Stefan Wolski (major)

---

Życiorys

Stefan Wolski przyszedł na świat 25 kwietnia 1898 roku w Warszawie, która wówczas była stolicą Królestwa Polskiego. Pochodził z rodziny Mieczysława i Marii z Kasprzyckich, a jego dziadek, Aleksander, walczył w powstaniu styczniowym. W roku 1916 ukończył średnią Szkołę Przemysłowo-Techniczną w Warszawie.

Wolski wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie przeszedł szkolenie w Szkole Podchorążych. W 1918 roku brał czynny udział w procesie rozbrajania niemieckich żołnierzy. Jeszcze w tym samym roku zaciągnął się do Wojska Polskiego, początkowo służąc w 6. pułku piechoty Legionów.

W czasie wojny z bolszewikami był dowódcą plutonu i później kompanii w 21. pułku piechoty. W 1921 roku uczestniczył w III powstaniu śląskim, gdzie dowodził batalionem 16. pułku piechoty „Rysia”. Po wojnie pozostał w wojsku w charakterze oficera zawodowego, kontynuując swoją służbę w 21. pułku piechoty w Warszawie.

3 maja 1922 roku, po weryfikacji, uzyskał tytuł porucznika z datą starszeństwa 1 czerwca 1919, zajmując 2027. lokatę w korpusie oficerów piechoty. 19 marca 1928 roku został mianowany kapitanem, nabywając 123. lokatę w tymże korpusie. Następnie, 4 lutego 1934 roku, prezydent RP nadał mu stopień majora, towarzyszący 47. lokacie.

W tym samym roku, przeniesiono go do Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. W wrześniu 1935 roku objął funkcję dowódcy batalionu w 42. pułku piechoty w Białymstoku. Z biegiem czasu został II zastępcą dowódcy tego pułku. We wrześniu 1939 roku, w czasie mobilizacji, przebywał w Ośrodku Zapasowym 18 Dywizji Piechoty.

W trakcie kampanii wrześniowej w 1939 roku, po agresji ZSRR, trafił do niewoli sowieckiej w nieznanych okolicznościach. Został osadzony w Starobielsku, a wiosną 1940 roku zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie od 17 czerwca 2000 roku znajduje się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu.

Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod numerem 454. Był żonaty z Marią, która zmarła w 1982 roku, z którą doczekał się córki Mieczysławy. 5 października 2007 roku minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go na stopień podpułkownika, co ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Stefan Wolski był odznaczony wieloma medalami oraz odznaczeniami, które stanowiły wyraz uznania jego zasług i poświęcenia. Wśród nich wyróżnia się:

• Krzyż Niepodległości z Mieczami – przyznany 9 listopada 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• trzykrotne przyznanie Krzyża Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi – nadany 10 listopada 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – przyznany 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”,
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi – otrzymany w 1927 roku,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
• Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” – przyznany pośmiertnie,
• Krzyż Kampanii Wrześniowej – również nadany pośmiertnie,
• Krzyż Legionowy,
• Gwiazda Górnośląska,
• Odznaka pamiątkowa „Orlęta”,
• Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego,
• Krzyż Oficerski Orderu Korony Rumunii – otrzymany w 1931 roku,
• łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – przyznany 6 sierpnia 1929 roku.

Te odznaczenia świadczą o jego znaczącej roli w historii Polski i niezłomnym duchu walki o wolność.

---

Oceń: Stefan Wolski (major)

---