Stefan Adamiecki

Wojsko i służby mundurowe

Stefan Adamiecki to postać, która na zawsze pozostanie w pamięci polskiej historii. Urodził się 26 września 1893 roku w Warszawie, gdzie spędził młodość i rozpoczął swoją drogę zawodową.

W trakcie swojej kariery wojskowej służył jako kapitan administracji w artylerii Wojska Polskiego, wykazując się nie tylko odwagą, ale również oddaniem dla ojczyzny. Jego heroiczne działania zostały docenione, gdyż otrzymał Order Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce.

Niestety, tragiczny los Stefana Adamieckiego sprawił, że stał się on jednym z wielu, którzy zginęli w wyniku zbrodni katyńskiej. Jego śmierć miała miejsce wiosną 1940 roku w Charkowie, co jest częścią dramatycznej historii naszego narodu.

Życiorys

Stefan Adamiecki przyszedł na świat 26 września 1893 roku w Warszawie. Pochodził z rodziny Stefana oraz Stefanii z Dobrzańskich. Ukończył edukację w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Warszawie, gdzie zdał egzamin dojrzałości. Następnie kontynuował naukę w latach 1912–1915 na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, a później w SGGW w Warszawie.

W 1915 roku został powołany do armii rosyjskiej i brał udział w walkach na froncie zarówno rosyjskim, jak i niemieckim. W grudniu 1917 roku wstąpił do I Korpusu Polskiego, gdzie za swoje działania w starciach z bolszewikami otrzymał Amarantową Wstążkę. W lipcu 1918 roku trafił do obozu internowania w Iwanowie, skąd został zwolniony w październiku tego samego roku.

Po opuszczeniu obozu Adamiecki ochotniczo wstąpił do 1 pułku szwoleżerów, a następnie przeniesiono go do baterii dywizyjnej artylerii konnej w Dowództwie Okręgu Korpusu w Warszawie. Po ukończeniu Szkoły Podoficerskiej Artylerii w Poznaniu, 14 czerwca 1920 roku, jako podchorąży, zasilił 4 dywizjon artylerii konnej na stanowisku dowódcy plutonu. Wraz z dywizjonem brał udział w kampanii wojennej w 1920 roku, za co, dowodząc 4 baterią 4 dak w starciach z kawalerią Budionnego, zdobył Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari po bitwach pod Mikołajowem i Antoninem w sierpniu 1920 roku.

Na początku października 1920 roku Adamiecki został awansowany na podporucznika. Do 1923 roku służył w 4 dak w Suwałkach, po czym przeniesiono go do 11 dywizjonu artylerii konnej w Bydgoszczy, gdzie objął dowództwo baterii. Już w grudniu 1928 roku, jako porucznik, powrócił do 4 dak. W grudniu 1934 roku przeniesiono go do 12 pułku artylerii lekkiej w Złoczowie, a następnie do korpusu oficerów administracji, w grupie administracyjnej. W marcu 1939 roku kontynuował służbę w 12 pal na stanowisku oficera administracyjno-materiałowego.

W czasie kampanii we wrześniu 1939 roku, po rozpoczęciu agresji III Rzeszy na Polskę, brał udział w obronie Lwowa. Po inwazji ZSRR i kapitulacji miasta przed Armią Czerwoną, wbrew warunkom kapitulacji, został wzięty do niewoli sowieckiej i osadzony w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku padł ofiarą mordu dokonanego przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie, a jego ciało zostało potajemnie pogrzebane w zbiorowej mogile w Piatichatkach. 17 czerwca 2000 roku miejsce to stało się oficjalnym Cmentarzem Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Adamiecki figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod pozycją 29.

Dnia 5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie mianował go na stopień majora. Formalny awans ogłoszono 9 listopada 2007 roku podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Stefan Adamiecki został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które świadczą o jego zasługach i poświęceniu. Oto niektóre z nich:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3188 (1922),
  • Krzyż Walecznych (dwukrotnie: po raz pierwszy w 1921),
  • Medal Niepodległości (20 lipca 1932),
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
  • Amarantowa wstążka,
  • Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929).

Przypisy

  1. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 26 [dostęp 17.10.2024 r.].
  2. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.].
  3. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.].
  4. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.].
  5. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.].
  6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  7. Rybka i Stepan 2006, s. 303.
  8. Rybka i Stepan 2006, s. 730.
  9. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. 1.
  10. Księga Cmentarna Charkowa 2003, s. LXXIV.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 5.11.1928 r., s. 343.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 14 z 22.12.1934 r., s. 264.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12.12.1929 r., s. 366.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 2 z 18.02.1922 r., s. 107.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 1 z 26.01.1922 r., s. 55.
  16. Rocznik Oficerski 1932, s. 196, 717.
  17. M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pacę w dziele odzyskania niepodległości”.

Oceń: Stefan Adamiecki

★★★★★
Średnia ocena:4.5 Liczba ocen:9