Alfons Emil Józef Vacqueret, znany również pod pseudonimem Gryf, urodził się 23 czerwca 1898 roku w Warszawie. Był rotmistrzem w Wojsku Polskim oraz oficerem Armii Krajowej, co czyniło go istotną postacią w historii Polski.
Jego życie to przykład niezwykłego zaangażowania w służbę wojskową, które rozpoczynało się w trudnych czasach dla kraju. Zmarł 31 stycznia 1991 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ważne dziedzictwo militarne oraz patriotyczne.
Życiorys
Alfons Vacqueret przyszedł na świat 23 czerwca 1898 roku w Warszawie. Jego korzenie sięgają rodziny francuskiej, a genealogia rodziny jest niezwykle interesująca. Pradziadek Alfonsa, Bernard Vacqueret (1789–1869), był majorem wojsk napoleońskich oraz adiutantem samego Napoleona Bonaparte. Po rewolucji lipcowej, która miała miejsce we Francji w 1830 roku, osiedlił się na ziemiach polskich. Dziadek Vacquereta, Aleksander Vacqueret, brał udział w Powstaniu Styczniowym, a jego losy doprowadziły go do zesłania.
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Alfons Vacqueret zaciągnął się do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, a 12 lutego 1923 roku prezydent RP nadał mu awans na porucznika, ze starszeństwem od 1 stycznia 1923, zajmując 6. lokatę w korpusie oficerów jazdy. W roku 1932 jego lokata została zweryfikowana i wynosiła już 1.
Na przełomie lat 20. i 30. XX wieku Vacqueret pełnił służbę jako oficer zawodowy w 1 pułku szwoleżerów z siedzibą w Warszawie. W wrześniu 1930 roku został przydzielony do Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, gdzie jego kariera szybko się rozwijała. Wkrótce awansował na stopień rotmistrza i pełnił rolę adiutanta ministra spraw wojskowych, Józefa Piłsudskiego. W latach 30. był także adiutantem Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych oraz Marszałka Polski, generała Edwarda Śmigłego-Rydza, towarzysząc mu podczas wizyty we Francji na przełomie sierpnia i września 1936 roku.
W dniu 1 września 1933 roku został przydzielony do inspektora armii, generała Śmigłego-Rydza, na następne trzy miesiące. Po rozpoczęciu II wojny światowej oraz ujawnieniu się okupacji niemieckiej, jako oficer w stanie spoczynku, włączył się do działalności Armii Krajowej. Jego działalność w powstaniu warszawskim z 1944 roku obejmowała dowodzenie batalionem szkieletowym „Oaza”, które to działało w 5 Rejonie Obwodu Mokotów AK, obejmując tereny takie jak Sadyba i wieś Czerniaków. Po zakończeniu walk, Vacqueret opuścił Warszawę, towarzysząc cywilnej ludności w ewakuacji.
Zmarł 31 marca 1991 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 174-6-7.
Ordery i odznaczenia
Alfons Vacqueret został wyróżniony licznymi odznaczeniami za swoje zasługi. Wśród nich znajduje się Srebrny Krzyż Zasługi, który otrzymał w dniu 17 marca 1934.
Jest także laureatem Odznaki Pamiątkowej Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych, przyznanej mu w 1930 roku.
Dodatkowo, Vacqueret zdobył tytuł Oficera Orderu Legii Honorowej podczas III Republiki Francuskiej w 1936 roku.
Przypisy
- Wysokie odznaczenia dla polskich gości. „Nowy Kurjer”, s. 2, Nr 205 z 04.09.1936 r.
- W siedzibie nowomianowanego Marszałka. „Gazeta Gdańska”, s. 2, Nr 260 z 11.11.1936 r.
- Gen. Rydz-Śmigły wyjeżdża do Paryża w dn. 28 bm.. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 196 z 28.08.1936 r.
- Zjazd Legionistów w Krakowie był aktem głębokiego hołdu dla Marsz. Piłsudskiego. „Głos Poranny”, s. 1, Nr 214 z 07.08.1935 r.
- Legioniści składają hołd u trumny ukochanego Komendanta. „Nowy Kurjer”, s. 1, Nr 180 z 07.08.1935 r.
- Przyjazd członków rządu. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 178 z 07.08.1935 r.
- Pulkoński Glabisz o Wielkopolsce. „Nowy Kurjer”, s. 8, Nr 18 z 23.01.1936 r.
- Wiadomości bieżące. Z miasta. Piękna symbolika. „Kurjer Warszawski”, s. 5, Nr 250 z 12.09.1936 r.
- Proces o planowany zamach na marsz. Piłsudskiego. „Goniec Wielkopolski”, s. 1, Nr 26 z 01.02.1931 r.
- Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20.09.1930, s. 305.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 625.
- Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 157.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 287.
- Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 357.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 610.
- Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 537.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 595.
- Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 687.
- Zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 122, 19.03.1934 r.
- Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 21, 26.01.1934 r.
- Informacja O Zmarłych: Alfons Emil Vacqueret. nekrologi-baza.pl. [dostęp 26.11.2015 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: VACQUERET, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 26.11.2015 r.]
- Adiutantura marszałka Józefa Piłsudskiego. audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 26.11.2015 r.]
- Zgrupowania powstańcze. 1944.pl. [dostęp 26.11.2015 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Marian Jankowski (major) | Zygmunt Sokołowski (1908–1953) | Zygmunt Dzwonkowski | Józef Prokopowicz | Jerzy Wrzoskowicz | Jan Soszyński | Edmund Marynowski | Zygmunt Chmieleński | Andrzej Górnicki | Kazimierz Raszplewicz | Zbigniew Szostak | Ignacy Łempicki (powstaniec listopadowy) | Leon Wernic (oficer) | Czesław Żołędowski | Krystyna Wiśniewska-Szabelska | Stanisław Nakoniecznikoff-Klukowski | Stanisław Broniewski | Stanisław Ostwind-Zuzga | Stefan Adamiecki | Tomasz Bąk (generał)Oceń: Alfons Vacqueret