Edmund Marynowski


Edmund Marynowski, znany również pod pseudonimem Sejm, Senat, urodził się 14 stycznia 1913 roku w Warszawie i zmarł 9 czerwca 2014 roku w Sun City West w stanie Arizona w USA. Był oficerem Wojska Polskiego oraz członkiem Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej.

Jego kariera wojskowa obejmowała wiele istotnych wydarzeń, w tym uczestnictwo w Powstaniu Warszawskim, gdzie wyróżniał się jako cichociemny, co oznacza, że był jednym z żołnierzy, którzy byli przeszkoleni w Wielkiej Brytanii przed wysłaniem do Polski, aby wspierać ruch oporu.

Marynowski był również kapitanem lotnictwa, a jego znajomość języków obcych obejmowała język rosyjski oraz angielski. W jego wojskowym dorobku można znaleźć Znak Spadochronowy, który nosił numer 0191, a także Bojowy Znak Spadochronowy z numerem 1559.

Życiorys

Edmund Marynowski to postać, której życie i osiągnięcia są niezwykle interesujące. Po ukończeniu Państwowej Szkoły Technicznej z Wydziałem Lotniczym i Samochodowym w Warszawie, gdzie w 1933 roku zdał egzamin dojrzałości, rozpoczął swoją militarną edukację. W okresie od stycznia 1934 roku był uczniem w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. Ukończenie tych szkół zaowocowało awansem na kaprala podchorążego oraz przydziałem do 3 Pułku Lotniczego.

Od września 1934 roku znajdował się w rezerwie, gdzie jako oficer techniczny wziął udział w ćwiczeniach rezerwy w latach 1937 oraz 1938. W 1936 roku awansował na stopień podporucznika. Swoje umiejętności wykorzystywał jako referent techniczny przy próbach silników w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa.

W trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku, Edmund został zmobilizowany do swojego instytutu. Po ewakuacji 17 września, przekroczył granicę polsko-rumuńską, gdzie został internowany w obozie cywilnym w Horlau, Rumunia. Następnie przez Bukareszt oraz Jugosławię i Grecję dotarł do Marsylii we Francji. Od listopada 1939 roku był członkiem Polskich Sił Powietrznych w Francji, przydzielony do bazy lotniczej w Le Bourget.

Po upadku Francji, Edmund Marynowski przeniósł się do Wielkiej Brytanii. Tam wstąpił do Polskich Sił Powietrznych pod dowództwem brytyjskim. Przez długi czas, aż do 1941 roku, pełnił funkcję adiutanta komendanta bazy PSP w Blackpool, gdzie awansował na porucznika z dniem 1 marca 1941. Następnie pracował jako oficer ds. technicznych w Polskiej Szkole Pilotażu w Hucknall.

W 1942 roku, zgłosił się do służby w kraju, gdzie przeszedł kursy specjalistyczne, w tym w dywersji i lotnictwie. Został zaprzysiężony na rotę ZWZ/AK 15 grudnia 1943 roku, a jego awans na kapitana miał miejsce 28 kwietnia 1944 roku. W nocy z 27 na 28 kwietnia 1944 roku, brał udział w skoku ze spadochronem do okupowanej Polski podczas operacji „Riposta”. Razem z nim skoczyli znani żołnierze, tacy jak płk. Jan Biały, mjr Jerzy Iszkowski oraz mjr Bronisław Lewkowicz.

Edmund po skoku zaangażował się w działalność w Warszawie. Od 26 maja 1944 roku był oficerem nadzoru technicznego w Bazie Lotniczej „Okęcie”, a także zajmował się zleceniami dla komendanta bazy, płka Jana Białego. Przez cały czas był zaangażowany w działania Powstania Warszawskiego. Pełnił funkcję zastępcy dowódcy odcinka oraz później dowódcy 2 kompanii lotniczej „Jura” w Batalionie „Zaremba”.

Po kapitulacji powstania, trafił do niewoli niemieckiej, gdzie był przez pewien czas osadzony w stalagu 344 Lamsdorf, a następnie w oflagu VII-A Murnau w Bawarii. Oswobodzony przez wojska amerykańskie 29 kwietnia 1945 roku, Edmund zameldował się w Oddziale VI (Specjalnym) 25 czerwca 1945 roku. Od 25 lipca wznowił służbę w PSP, przydzielony do bazy lotniczej w Hucknall. Po wojnie przeszedł do PKPR, a po demobilizacji osiedlił się z rodziną najpierw w Kanadzie, a później w USA, gdzie w 1960 roku uzyskał obywatelstwo amerykańskie.

Edmund Marynowski mieszkał w Casper, w stanie Wyoming, a od 2008 roku osiedlił się w Sun City West w Arizonie. Zmarł 9 czerwca 2014 roku. Jego pamięć została uhonorowana pośmiertnie, gdyż 29 września 2015 roku został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 18D-6-12.

Awanse

Edmund Marynowski przeszedł szereg awansów w swojej karierze wojskowej, które odzwierciedlają jego rozwój i doświadczenie w służbie. Poniżej przedstawione są szczegóły poszczególnych stopni, które uzyskał w różnych latach.

  • Kapral podchorąży – 31 sierpnia 1934,
  • Podporucznik – ze starszeństwem od 1 stycznia 1936, z 74. lokatą w korpusie oficerów rezerwy aeronautyki, grupa liniowa,
  • Porucznik – ze starszeństwem od 1 marca 1941,
  • Kapitan techn. lotn. – 28 kwietnia 1944.

Odznaczenia

Edmund Marynowski był odznaczany wieloma medalami oraz wyróżnieniami przez swoją służbę wojskową, co podkreśla jego niezwykłe poświęcenie i odwagę. Poniżej przedstawiamy listę jego odznaczeń:

  • Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 29 września 1944,
  • Medal Wojska,
  • Medal Lotniczy – trzykrotnie,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Air Crew Europe Star (Wielka Brytania).

Życie rodzinne

Edmund Marynowski był potomkiem Franciszka i Bronisławy, z domu Gustowskiej. W okresie przedwojennym, związał się małżeństwem ze Stanisławą Latkowską, co zaowocowało narodzinami ich syna, Andrzeja Franciszka, który przyszedł na świat w roku 1938.

Upamiętnienie

W dniu 27 kwietnia 2022, w ramach wyjątkowej ceremonii, Rada Miasta Ząbki podjęła decyzję o nadaniu imienia kapitana Cichociemnego Edmunda Marynowskiego rondu znajdującemu się przy ulicy Orlej w Ząbkach.

Przypisy

  1. a b MałgorzataM. Janiec MałgorzataM., Odszedł od nas kolejny Cichociemny, [w:] Muzeum Armii Krajowej [online] [dostęp 21.02.2024 r.]
  2. śp. Edmund Marynowski – grób na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 21.02.2024 r.]
  3. Uchwała nr LVII/539/2022 Rady Miasta Ząbki z dnia 27.04.2022 r. w sprawie nadania nazwy rondu [online], edziennik.mazowieckie.pl [dostęp 21.02.2024 r.]
  4. Cichociemni - rekrutacja [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 20.02.2024 r.]
  5. Cichociemni - nazwa, przysięga, znak [online], Cichociemni elita dywersji [dostęp 20.02.2024 r.]
  6. KajetanK. Bieniecki KajetanK., Lotnicze wsparcie Armii Krajowej, Kraków: Arcana, 1994, s. 148-151, ISBN 3-86225-10-6
  7. a b c d e f g h i Teka personalna, 1942–1974, s. 3-32, w zbiorach Studium Polski Podziemnej w Londynie, sygn. Kol.023.0166
  8. Rybka i Stepan 2004, s. 174

Oceń: Edmund Marynowski

Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:18