Tadeusz Mrówczyński


Tadeusz Jan Mrówczyński, urodzony 28 lutego 1922 roku w Warszawie, według niektórych źródeł zanotowano również datę 16 marca 1922, był znanym polskim architektem. Jego życie zakończyło się 10 stycznia 2009 roku.

W ciągu swojej kariery Tadeusz Mrówczyński pozostawił wyraźny ślad w dziedzinie architektury, tworząc projekty, które wpisały się w polski krajobraz urbanistyczny. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie są doceniane zarówno przez specjalistów, jak i przez społeczeństwo.

Życiorys

Tadeusz Mrówczyński urodził się jako syn Maksymiliana oraz Lucyny, która pochodziła z domu Kwiatkowskiej. W młodości zdobył wykształcenie w IV Miejskim Gimnazjum Męskim im. Jakuba Jasińskiego, a w 1943 roku ukończył Miejską Szkołę Budowlaną. Po zakończeniu nauki podjął studia na tajnym Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, co z pewnością miało wpływ na jego późniejsze osiągnięcia.

Podczas II wojny światowej Tadeusz był aktywnym żołnierzem Szarych Szeregów, znanym pod pseudonimem Mrówka, a także walczył jako członek Grupy Bema AK, gdzie występował pod imieniem Jacek Trzaska. Jego odwaga i poświęcenie w czasie powstania warszawskiego są godne uznania i w pełni zasługują na pamięć.

Po wojnie zajął się architekturą, stając się ważną postacią w polskim budownictwie. Pełnił funkcję prezesa SARP, był projektantem w Biurze Odbudowy Stolicy oraz wykładowcą na Politechnice Warszawskiej. Jako ekspert brał również udział w Komisji Nagród Ministrów ds. Budownictwa, a jego praca przyczyniła się do wielu istotnych rozwiązań urbanistycznych i architektonicznych.

Był absolwentem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej i od 1952 roku należał do SARP. W latach 1969–1973 pełnił rolę Wiceprezesa Oddziału Warszawskiego SARP, a następnie w latach 1975–78 jako wiceprezes oraz jako prezes w latach 1978–1981. Jego wkład w rozwój oraz estetykę polskich miast jest nie do przecenienia.

Tadeusz Mrówczyński pracował jako projektant dla takich instytucji jak Miastoprojekt Stolica-Południe oraz Miastoprojekt Warszawa, gdzie przyczynił się do realizacji wielu znaczących inwestycji. Brał udział w projektowaniu zespołów miejskich takich jak: Muranów Zachodni, Służew-Fort, Gocław, Skocznia oraz Domaniewska.

Po zakończeniu swojej owocnej kariery, Tadeusz Mrówczyński znalazł miejsce ostatniego spoczynku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie został pochowany w kwaterze 207, rząd 4, grób 9-10.

Odznaczenia i wyróżnienia

Oto imponująca lista odznaczeń i wyróżnień otrzymanych przez Tadeusza Mrówczyńskiego, które potwierdzają jego wkład i poświęcenie w służbie dla Polski oraz społeczności lokalnych.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Walecznych (nagrodzony dwukrotnie),
  • Krzyż Partyzancki,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
  • Medal za Warszawę w latach 1939–1945,
  • Krzyż Armii Krajowej,
  • Warszawski Krzyż Powstańczy,
  • Medal Wojska (otrzymany trzykrotnie),
  • Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z Mieczami,
  • Złota Odznaka SARP,
  • Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy,
  • Złota Odznaka Odbudowy Warszawy,
  • Złota Odznaka honorowa „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”,
  • Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”,
  • Odznaka honorowa „Za zasługi dla budownictwa” (przyznana 22 grudnia 2008 roku).

Każde z tych wyróżnień stanowi dowód na wyjątkowe osiągnięcia oraz niezłomny charakter pana Tadeusza, a także jego znaczącą rolę w odbudowie i rozwoju Warszawy oraz całego kraju.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: MARIA KAŃCZAŁA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 23.04.2019 r.]
  2. BarbaraB. Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 141, ISBN 83-01-08836-2.
  3. Laureaci nagród Warszawy za 1977 rok. Tadeusz Mrówczyński. „Kronika Warszawy”. 4(36), s. 143, 1978.
  4. Laureaci nagród Warszawy za 1977 rok. Tadeusz Mrówczyński. „Kronika Warszawy”. 4(36), s. 144, 1978.
  5. Laureaci nagród Warszawy za 1977 rok. Tadeusz Mrówczyński. „Kronika Warszawy”. 4(36), s. 143–144, 1978.

Oceń: Tadeusz Mrówczyński

Średnia ocena:4.64 Liczba ocen:10