Stanisław Wojciech Garlicki

---

Życiorys

Urodziny Stanisława Wojciecha Garlickiego miały miejsce w rodzinie krawca Wacława Hipolita oraz Aleksandry z Siekierskich. W swoich młodzieńczych latach uczęszczał do Szkoły Ziemi Mazowieckiej, a od 1914 roku kontynuował edukację w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, które zakończył maturą w czerwcu 1920. Jako młody uczeń angażował się w działania Związku Młodzieży Postępowo-Niepodległościowej, który od 1918 roku nosił nazwę Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej. W 1917 roku wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, a w 1920 do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej.

W 1919 roku uczestniczył w I powstaniu śląskim, a podczas wojny polsko-bolszewickiej, od lipca do listopada 1920, służył ochotniczo w 8 pułku artylerii polowej. Po zakończeniu służby krótko pracował w Komisariacie Rządu na m.st. Warszawę. Od stycznia 1921 podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1926 roku. Po studiach odbył aplikację sądową oraz adwokacką w Warszawie, a w latach 1928-1929 pracował w Okręgowym Związku Kas Chorych, gdzie zdobywał cenne doświadczenie.

W późniejszych latach zajął się studiowaniem filozofii. Od 1931 pełnił funkcję radcy prawnego w ZUS, a od 1933 prowadził własną praktykę adwokacką. W latach 1923-1926 był członkiem Centralnego Wydziału Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Na I Zjeździe Kół Młodzieży TUR w lutym 1926 roku, który odbył się w Warszawie, został wybrany przewodniczącym Komitetu Centralnego, pełniąc tę funkcję aż do maja 1932 roku. Później objął redakcję pisma OM TUR „Młodzi idą”, a także był członkiem Zarządu Głównego TUR oraz Komitetu Wykonawczego Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej.

W latach 1929-1931 działał jako zastępca Stanisława Dubois w Referacie Harcerskim KC OM TUR, gdzie kierował strukturami Czerwonego Harcerstwa TUR. Od 1927 do 1934 roku aktywnie uczestniczył w działalności Warszawskiego Okręgowego Komitetu Robotniczego PPS, a od 1936 do lutego 1939 roku był członkiem sądu partyjnego OKR PPS. Również angażował się w działalność Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela oraz Zrzeszenia Prawników Socjalistów.

Na stopień podporucznika został mianowany z dniem 1 stycznia 1935 roku, osiągając 1482. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty. W 1938 roku delegowany był z ramienia PPS do Rady Miejskiej Warszawy. W trakcie września 1939 roku, biorąc udział w wojnie obronnej, służył jako podporucznik w 82 pułku piechoty. Po kapitulacji Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie 6 października 1939 roku został wzięty do niewoli przez wojska niemieckie, z którą spędził czas w oflagach aż do maja 1945.

Po powrocie do kraju, włączył się w działania konspiracyjnej PPS-WRN, stając się przeciwnikiem dalszej działalności konspiracyjnej. W październiku 1945 roku, wspólnie z Zygmuntem Żuławskim, wszedł do Komitetu Organizacyjnego Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej, będącej kontynuacją przedwojennej PPS. Po nieudanej próbie legalizacji PPSD w grudniu 1945 roku, przystąpił do „lubelskiej” PPS.

W lutym 1946 roku został wybrany członkiem egzekutywy Wojewódzkiego Komitetu PPS w Warszawie, jednak jego wybór nie został zatwierdzony przez Centralny Komitet Wykonawczy. W październiku 1948 roku został usunięty z „lubelskiej” PPS, a następnie zaprzestał aktywności politycznej. Od grudnia 1945 roku był członkiem Rady Adwokackiej w Warszawie. W 1952 roku rozpoczął praktykę adwokacką w ZA nr 1 w Warszawie, a w 1956 roku został dziekanem Rady Adwokackiej, pełniąc tę funkcję przez dwie kadencje.

W 1964 roku objął stanowisko wiceprezesa Naczelnej Rady Adwokackiej i pracował w Zespole Adwokackim, a do 1964 roku był głównym radcą prawnym ZUS. W swojej karierze opublikował m.in. książkę pt. Urlopy pracownicze wypoczynkowe, okolicznościowe, macierzyńskie : komentarz, teksty, orzecznictwo, wyjaśnienia, skorowidz, wyd. 3, Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze, 1966 (311 s.).

Stanisław Wojciech Garlicki był mężem Janiny z Łaszkiewiczów (1902–1999) i ojcem historyka Andrzeja Garlickiego oraz prawnika Leszka Garlickiego. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 29 wprost-4-14).

Ordery i odznaczenia

Doświadczenie Stanisława Wojciecha Garlickiego doskonale odzwierciedlają przyznane mu odznaczenia, które ukazują jego wkład i zasługi w różnych dziedzinach. Przejrzystość jego osiągnięć podkreślają następujące wyróżnienia:

• złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• złota Odznaka „Adwokatura PRL”.

---

Oceń: Stanisław Wojciech Garlicki

---