Zofia Halina Krassowska, znana również pod pseudonimem „Zosia Duża”, urodziła się 26 lutego 1921 roku w Warszawie. Jej życie, choć tragicznie krótkie, jest przykładem odwagi i poświęcenia.
Odeszła z tego świata 6 sierpnia 1944 roku, również w Warszawie. Była sanitariuszką oraz podharcmistrzynią, a także aktywną uczestniczką powstania warszawskiego, co podkreśla jej znaczącą rolę w historii tego trudnego okresu.
Jako dowódca plutonu żeńskiego o nazwie „Oleńka” w batalionie „Zośka”, Krassowska wykazała się nie tylko determinacją, ale także umiejętnościami przywódczymi, które w obliczu wojennego chaosu stanowiły istotny element wsparcia dla jej towarzyszy broni.
Życiorys
W 1938 roku Zofia Krassowska zakończyła edukację w żeńskim liceum Jadwigi Kowalczykówny oraz Jadwigi Jawurkówny, znajdującym się przy ul. Wiejskiej 5, znanym również jako „Szkoła na Wiejskiej”. W trakcie obrony Warszawy w 1939 roku aktywnie niosła pomoc rannym przebywającym w Szpitalu Ujazdowskim. Na terenie wspomnianej szkoły była również związana z organizacją ideowo-wychowawczą o nazwie „Pet”. W czasie niemieckiej okupacji, Zofia realizowała swoje studia medyczne na tajnym Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Bardzo zaangażowała się w działalność konspiracyjną, wchodząc w skład grupy organizującej kobiece służby pomocnicze batalionu „Zośka”. Jej wysiłki miały na celu wspieranie rannych żołnierzy podczas akcji dywersyjnych.
W grudniu 1943 roku Zofia objęła stanowisko dowódcy wspomnianego oddziału. Ukończyła także Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Podczas powstania warszawskiego w 1944 roku pełniła rolę sanitariuszki w II plutonie żeńskim „Oleńka” działającym w 3. kompanii batalionu „Zośka”. Wkrótce została przydzielona do II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy”. Niestety, 5. dnia walk została ciężko ranna, gdy biegła na pomoc koledze, który również potrzebował wsparcia podczas ataku na „Gęsiówkę” i znajdował się w krajobrazie intensywnego ognia.
Bardzo poważne obrażenia zadały jej rany w brzuch, a życie Zofii ratował Andrzej Romocki, znany pod pseudonimem „Morro”. Mimo jego starań, Zofia zmarła z odniesionych ran następnego dnia, 6 sierpnia, w Szpitalu Wolskim, gdzie została przewieziona z szpitala przy ul. Leszno. Miała zaledwie 23 lata. Po zakończeniu swojego krótkiego, lecz pełnego poświęcenia życia, Zofia została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Warto zaznaczyć, iż również jej siostra, Teresa, zginęła w trakcie powstania. Bliscy i przyjaciele często nazywali ją Lalka. Zofia Krassowska została odznaczona Krzyżem Walecznych aż dwukrotnie. Ponadto, jest patronką dwóch żeńskich drużyn Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej: 29. Łódzkiej Drużyny Harcerek „Polana” oraz 20 Warszawskiej Drużyny Harcerek „Orawa”.
Przypisy
- 20 WDH-ek „Orawa” im. Zofii Krassowskiej „Zosi Dużej” [online], www.facebook.com [dostęp 03.07.2022 r.]
- Zofia Krassowska. 1944.pl. [dostęp 24.02.2018 r.]
- Barbara Wachowicz: Wierna Rzeka Harcerstwa. Tom IV. To "Zośki" wiara! Gawęda o Harcerskim Batalionie Armii Krajowej "Zośka". Część 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2005. ISBN 83-7399-030-5.
- Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion "Zośka". Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990. ISBN 83-06-01851-6.
- 29 ŁDH "Polana". Strona 29. ŁDH "Polana" im. Zofii Krassowskiej. [dostęp 17.07.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Stanisław Suryn | Wiesław Klempisz | Maurycy Napoleon Hauke | Kazimierz Gąsiorowski (podpułkownik) | Zygmunt Brejnak | Halina Pokrzycka | Józef Antoni Kenig | Marceli Chybczyński | Stanisław Sadkowski | Edmund Rosochacki | Stanisław Grekowicz | Jan Misiewicz (oficer) | Władysław Bielecki (żołnierz) | Henryk Troszczyński | Stefan Steć | Wiesław Brauliński | Natalia Hiszpańska | Antoni Grzybowski | Stanisław Adam Miączyński | Janina Maria SippkoOceń: Zofia Krassowska