Jan Misiewicz (oficer)

---

Życiorys

Jan Misiewicz, bohater, którego życiorys odzwierciedla ważne momenty w historii Polski, przyszedł na świat w Warszawie, prawdopodobnie 16 lub 18 czerwca 1894 roku. Już przed rokiem 1914 zakończył swoją edukację, zdobijając maturę w renomowanej Wyższej Szkole Realnej w Krakowie.

W młodości związał się z Związkiem Strzeleckim, a z początkiem I wojny światowej dołączył do Pierwszej Kompanii Kadrowej, gdzie przyjął pseudonim „Roch”. Po okresie wojennym walczył u boku Legionów Polskich i od grudnia 1914 roku był wachmistrzem w 1 pułku ułanów w ramach I Brygady. Po zakończeniu walk o niepodległość jego Ojczyzny, Misiewicz postanowił służyć w strukturach Wojska Polskiego, przyłączając się do 1 pułku Szwoleżerów.

W 1919 roku otrzymał stopień podporucznika rezerwy taborów, z datą starszeństwa wyznaczoną na 1 czerwca tegoż roku. W kolejnych latach, w 1923 oraz 1924, był oficerem rezerwy 9 dywizjonu taborów w Brześciu nad Bugiem. W 1916 roku podjął pracę w Milicji Miejskiej w Warszawie, a od roku 1919 związany był z Policją Państwową. W czasie wojny polsko-bolszewickiej również stanął w obronie kraju jako ochotnik.

W latach 1935–1939 piastował funkcję zastępcy komendanta wojewódzkiego w Łucku, a następnie komendanta w Tarnopolu. Z końcem czerwca 1939 roku, pełnił obowiązki Komendanta Wojewódzkiego Policji Państwowej w Kielcach. Razem z Tadeuszem Wolfenburgiem pracował nad publikacją „Tymczasowa instrukcja dla policji państwowej z komentarzem”, która została opublikowana w 1920 roku.

Warto zaznaczyć, że dzieło to, powracające w formie reedycji przez kolejne lata, stało się fundamentalnym zestawem przepisów dla Policji Państwowej w okresie II Rzeczypospolitej. Jako komisarz, w roku 1930, Misiewicz był również obecny w eterze, wygłaszając felietony w radiu warszawskim.

W 1931 roku zyskał awans na nadkomisarza Policji Państwowej, by w 1934 roku, jako podporucznik rezerwy taborów WP, zostać przydzielonym do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I. Jednocześnie pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Warszawie. W latach 1936–1939 aktywnie uczestniczył w pracach redakcyjnych czasopisma „Przegląd Policyjny” jako podinspektor Policji Państwowej.

Po wybuchu II wojny światowej, od grudnia 1939 roku był oficerem łącznikowym w dystrykcie Radom. Wobec trudnej sytuacji politycznej, Misiewicz podjął działania w konspiracji. Od 1941 roku pełnił funkcję komendanta wojewódzkiego w Państwowym Korpusie Bezpieczeństwa dla okręgu kieleckiego.

Po wojnie, w latach 1945–1949, zarządzał Państwowymi Zakładami Drzewnymi w Godętowie, a obok żony Janiny prowadził księgarnię w Lęborku. W październiku 1949 roku został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, a tragicznie zmarł w więzieniu 12 sierpnia 1950 roku. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 49-3-12).

Ordery i odznaczenia

Jan Misiewicz, jako istotna postać w historii Polski, otrzymał szereg odznaczeń, które potwierdzają jego poświęcenie i zasługi dla kraju. Wśród najważniejszych wyróżnień znajdują się:

• Krzyż Niepodległości (10 grudnia 1931),
• Srebrny Krzyż Zasługi (18 marca 1930).

---

Oceń: Jan Misiewicz (oficer)

---