Aleksander Sarkisow

---

Życiorys

Urodziny Aleksandra Sarkisowa przypadły na okres, gdy jego rodzina była uważana za inteligencję. W młodości związał się z harcerstwem, co miało wpływ na jego przyszłe życie i wybory. W 1931 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty znajdującą się w Śremie, a następnie podjął studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie zdobył wiedzę z zakresu budownictwa lądowego. Po zakończeniu studiów, rozpoczął pracę jako wykładowca na tej właśnie uczelni.

Mianowanie na stopień podporucznika rezerwy otrzymał z dniem 1 stycznia 1935 roku, zajmując 2803. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W momencie wybuchu II wojny światowej, w wrześniu 1939, brał aktywny udział w wojnie obronnej Polski. Wkrótce po tym objął rolę nauczyciela w ramach tajnego nauczania. Współpracował z Związkiem Walki Zbrojnej, a później z Armią Krajową. Na początku 1942 roku został wyznaczony na zastępcę komendanta obwodu Lublin ds. powiatu.

Od maja 1942 do połowy 1943 roku sprawował funkcję komendanta rejonu I AK. W lecie 1943 roku objął stanowisko oficera inspektoratu lubelskiego ds. zrzutów. W 1944 roku, wstępując do Ludowego Wojska Polskiego na stopniu podpułkownika, objął dowództwo nad 32 pułkiem piechoty, mającym siedzibę w Międzyrzecu Podlaskim.

W październiku 1944 roku został aresztowany w ramach represji wymierzonych w żołnierzy Armii Krajowej, jednak udało mu się uciec z celi. Niestety, w grudniu 1945 roku znów został uwięziony i oskarżony o działalność wrogą oraz dywersyjną w wojsku. Roztoczenie nad nim opieki władz trwało aż do jego zwolnienia w 1947 roku, po czym rozpoczął pracę jako inżynier budowlany w warszawskiej spółdzielczości.

Pomimo wielu trudności oraz represji ze strony ówczesnych władz komunistycznych, które przytrafiały się mu wielokrotnie, ostatni raz został aresztowany w 1987 roku. Przez całe życie pozostał aktywny w harcerskich środowiskach seniorów. W 1993 roku awansowano go na pułkownika. W początkowych latach lat 90. związał się z partią Przymierze Samoobrona i stał się członkiem Komitetu Samoobrony Narodu, zainicjowanego przez Andrzeja Leppera.

Zmarł w Warszawie w 1994 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu w Wilanowie. Pozostawił żonę Krystynę z Rokickich oraz syna Andrzeja, którzy pamiętają go jako znaczącą postać w historii.

Ordery i odznaczenia

Wśród czci i uznania, które otrzymał Aleksander Sarkisow, znajduje się wiele znaczących odznaczeń wojskowych.

W szczególności, został wyróżniony: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego bohaterskich czynach na polu walki. Otrzymał również dwukrotnie Krzyż Walecznych, nagrodę przyznawaną za odwagę w trakcie działań wojennych.

Dodatkowo, Sarkisow był laureatem Złotego Krzyża Zasługi z Mieczami, co podkreśla jego wkład w służbę dla kraju, a także Krzyża Armii Krajowej oraz Krzyża Partyzanckiego, które są znakami honoru i uznania dla jego działalności w trudnych czasach.

---

Oceń: Aleksander Sarkisow

---