Zygmunt Strubel

---

Życiorys

Zygmunt Strubel urodził się 6 marca 1897 roku w Warszawie, w rodzinie artysty malarza Ignacego (1872–1928) oraz Wiktorii z Kozłowskich (1872–1948). W 1916 roku zakończył naukę w prywatnej Szkole Emiliana Konopczyńskiego w Warszawie, po czym podjął studia na Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

W dniu 10 października 1918 roku, podczas służby w Mińsku Mazowieckim, wstąpił do szwadronu kawalerii w ramach Polskiej Siły Zbrojnej. Jego oddział, później włączony do 5 pułku ułanów, brał udział w walkach z Ukraińcami a potem z bolszewikami. W okresie od 23 lutego do 20 czerwca 1920 roku był uczniem kawaleryjskiej 27. klasy Szkoły Podchorążych w Warszawie.

5 czerwca 1920 roku, jako reprezentant Klubu Sportowego „Polonia”, zdobył pierwsze miejsce w „wyścigu pieszym Belweder–Stare Miasto”, pokonując dystans 4200 m w rekordowym czasie 14,52 min. Otrzymał za to srebrny puchar. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych powrócił do swojego pułku jako oficer.

16 lutego 1921 roku awansował na podporucznika kawalerii. Po zakończeniu I wojny światowej zdecydował się na karierę wojskową w 5 pułku ułanów w Ostrołęce, gdzie stawiał pierwsze kroki swojej służby. 3 maja 1922 roku, z dniem 1 stycznia 1921 roku, został zweryfikowany jako podporucznik. Następnie, 12 lutego 1923 roku, uzyskał awans na porucznika.

Od maja 1928 roku do października 1929 roku był przydzielony do Dowództwa 2 Dywizji Kawalerii w Warszawie, a następnie ukończył kurs doskonalący dla młodszych oficerów kawalerii w Grudziądzu. W październiku 1930 roku objął stanowisko dowódcy szwadronu szkolnego w Centrum Wyszkolenia Kawalerii. W 1938 roku otrzymał awans na majora.

W marcu 1939 roku dowodził szwadronem zapasowym. Z dniem 21 sierpnia 1939 roku, zgodnie z rozkazem, przejął dowództwo odcinka „Myszyniec”, mając za zadanie opóźnianie natarcia nieprzyjaciela. Po kilku dniach, 31 sierpnia zdał dowództwo i zajął się innymi obowiązkami.

Po kapitulacji pułku 6 października 1939 roku dostał się do niewoli niemieckiej i osadzono go w Oflagu VII A Murnau. Po wojnie udał się do Anglii, gdzie pozostał na emigracji. W 1947 roku przebywał w Hursley, a później awansował na podpułkownika.

Zmarł 29 marca 1959 roku w Londynie i został pochowany na cmentarzu St. Mary’s (Battersea Rise) w Wandsworth. W tym samym grobie został również pochowany major Konstanty Horoch (1892–1960). Symboliczny grób Zygmunta Strubla znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Ordery i odznaczenia

Zygmunt Strubel był odznaczonym bohaterem, którego lista wyróżnień jest imponująca i zasługuje na szczególne uznanie.

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3323 – 30 czerwca 1921,
• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Państwowa Odznaka Sportowa,
• Odznaka Strzelecka.

---

Oceń: Zygmunt Strubel

---