Kazimierz Gąsiorowski (podpułkownik)

---

Życiorys

Po zdobyciu matury w Warszawie, Kazimierz Gąsiorowski podjął studia w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Jego zaangażowanie w walkę o niepodległość zaowocowało udziałem w wojnie polsko-bolszewickiej jako ochotnika. Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu, objął dowództwo nad plutonem w 25. pułku ułanów Wielkopolskich.

W końcu lat dwudziestych, z racji problemów zdrowotnych, został przeniesiony do rezerwy. Następnie rozpoczął pracę w administracji państwowej, a od połowy 1937 roku pełnił funkcję kierownika referatu społeczno-politycznego w Urzędzie Wojewódzkim w Brześciu nad Bugiem.

Gąsiorowski wziął udział w kampanii wrześniowej jako członek Nowogródzkiej Brygady Kawalerii. W 1940 roku wszedł w struktury konspiracji, początkowo w Tajnej Armii Polskiej, a później w ZWZ, gdzie zajął się organizowaniem i dowodzeniem brygadą wywiadowczą w Okręgu Warszawa – miasto ZWZ – Okręg Warszawa AK.

Wkrótce, we wrześniu 1943 roku, objął stanowisko szefa kontrwywiadu politycznego Delegatury Rządu RP na m.st. Warszawę. W 1944 roku został oddelegowany do Komendy Głównej, gdzie awansowano go do stopnia podpułkownika.

Podczas powstania warszawskiego Gąsiorowski dowodził oddziałem, w wyniku czego dwukrotnie odniósł rany. Po upadku powstania, został uwięziony w oflagu II C Woldenberg. W lutym 1945 roku, po wyzwoleniu, wrócił do Polski i osiedlił się w Krakowie.

Pomimo starań o ujawnienie swojej tożsamości, 17 grudnia 1949 roku został aresztowany. 6 października 1951 roku zapadł wyrok dożywotniego więzienia. Zmarł nagle 12 lutego 1952 roku w więzieniu mokotowskim w Warszawie, a jego śmierć okryta była tajemnicą.

Pochowany na warszawskim Cmentarzu Wojskowym (kwatera D-1a-24), Gąsiorowski został zrehabilitowany w 1957 roku. Oprócz tego, był odznaczony m.in. Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami oraz Krzyżem Walecznych w 1944 roku.

---

Oceń: Kazimierz Gąsiorowski (podpułkownik)

---