Jan Kanty Wołowski

Prawo i sprawiedliwość

Jan Kanty Wołowski, urodzony 21 września 1803 roku w Warszawie, to postać o niezwykle istotnym dorobku w dziedzinie prawa w Polsce. Był pierwszym dziekanem Wydziału Prawa warszawskiej Szkoły Głównej, co stanowi ważny krok w historii polskiego szkolnictwa wyższego w tej dziedzinie.

Wołowski zmarł 31 października 1864 roku w Narowczacie, pozostawiając po sobie trwały ślad w nauczaniu prawniczym oraz w rozwoju polskiej myśli prawnej.

Życiorys

Jan Kanty Wołowski pochodził z polskiego rodziny żydowskiej, która przyjęła chrześcijaństwo w 1759 roku, zmieniając nazwisko z Szor na Wołowski. W 1837 roku jego rodzina uzyskała nobilitację oraz potwierdzenie herbu Czerwony, który później, w 1845 roku, zmienił na herb Bawół.

W 1822 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1828 roku działał jako adwokat przy Sądzie Apelacyjnym, a od 1834 roku pełnił również funkcję adwokata przy Sądzie Najwyższej Instancji Królestwa Polskiego. Po powstaniu listopadowym objął stanowisko plenipotenta Warszawy. W 1842 roku został pomocnikiem naczelnego prokuratora IX Departamentu Rządzącego Senatu, a w latach 1847–1861 był prokuratorem.

W 1861 roku Wołowski przez kilka miesięcy piastował stanowisko dyrektora głównego Rządowej Komisji Sprawiedliwości. Również w tym samym roku przewodniczył komisji odpowiedzialnej za opracowanie projektu kodeksu cywilnego dla Królestwa Polskiego.

W 1862 roku został wybrany na dziekana Wydziału Prawa nowo utworzonej warszawskiej Szkoły Głównej oraz objął kierownictwo Katedry Prawa i Postępowania Cywilnego. Organizował Wydział i sporządzał program wykładów, lecz nie rozpoczął nauczania, ponieważ w dniu 15 czerwca 1863 roku został zesłany do Penzy za działalność polityczną.

W 1864 roku stracił swoje stanowiska: prokuratora, profesora i dziekana. Na zesłaniu w Penzie oraz później w Narowczacie pracował nad dwutomowym podręcznikiem zatytułowanym Kurs kodeksu cywilnego, który został wydany po jego śmierci przez Feliksa Jeziorańskiego w 1868 roku.

Jan Kanty Wołowski zmarł w 1864 roku w Narowczacie, kiedy to, niosąc pomoc ofiarom pożaru, zaziębił się. Spoczywa nacmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze Pod katakumbami-1-61/62.

Przypisy

  1. Henrietta Wołowska i Jan Kanty Wołowski [online], Moje cmentarze [dostęp 25.05.2021 r.]
  2. SebastianS. Kamiński SebastianS., Jan Kanty Wołowski [online], slawniprawnicy.mecenasi.pl [dostęp 14.12.2020 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: Henrjetta Wołowska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 05.02.2020 r.]
  4. Marzena Paszkowska: Jan Kanty Wołowski 1803-1864. W: Grażyna Bałtruszajtys (red.): Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808-2008. Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 48–50.
  5. Kurs kodexu cywilnego. T. 1 / przez Jana Kantego Wołowskiego; treści przedmiotów tudzież spis rozbieranych przepisów prawa dorobił, brakujące ustępy uzupełnił, wiadomości o świeżych zmianach prawodawstwa Jeziorański [online], Podlaska Biblioteka Cyfrowa [dostęp 29.06.2013 r.]
  6. Jan Kanty Wołowski (ID: sw.206242) [online], M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 29.06.2013 r.]
  7. ArthurA. Cygielman ArthurA., Wolowski [online], Jewish Virtual Library [dostęp 29.06.2013 r.]
  8. Stanisław Szenic: Cmentarz Powązkowski 1831-1890. Zmarli i ich rodziny. Wyd. 1. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1982, s. 147–150.
  9. Ludwik Korwin, Szlachta neoficka t. II, Kraków 1939, s. 225.

Oceń: Jan Kanty Wołowski

★★★★★
Średnia ocena:4.89 Liczba ocen:6