Aleksander Wejnert

Nauka i edukacja

Aleksander Wejnert to postać, której życie i praca miały istotny wpływ na polską historiografię. Urodził się 24 kwietnia 1809 roku w Warszawie i pozostawił po sobie ważny dorobek. Zmarł 25 listopada 1879 roku.

Był cenionym historykiem oraz varsavianistą, co oznacza, że jego badania koncentrowały się na historii Warszawy. Jego prace przyczyniły się do lepszego zrozumienia bogatej przeszłości stolicy Polski, a także jej kulturowego dziedzictwa.

Życiorys

Był synem Antoniego Wejnerta, flecisty pochodzenia czeskiego. W latach 1827–1830 odbył studia na wydziale nauk prawnych oraz administracyjnych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie 1832–1857 piastował stanowisko urzędnika miejskiego w Warszawie. Po 1857 roku rozpoczął pracę na stanowisku głównego kasjera w kolei warszawsko-wiedeńskiej. W 1879 roku objął stanowisko kierownika biblioteki Branickich.

Około 1836 roku został honorowym konserwatorem akt miasta Warszawy, sprawując ten urząd aż do 1872. Wykorzystując dostęp do miejskiego archiwum, zagłębiał się w historię Warszawy. Swoje badania publikował w takich czasopismach jak „Biblioteka Warszawska”, „Gazeta Polska”, „Gazeta Warszawska”, „Tygodnik Powszechny” oraz „Tygodnik Ilustrowany”. Jego artykuły ukazały się również w Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda.

Największą jego realizacją jest sześciotomowe dzieło pod nazwą Starożytność warszawska, które wydano w latach 1848–1858. Książka ta jest poświęcona najcenniejszym zabytkom miasta. Dodatkowo opublikował prace takie jak Zabytki dawnych urządzeń sądowych m. Warszawy oraz O starostwach w Polsce końca XVIII w.

Aleksander Wejnert jest również patronem ulicy usytuowanej na warszawskim Mokotowie.

Oceń: Aleksander Wejnert

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:24