Leopold Méyet

Prawo i sprawiedliwość

Leopold Méyet był znaczącą postacią w historii polskiego prawa oraz kultury. Urodził się w 1850 roku w Warszawie, gdzie spędził większość swojego życia. Zmarł w tym samym mieście 27 stycznia 1912 roku.

Był on nie tylko wybitnym teoretykiem prawa i adwokatem, ale również osobą głęboko zaangażowaną w działalność kulturalną i społeczną. Méyet pasjonował się epoką romantyzmu, czego dowodem jest jego bogata kolekcja pamiątek z tego okresu, a także zamiłowanie do bibliografii, które przyczyniło się do statusu bibliofila.

Jako literat i filantrop, Leopold Méyet angażował się w różne inicjatywy społeczne. W lutym 1909 roku został zatwierdzony na członka Komitetu budowy pomnika Chopina w Warszawie (w Łazienkach), co świadczy o jego zamiłowaniu do kultury i sztuki.

Pełnił także funkcję sekretarza tegoż komitetu od 20 maja 1909 roku aż do swojej śmierci w 1912 roku, co miało istotne znaczenie dla realizacji tego ważnego projektu.

Życiorys

Leopold Méyet przyszedł na świat jako syn Ludwika w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, której korzenie sięgają Francji. Jego edukacja rozpoczęła się w elitarnym i patriotycznym środowisku, jakim była szkoła Jana Nepomucena Leszczyńskiego, a następnie kontynuował naukę w I Gimnazjum Realnym z siedzibą w Warszawie. Po ukończeniu nauki, rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji w Szkole Głównej Warszawskiej, a po jej zamknięciu, w 1870 roku, obronił dyplom na Uniwersytecie Cesarskim w Warszawie.

W 1873 roku miał znaczący wkład w powstanie „Biblioteki Umiejętności Prawnych”. Jego współpraca z różnorodnymi czasopismami, takimi jak „Prawda”, „Niwa”, „Bluszcz”, „Kółko Domowe”, „Świat”, „Świt”, „Tygodnik Ilustrowany”, „Kurier Warszawski” oraz „Biesiada Literacka”, pozwoliła mu na publikację wielu opracowań z zakresu prawa oraz tekstów związanych z życiem społecznym i kulturalnym. Mimo tego, jego literacka twórczość artystyczna nie zyskała uznania w oczach ówczesnej krytyki.

Wiele miejsca w jego działalności zajmowała kwestia asymilacji polskich Żydów w społeczeństwie, co czyniło go bliskim współpracownikiem inteligencji, wyrosłej na pozytywistycznych ideałach. Jego serdeczna przyjaźń łączyła go z takimi osobistościami, jak: Eliza Orzeszkowa, Stanisław Krzemiński, Maria Konopnicka, Wilhelmina Zyndram-Kościałkowska, Piotr Chmielowski, Aleksander Świętochowski, Aleksander Kraushar, Samuel Dickstein, Henryk Dobrzycki, Salomon Lewental oraz Jan Karłowicz, z którym współpracował przy tworzeniu haseł prawniczych do Słownika.

Należał do Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, a jego badania uczyniły go czołowym znawcą romantyzmu w Polsce. Współpraca z Ferdynandem Hoesickiem zaowocowała powstaniem słynnej dwutomowej edycji Listów Juliusza Słowackiego (Lwów 1899). Méyet słynął z pasji zbierackiej, gromadząc szeroką gamę pamiątek, dokumentów i dzieł sztuki narodowych wieszczów, w szczególności, Mickiewicza, Słowackiego oraz Krasińskiego. Z jego ręki pochodziły również cenne chopiniana. W jego mieszkaniu, które równocześnie pełniło funkcję kancelarii prawnej, powstało muzeum poświęcone epoce romantyzmu.

Poświęcił on wiele wysiłku i środków na wzbogacenie swoich zbiorów, które obejmowały rzemiosło artystyczne, grafikę, rysunki, fotografie oraz malarstwo. W testamencie zapisał te zbiory Warszawie, a w 1915 roku zostały one przekazane do Muzeum Sztuk Pięknych, dzisiaj znanego jako Muzeum Narodowe w Warszawie. Wartościowe druki oraz archiwa związane z Słowackimi i Januszewskimi oraz autografami współczesnych zostały podarowane Bibliotece Ordynacji Krasińskich, jednak większa część z nich uległa zniszczeniu podczas pożaru zbiorów bibliotecznych w 1944 roku. Zbiory chopiniana przekazano do Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Księgozbiór prawniczy zapisał Bibliotece Warszawskiego Towarzystwa Prawniczego.

Na podstawie majątku, który pozostawił po sobie, powstała Fundacja Szkolna imienia Leopolda Méyeta, z zamiarem stworzenia szkoły dla dzieci z ubogich rodzin, niezależnie od różnic wyznaniowych. Niestety, z powodu I wojny światowej oraz dewaluacji rubla, nie udało się zrealizować tych ambitnych planów. W hołdzie jego pamięci w 1931 roku nadano jego imię szkole podstawowej nr 195 w Warszawie, usytuowanej przy ul. Okopowej.

Leopold Méyet spoczywa w alei głównej cmentarza żydowskiego na ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 68, rząd 1).

Przypisy

  1. Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003 r. ISBN 83-916419-3-7.
  2. Dawni pisarze polscy od początków piśmiennictwa do Młodej Polski. Przewodnik biograficzny i bibliograficzny. T. Tom drugi I–Me. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001 r. ISBN 83-02-08101-9.
  3. Grób Leopolda Méyeta w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie.

Oceń: Leopold Méyet

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:9