Andrzej Garlicki

Nauka i edukacja

Andrzej Garlicki, urodzony 3 czerwca 1935 roku w Warszawie, oraz zmarły 14 kwietnia 2013 roku w tej samej miejscowości, był uznanym polskim historykiem. Jego wszechstronny dorobek obejmował także działalność publicystyczną oraz akademicką w roli profesora i dydaktyka. Andrzej był synem Stanisława, a także bratem Leszka Garlickich.

W swoim życiu zawodowym, Garlicki przyczynił się do rozwoju badań historycznych w Polsce, a jego prace cieszyły się dużym uznaniem zarówno w kraju, jak i za granicą. Jego wiedza i zaangażowanie w popularyzowanie historii pozostawiły trwały ślad w świadomości społecznej.

Życiorys

Andrzej Garlicki studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie uzyskał dyplom w 1956 roku. Jego praca doktorska, dotycząca początków Legionów, była nadzorowana przez wybitnego historyka, Henryka Jabłońskiego. Specjalizował się w historii najnowszej Polski, co zaowocowało znaczącym wkładem w tę dziedzinę nauki.

W latach 1963–1981 Garlicki był aktywnym członkiem redakcji tygodnika „Kultura”, a po 1982 roku związał się z redakcją „Polityki”. Dodatkowo, od 1975 roku współpracował z „Przeglądem Historycznym”, gdzie również pełnił ważne role redakcyjne.

W swojej karierze akademickiej był profesorem w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego do roku 2000, a następnie objął stanowisko w Instytucie Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych na Wydziale Historycznym. W latach 1988–1999 pełnił funkcję Dziekana Wydziału Historycznego UW.

Garlicki był także zaangażowany w działalność Związku Młodzieży Polskiej oraz zasiadał w zarządzie uczelnianym Związku Młodzieży Socjalistycznej na UW. Jako członek PZPR, uczestniczył w działalności Komisji Ideologicznej Komitetu Uczelnianego PZPR na Uniwersytecie.

Andrzej Garlicki zmarł 14 kwietnia 2013 roku i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 29, grób 60).

Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL

Andrzej Garlicki, znany z kontrowersyjnych wyborów w swojej przeszłości, był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL w dwu różnych okresach: od 1953 do 1955 roku oraz w latach 1964 do 1965. W rozmowie z Gazetą Wyborczą przyznał się do swojego zaangażowania w te działania, zaznaczając, że miały one charakter incydentalny. W trakcie współpracy posługiwał się pseudonimem „Pedagog”.

Uczniowie

W gronie uczniów, którzy mieli przyjemność uczyć się pod okiem Andrzeja Garlickiego, znajduje się wiele osób o różnorodnych osiągnięciach i talentach. Wśród nich można wymienić Andrzeja Chojnowskiego, który znany jest ze swojego wkładu w rozwój wiedzy, a także Jerzego Kochanowskiego, historyka cenionego za swoje badania.

Ponadto, Agnieszka Kowalewska oraz Jan Milewski również zaliczają się do grona tych, którzy korzystali z nauk tego wybitnego nauczyciela. Warto również wymienić Lidię Mularską-Andziak, Tomasza Nałęcza, Andrzeja Notkowskiego oraz Katsuyoshiego Watanabe, którzy wzbogacili swoje przygotowanie akademickie pod jego skrzydłami.

Wśród innych uczniów Andrzeja Garlickiego znajdują się także Laurence Weinbaum, Wiesław Władyka i Paweł Ziętara. Również Jacek Sasin jest jednym z wielu, którzy czerpali z wiedzy i doświadczenia swojego nauczyciela.

Publikacje

Andrzej Garlicki to uznany historyk, którego dorobek literacki obejmuje szereg ważnych publikacji. Oto niektóre z nich:

  • Geneza legionów (1964),
  • Powstanie PSL Piast 1913–1914 (1966),
  • U źródeł obozu belwederskiego (1978),
  • Przewrót majowy (1979),
  • Od maja do Brześcia (1981),
  • Od Brześcia do maja (1986),
  • Józef Piłsudski 1867–1935. Warszawa: Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”, 1988. ISBN 83-07-01715-7,
  • Stalinizm (1993),
  • Bolesław Bierut (1994),
  • Z tajnych archiwów (1988),
  • Rycerze Okrągłego Stołu (2004),
  • Historia Polska i świat 1815-2004 (2005),
  • Piękne lata trzydzieste (2008),
  • Siedem mitów Drugiej Rzeczypospolitej (2013).

Oceń: Andrzej Garlicki

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:23