Wiesław Klempisz

---

Życiorys

Wiesław Klempisz przyszedł na świat w rodzinie Stefana oraz Stefanii z domu Roszek. Od marca 1943 roku był członkiem Armii Krajowej, początkowo pracując w wywiadzie Obwodu II. W czerwcu 1943 roku przeszedł do nowo formowanej 9 kompanii dywersyjnej, znanej również jako Kedyw 17, DB 17, czy Zgrupowanie Żniwiarz, gdzie służył w 230 plutonie, IV drużynie, sekcji B.

Od wiosny 1943 roku prowadził w domu przy ul. Leśnej 18a na warszawskim Marymoncie magazyn broni, który nosił kryptonim „M”. Uczestniczył w wielu akcjach bojowych, w tym w likwidacji Stanisława Wiśniewskiego oraz w operacji „OST-47”. Jego aktywność na froncie trwała przez całe powstanie warszawskie, w którym brał udział od pierwszego do ostatniego dnia.

W trakcie walk brał udział w bielańskim boju na „Zdobyczy Robotniczej”, w starciach pod Dworcem Gdańskim, oraz w obronie Zakładów „Opla”, Fortu 7 i Centralnej Szkoły Pożarniczej. Jego szlak bojowy zakończył się na pl. Tucholskim, będącym obecnie Skwerem Kompanii AK „Żniwiarz”. Po kapitulacji 30 września 1944 roku jego oddział, działający w rejonie Żoliborza, dostał się do niewoli.

W powojennym okresie przebywał w obozie w Pruszkowie, a następnie w Stalagu XI A Altengrabow. W kwietniu 1945 roku, dzięki interwencji armii amerykańskiej, odzyskał wolność. Po wojnie podróżował po okupowanych Niemczech, a później przyłączył się do Polskich Kompanie Wartowniczych.

W kwietniu 1947 roku powrócił do Polski, jednak 19 kwietnia 1950 roku został aresztowany i oskarżony o działalność w wywrotowej organizacji, mającej na celu „obalenie przemocą ludowo-demokratycznego ustroju Państwa Polskiego”, a także o nielegalne posiadanie broni, amunicji i materiałów wybuchowych. Po brutalnym śledztwie, 19 października 1951 roku, sąd, którym przewodniczył por. Stefan Michnik, skazał go na karę 12 lat pozbawienia wolności.

Karę odbywał w różnych placówkach, w tym w więzieniach warszawskich, Goleniowie i Raciborzu oraz Ośrodkach Pracy Przymusowej w Strzelcach Opolskich i Brzezinach Śląskich. Po amnestii został zwolniony 3 lutego 1955 roku. Z powodu odmowy współpracy z Urzędem Bezpieczeństwa, Klempisz nadal doświadczał represji, mając trudności w kontynuowaniu edukacji oraz zdobywaniu pracy.

Dzięki determinacji, podjął pracę jako robotnik w ZEM „Zelmot” k. Warszawy, a następnie jako kierowca w Stołecznej Kolumnie Transportu Sanitarnego. Swoją karierę zawodową zakończył na stanowisku kierownika działu w Teatrze Wielkim w Warszawie.

Wspomnienia dotyczące jego życia zostały zebrane i opublikowane w książce zatytułowanej „Urodzony 22 lipca”. Zmarł 6 stycznia 2010 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim.

Ordery i odznaczenia

Wiesław Klempisz posiada liczne odznaczenia, które stanowią testament jego dzielności oraz zaangażowania w służbie dla kraju. W jego zaszczytnym dorobku znajdują się:

• Krzyż Orderu Odrodzenia Polski,
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Krzyż Walecznych,
• Krzyż Partyzancki,
• Warszawski Krzyż Powstańczy,
• Medal „Pro Memoria”.

---

Oceń: Wiesław Klempisz

---