Lech Garlicki

---

Życiorys

Lech Garlicki jest synem Stanisława Garlickiego oraz bratem Andrzeja Garlickiego. W 1968 roku uzyskał tytuł magistra na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, po czym w 1973 roku obronił pracę doktorską, a pięć lat później habilitacyjną. W 1987 roku został profesorem nauk prawnych, co czyniło go wówczas najmłodszym profesorem w tej dziedzinie w Polsce.

Jako uznany naukowiec, Garlicki związany był z Uniwersytetem Warszawskim, gdzie pełnił rolę profesora zwyczajnego. W latach 1981-1987 piastował stanowisko dyrektora Instytutu Nauk o Państwie i Prawie, a następnie, od 1987 do 1989 roku, kierował Zakładem Prawa Konstytucyjnego. Ponadto prowadził wykłady na wielu renomowanych uniwersytetach na całym świecie, w tym w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Francji oraz Japonii. Był wykładowcą na takich uczelniach jak Uniwersytet Telawiwski, Uniwersytet Hongkoński, Uniwersytet Nowojorski, Washington University in St. Louis oraz Uniwersytet Yale.

W latach 1980-1993 równocześnie pracował jako adwokat. W tym okresie brał czynny udział w pracach nad projektami ważnych ustaw, takich jak ustawa o Trybunale Konstytucyjnym oraz ustawa o Rzeczniku Praw Obywatelskich. Działał również jako ekspert w projektach związanych z Okrągłym Stołem, który miał istotne znaczenie dla transformacji ustrojowej Polski.

W 1993 roku został wybrany przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej na członka Trybunału Konstytucyjnego, gdzie pełnił swoją funkcję do 2001 roku. Garlicki był także dwukrotnie członkiem Rady Legislacyjnej działającej przy prezesie Rady Ministrów (1987-1992 i ponownie w 2002 roku). W latach 2001-2002 był prezesem zarządu Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego. Następnie został członkiem założycielem Europejskiego Instytutu Prawa oraz aktywnie uczestniczył w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Prawa Konstytucyjnego, gdzie pełnił rolę wiceprzewodniczącego Sekcji Polskiej oraz członka redakcji wielu prawniczych periodyków, w tym „Państwo i Prawo”, „Przegląd Sejmowy” oraz „Przegląd Sądowy”.

Dnia 26 czerwca 2002 roku rozpoczął pełnienie funkcji sędziego Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, a w trakcie swojej drugiej kadencji, 4 listopada 2011, objął stanowisko przewodniczącego IV Sekcji ETPC.

Garlicki jest autorem ponad 500 publikacji, z których więcej niż 150 opublikowano w językach obcych. Włada biegle językami: angielskim, rosyjskim, francuskim i niemieckim. W 2017 roku otrzymał tytuł doctora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego, co stanowi ważne wyróżnienie w jego karierze naukowej.

Odznaczenia

Na przestrzeni lat, Lech Garlicki był uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi oraz wkład w rozwój Polski.

• krzyż komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 2001 roku,
• odznaka honorowa „Bene Merito”, otrzymana w 2013 roku.

Wybrane publikacje

W dorobku Lecha Garlickiego znajduje się wiele znaczących publikacji, które znacząco przyczyniły się do rozwoju polskiej myśli prawniczej. Oto ich wybrane tytuły:

• Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych Ameryki: konstytucja – polityka – prawa obywatelskie, Ossolineum, Wrocław 1982,
• Ewolucja polskiego prawa państwowego w latach 1980–1982 (naczelne organy państwowe), IOZiDK, Warszawa 1983,
• Ustrój polityczny Republiki Federalnej Niemiec, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1985,
• Sądownictwo konstytucyjne w Europie Zachodniej, PWN, Warszawa 1987,
• Trybunał Konstytucyjny. Ustawa o Trybunale Konstytucyjnym. Komentarz (współautor), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1996,
• Polskie prawo konstytucyjne. Zarys wykładu, Liber, Warszawa 1997 (wielokrotnie wznawiane),
• Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz (redaktor i współautor), Wyd. Sejmowe, Warszawa 1999 (wielokrotnie wznawiane).

---

Oceń: Lech Garlicki

---