Jan Aśnikowski

---

Kariera aktorska

Jan Aśnikowski rozpoczął swoją karierę aktorską w 1816 roku. Pierwsze kroki stawiał jako sufler oraz w małych rolach w warszawskim teatrze. Jego droga artystyczna była związana z wieloma teatrami, w tym z warszawskim w sezonach 1816/1817 oraz 1820-1821, krakowskim w sezonach 1818-1819, 1826-1827 i 1843/1844, a także kijowskim w 1827 roku. Występował również w lubelskim teatrze w latach 1822, 1824, 1828 oraz 1845, lwowskim od 1829 do 1831 oraz 1842, i wileńskim w latach 1834-1841.

Aśnikowski współpracował także z zespołami teatrów prowincjonalnych, takich jak zespół Jana Brzezińskiego, Kajetana Nowińskiego w 1831, Tomasza Andrzeja Chełchowskiego w 1845 oraz Wilhelma Schmidkoffa w 1846. Częste zmiany miejsc pracy wydają się być związane z jego kłótliwym usposobieniem.

Na scenie Aśnikowski występował w licznych produkcjach, w tym w rolach takich jak: Prezes Zadzirnowski w „Żydach”, Jan w „Wolnym mularzu”, Organista w „Zabobonie”, Śpiochajło w „Zamieszaniu”, Matois w „Figlach młodości”, Klika w „Korsykaninie”, Grzegorz w „Kto kocha ten się kłóci”, Szambelan w „Panu Jowialskim”, Rotmistrz w „Damach i huzarach”, Grzegorz w „Damach i huzarach” oraz Lisiewicz w „Panu Geldhabie”.

Zarządzanie zespołami teatralnymi

W 1828 roku Jan Aśnikowski przejął część zespołu teatralnego Jana Brzezińskiego, a następnie razem z nim zorganizował przedstawienia w Zamościu oraz Krasnymstawie. Repertuar, który oferowali, obejmował pantominy czarodziejsko-baletowe, co pozwalało widzom na spędzanie czasu w niezwykłej atmosferze.

Ten utalentowany artysta ponownie objął kierownictwo nad teatrem lubelskim w latach 1832-1834, a jego działalność nie ograniczała się tylko do lokalnych występów, ponieważ organizował również przedstawienia wyjazdowe, docierając tym samym do szerszej publiczności.

Twórczość

Jan Aśnikowski był wybitnym twórcą, który zasłynął dzięki swoim przekładom oraz adaptacjom dzieł teatralnych. Wśród jego osiągnięć wymienia się:

• Wójt sędzia prezydujący czyli Sprawa w Osieku (1824),
• Popiół Aśnikowskiego: śpiewki ulubione z opery: Chłop panem milionowym (1830),
• Karczma na granicy austriackiej czyli Podróż do Warszawy (1832),
• F. I. von Holbein, Gonitwy w Tenczynie czyli Trzy znaki (1838),
• E. Scribe, Korsykanin czyli Awantura (1840),
• A. Dumas, Saracen (1841),
• F. Halm, Syn puszczy (1843).

Życie prywatne

Jan Aśnikowski, syna kowala, w 1823 roku wziął ślub z Antoniną Piotrowską.

Od 1827 roku jego drugą żoną została aktorka oraz śpiewaczka, Emilia Pacewicz.

---

Oceń: Jan Aśnikowski

---