Ulica św. Barbary to wyjątkowa arteria w sercu Warszawy, która łączy ważne punkty miejskie. Rozciąga się ona od ul. Poznańskiej, znanej z tętniącego życiem handlu i kultury, aż do ul. Nowogrodzkiej, która również cieszy się dużym zainteresowaniem mieszkańców oraz turystów.
Ta ulica ma kluczowe znaczenie dla komunikacji w tej części miasta, a jej lokalizacja sprawia, że jest miejscem spotkań oraz wydarzeń kulturalnych. Jest to zatem idealne miejsce dla osób chcących odkrywać bogatą historię Warszawy.
Historia
„Ulica powstała w 1898 roku na terenach rozparcelowanej walcowni Koszyki, pod przewodnictwem Władysława Kozłowskiego. Nazwa ulicy nawiązuje do kaplicy św. Barbary, która znajduje się przy ulicy Wspólnej, a której historia sięga czasów nieistniejącego cmentarza Świętokrzyskiego. Po 1866 roku kaplica zaczęła pełnić rolę świątyni parafialnej, a w 1883 roku na cmentarzu został wzniesiony kościół św. Apostołów Piotra i Pawła.
W okresie 1898−1899 ulicę zabudowano wieloma trzypiętrowymi kamienicami, a na końcu ulicy powstał mur cmentarza, przy którym ustawiono „Bożą Mękę” – krzyż, który pierwotnie znajdował się na skrzyżowaniu ulic Marszałkowskiej i Nowogrodzkiej. Krzyż ten pełnił funkcję drogowskazu dla konduktów pogrzebowych, które zmierzały na cmentarz Świętokrzyski, aż do momentu przebudowy oraz utworzenia ulicy Poznańskiej.
W latach 1928–1933 na działce między ulicami Nowogrodzką, Poznańską oraz św. Barbary przystąpiono do budowy modernistycznego Gmachu Urzędu Telekomunikacyjnego i Telegraficznego. Niestety, wypalone w 1944 roku budynki rozebrano w powojennym okresie, mimo że wiele z nich miało jeszcze względnie dobry stan murów. Tylko gmach Urzędu Telekomunikacyjnego i Telegraficznego, przypisany do numeracji ul. Nowogrodzkiej (nr 45) oraz prosta kamienica sióstr Tołwińskich, która została zrewitalizowana w 2017 roku, przetrwały ten trudny czas.”
Kamienica sióstr Tołwińskich miała przed rokiem 1939 status Gimnazjum Fizjologicznego Stefanii Tołwińskiej, a od 1920 roku była siedzibą XI Państwowego Żeńskiego Gimnazjum i Liceum im. Marii Konopnickiej. W latach 1950–1952 przy ulicy św. Barbary powstały również dwa budynki według projektu Marka Leykama:
- Biurowiec Prezydium Rządu,
- jeden z tzw. „żyletkowców” – gmach Centrali Biura Studiów i Projektów Budownictwa Przemysłowego.
W listopadzie 2012 roku Rada Warszawy przeprowadziła zmianę nazwy ulicy z Barbary na św. Barbary.
Przypisy
- Św. Barbary 4 Warszawa św. Barbary 4 - inwestycja Warsaw Attics [online], www.urbanity.pl [dostęp 10.05.2022 r.]
- Św. Barbary 4 [online], Św. Barbary 4 [dostęp 10.05.2022 r.]
- Biurowiec Prezydium Rządu [online], www.tubylotustalo.pl [dostęp 10.05.2022 r.]
- Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 08.11.2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21.11.2012 r. [dostęp 23.09.2013 r.]
- Marta Leśniakowska: Architektura w Warszawie. Warszawa: Arkada Pracownia Historii Sztuki, 2005 r. s. 105. ISBN 83-908950-1-3.
- Stanisław Łoza: Architekci i budowniczowie w Polsce. Warszawa: Budownictwo i Architektura, 1954 r. s. 156.
- Franciszek Galiński: Gawędy o Warszawie. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Biblioteka Polska“, 1939 r. s. 198.
Pozostałe obiekty w kategorii "Ulice i place":
Ulica Szwedzka w Warszawie | Ulica Szwoleżerów w Warszawie | Ulica św. Wincentego w Warszawie | Ulica Światowida w Warszawie | Ulica Świętojańska w Warszawie | Ulica Świętojerska w Warszawie | Ulica Świętych Cyryla i Metodego w Warszawie | Ulica Tadeusza Czackiego w Warszawie | Ulica Ząbkowska w Warszawie | Ulica Targowa w Warszawie | Ulica Szeroki Dunaj w Warszawie | Ulica Stryjeńskich w Warszawie | Ulica Stefana Starzyńskiego w Warszawie | Ulica Stefana Banacha w Warszawie | Ulica Stawki w Warszawie | Ulica Stare Nalewki w Warszawie | Ulica Stanisława Wyspiańskiego w Warszawie | Ulica Stanisława Noakowskiego w Warszawie | Ulica Stalowa w Warszawie | Ulica Solec w WarszawieOceń: Ulica św. Barbary w Warszawie