszawie | Ulica Franciszka Hynka w Warszawie | Ulica Francuska w Warszawie | Ulica Indiry Gandhi w Warszawie | Ulica Fabryczna w Warszawie | Ulica Drewnicka w Warszawie | Ulica Dzika w Warszawie | Ulica Dolina Służewiecka w Warszawie | Ulica Elektoralna w Warszawie | Ulica Długa w Warszawie | Ulica Daniłowiczowska w Warszawie | Ulica Daleka w Warszawie | Ulica Człuchowska w Warszawie | Ulica Czerniakowska w WarszawieOceń: Ulica Działdowska w Warszawie