Wojciech Wolski (1930–2021)

---

Szkoły i pierwsza praca

Wojciech Wolski rozpoczął swoją edukację w Katolickim Związku Polek od 1936 do 1939 roku, a następnie, w trudnych warunkach II wojny światowej, kontynuował naukę w Liceum im. Mikołaja Reya w Warszawie od 1939 do 1944 roku, uczestnicząc w tajnych kompletach. Po wojnie uczęszczał do Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, gdzie w 1948 roku uzyskał maturę.

W trakcie okupacji, Wojciech Wolski aktywnie angażował się w harcerstwo, będąc członkiem Szarych Szeregów i uczestnicząc w drużynie „Gigantów”. Rok 1948 był dla niego przełomowy, ponieważ pomimo trudności związanych z jego inteligenckim pochodzeniem i brakiem przynależności do organizacji młodzieżowych, został przyjęty na Wydział Inżynierii Politechniki Warszawskiej.

W lutym 1954 roku zdał egzamin magisterski na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Warszawskiej. Już w czasie studiów, w 1952 roku, profesor Radzimir Piętkowski zaproponował mu asystenturę w Katedrze Mechaniki Gruntów i Fundamentowania. Niestety, ze względu na negatywną opinię ze strony czynników politycznych, nie mógł podjąć pracy na uczelni.

Wojciech Wolski swoją karierę zawodową rozpoczął w 1949 roku jako praktykant w Państwowym Przedsiębiorstwie Robót Komunikacyjnych w Warszawie. Od 1950 roku związany był z Centralnym Biurem Studiów i Projektów Komunikacji, gdzie pracował w Dziale Budowli Wodnych. To biuro przekształciło się w Centralne Biuro Studiów i Projektów Budownictwa Wodnego „Hydroprojekt”, w którym Wojciech pracował do 1966 roku, zajmując stopniowo coraz wyższe stanowiska, takie jak starszy asystent, projektant, starszy projektant i główny specjalista. Wśród jego osiągnięć znajduje się projektowanie zapory Tresna oraz zapory Przeczyce.

Kariera naukowa

Doktorat i habilitacja

Wojciech Wolski, wybitny naukowiec, zdobył stopień doktora nauk technicznych w 1963 roku. Jego rozprawa doktorska nosiła tytuł Odkształcenia miejscowe gliny pylastej w rdzeniu zapory spowodowane filtracją, w świetle badań modelowych, a jej obrona miała miejsce pod okiem profesora Radzimira Piętkowskiego na Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Warszawskiej. Habilitację uzyskał w 1968 roku, przedstawiając dorobek naukowy oraz rozprawę na temat Odporność gruntów spoistych pochodzenia fliszowego na działanie filtracji oraz ich stosowanie do budowy rdzeni zapór sypanych i narzutowych, przygotowaną na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW.

W latach 70-tych XX wieku Wojciech Wolski uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a siedem lat później profesora zwyczajnego. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1953 roku na Wydziale Melioracji Wodnych SGGW, gdzie pracował w Katedrze Gruntoznawstwa i Budownictwa Ziemnego, która była prowadzona przez profesora Władysława Kollisa. Na początku pełnił rolę starszego asystenta, a następnie adiunkta aż do 1968 roku.

W 1969 roku został docentem, a w 1976 roku mianowano go profesorem. Jako dziekan Wydziału Melioracji Wodnych w latach 1972–1978, a następnie prorektorem SGGW odpowiedzialnym za inwestycje i współpracę z zagranicą w latach 1978–1984, odegrał kluczową rolę w rozwoju instytucji.

Wojciech Wolski prowadził intensywne prace w obszarze modelowania budowli hydrotechnicznych, koncentrując się na aspektach geotechnicznych, takich jak analiza i dobór parametrów gruntów, a także monitorowanie stanu technicznego konstrukcji. Poświęcał dużo uwagi projektowaniu składowisk odpadów oraz systemom ich zarządzania, co miało duże znaczenie dla ochrony środowiska.

W latach 70-tych zainicjował innowacyjne badania związane z oceną stateczności oraz odkształceń zapór ziemnych. Jednym z jego sukcesów było rozpoczęcie pierwszych w Polsce badań modelowych w warunkach in situ, które wykorzystano do zaprojektowania zapory w Tresnej. Był liderem zespołu, który z sukcesem wprowadził metodykę analizy stateczności budowli ziemnych przy użyciu metody elementów skończonych.

Badania nad gruntami słabymi, prowadzone na różnych obiektach, m.in. w Pakości oraz Wolsztynie, były intensywnie rozwijane w latach 80. W ramach współpracy z Wojewódzkim Zarządem Inwestycji Rolniczych oraz Szwedzkim Instytutem Geotechnicznym, jego zespół pracował nad kluczowymi publikacjami, w tym raportami i książką Embankments on organic soils.

Wielu badaczy korzystało z wiedzy i doświadczenia Wojciecha Wolskiego. Pracował również jako krajowy ekspert na rzecz składowiska odpadów przemysłowych Żelazny Most, gdzie koordynował badania oraz analizy dotyczące jego eksploatacji i przyszłej rozbudowy. W ramach tych działań Wojciech Wolski, jako Krajowy Ekspert Geotechniczny, nadzorował zespół międzynarodowy, kierując się wskazówkami profesora M. Jamiołkowskiego z Politechniki w Turynie.

Od samego początku kariery w SGGW Wojciech Wolski zaangażował się w działalność dydaktyczną. Prowadził wykłady z takich przedmiotów jak gruntoznawstwo, fundamentowanie, a także organizował specjalizacje dyplomowe. Był promotorem dla 15 prac doktorskich, wielu prac magisterskich oraz współorganizował specyficzne programy studiów.

W jego dorobku znajdują się również liczne konferencje, w tym sesja dotycząca Geotechniki w budownictwie wodno-melioracyjnym oraz sympozja poświęcone tematyce składowisk odpadów. W 2014 roku został uhonorowany tytułem doktora honoris causa przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie.

Wojciech Wolski jest pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie pozostaje w pamięci jako wybitny naukowiec i nauczyciel.

Firma Geoteko

W marcu 1992 roku, z inicjatywy profesora Wolski, powstała firma GEOTEKO Projekty i Konsultacje Geotechniczne Sp. z o.o. W ciągu swojej działalności firma ta zrealizowała szereg istotnych projektów geotechnicznych, których nadzór sprawował Wojciech Wolski.

Wśród najważniejszych realizacji tej instytucji można wymienić:

• b budynki wysokie, w tym m.in. Daewoo Center, Rondo ONZ oraz FIM Tower w Warszawie,
• składowiska odpadów komunalnych i przemysłowych, takie jak Radiowo, Łubna, Żelazny Most,
• obieki komunikacyjne, w tym autostrady A2 i A4 oraz II linia metra w Warszawie.

Dokumentacje hydrogeologiczne i geologiczno-inżynierskie dla II linii metra w stolicy były opracowywane w ramach Konsorcjum Geoteko – SGGW Katedra Geoinżynierii SGGW – Geoprojekt.

Działalność społeczna

Wojciech Wolski poza swoimi obowiązkami zawodowymi wykazywał dużą aktywność w sferze społecznej. Jego zaangażowanie przejawiało się w roli przewodniczącego Zarządu Głównego Stowarzyszenia Szarych Szeregów, gdzie pełnił istotną funkcję w kształtowaniu społeczności skupiającej ludzi ceniących historię i wartości patriotyczne.

Dodatkowo, był również członkiem Społecznego Komitetu Opieki Nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”, co podkreśla jego oddanie oraz szacunek dla pamięci o tych, którzy oddali życie za ojczyznę.

Odznaczenia

W celu upamiętnienia osiągnięć Wojciecha Wolskiego, warto zwrócić uwagę na otrzymane przez niego liczne odznaczenia. Każde z tych wyróżnień stanowi symbol uznania jego wkładu w życie społeczne i edukacyjne.

• złoty Krzyż Zasługi (1963),
• krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976),
• medal Komisji Edukacji Narodowej (1981),
• krzyż Armii Krajowej (1993),
• krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1997),
• medal za Warszawę (1995),
• medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2018).

---

Oceń: Wojciech Wolski (1930–2021)

---