Tadeusz Myśliński (prawnik)

Prawo i sprawiedliwość

Tadeusz Myśliński, znany również pod wieloma pseudonimami, takimi jak „Albert”, „Mecenas”, „Czwartek”, „Niedziela”, „dr S” oraz „dr Stelągowski”, urodził się 7 marca 1908 roku w Warszawie. Zmarł w 2005 roku w tym samym mieście.

Był wybitnym polskim prawnikiem oraz osobą związaną z ruchem narodowym w Polsce. Jego działalność w obszarze prawa oraz zaangażowanie w sprawy narodowe uczyniły go postacią rozpoznawalną i wpływową.

Życie

W latach 1927–1931, Tadeusz Myśliński kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Już w 1927 roku związał się z Obozem Wielkiej Polski, co zaowocowało jego aktywnym udziałem w wydawaniu „Gazety Warszawskiej”. Tam angażował się w działania uliczne wymierzone przeciwko lewicy oraz Żydom. Z biegiem lat zbliżył się do środowisk związanych z Rościszewskim. Po odbyciu aplikacji adwokackiej, od 1937 roku rozpoczął swoją karierę jako adwokat.

W czasie II wojny światowej wstąpił do walki w obronie kraju. Po dostaniu się do niewoli sowieckiej, udało mu się uciec do Lwowa, a następnie przedostać do Generalnej Guberni, gdzie zaangażował się w działalność konspiracyjną. Niestety, podczas łapanek został ujęty i trafił do Auschwitz-Birkenau, gdzie przebywał od 15 sierpnia 1940 roku do końca tegoż roku. Udało mu się jednak zostać uwolnionym dzięki wysiłkom jego narzeczonej, Janiny Dyksowskiej, która później została jego żoną.

Po wojnie, w ramach Delegatury Rządu na Kraj, kierował Komórką Bezpieczeństwa w Wydziale Bezpieczeństwa, która zajmowała się rozpoznawaniem niemieckich służb bezpieczeństwa oraz działalnością polskich organizacji w Warszawie i okolicach. Intensywne działania jego komórki doprowadziły wiosną 1943 roku do aresztowania sześciu osób związanych z jej funkcjonowaniem. Myśliński został aresztowany 13 maja i osadzony na Pawiaku, gdzie przebywał do końca czerwca.

Od kwietnia do sierpnia 1945 roku przebywał w Rzymie na polecenie Stefana Korbońskiego, w celu przekazania informacji o sytuacji po porwaniu przywódców Polski Podziemnej. Po powrocie do Włoch w listopadzie 1945 roku, od początku następnego roku rozpoczął pracę w rzymskiej ambasadzie Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Po powrocie do kraju w 1947 roku wznowił praktykę adwokacką. Niestety, w latach 1949-1953 był więziony na Rakowieckiej i ostatecznie skazany na dożywocie, które opuścił warunkowo w październiku 1956 roku.

Jako doświadczony prawnik Myśliński współpracował z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną oraz Państwowym Wydawnictwem Naukowym, przyczyniając się do rozwoju polskiego prawa oraz kultury.

Przypisy

  1. a b S. Bojemski, Nim Hitler runie śmierć komunie! Wywiad antykomunistyczny Narodowych Sił Zbrojnych pod okupacją niemiecką w latach 1942-1945, Warszawa 2018, s. 200.
  2. J. Dębski, Polscy adwokaci w obozie koncentracyjnym Auschwitz 1940-1945. Słownik biograficzny, Oświęcim 2016, s. 268-270.
  3. J. Dębski, Polscy adwokaci w obozie koncentracyjnym Auschwitz 1940-1945. Słownik biograficzny, Oświęcim 2016, s. 269.
  4. W. Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940-1945, Warszawa 2003, s. 193.
  5. W. Grabowski, Polska Tajna Administracja Cywilna 1940-1945, Warszawa 2003, s. 198.
  6. W. Rosłoniec, Adwokaci w służbie Polskiego Państwa Podziemnego (1940-1945), „Palestra”, 33, 1989, nr 5-7 (377-379), s. 25.

Oceń: Tadeusz Myśliński (prawnik)

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:8