Andrzej Konarski (ur. 1938)

---

Życiorys

Andrzej Konarski, urodzony w 1938 roku, to postać o bogatym życiorysie, który zaczyna się w Wrocławiu. Jest synem Ignacego, inżyniera hydrotechnika, który w tragicznych okolicznościach zginął w ZSRR po aresztowaniu przez NKWD w listopadzie 1939 roku, oraz Alicji z domu Fenik, nauczycielki. Od 1949 roku Andrzej mieszka we Wrocławiu, gdzie kształtuje swoją przyszłość edukacyjną.

W 1955 roku zdał maturę w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Stefana Żeromskiego we Wrocławiu, a następnie kontynuował naukę na Politechnice Wrocławskiej, gdzie w 1961 roku ukończył Wydział Budownictwa Lądowego. Podczas studiów przedstawił swoją pracę dyplomową pod kierunkiem prof. Jana Różyckiego; był to projekt odcinka autostrady w rejonie Góry św. Anny.

W 1967 roku Andrzej kontynuował rozwój swojej kariery, kończąc dwuletnie Podyplomowe Studium Urbanistyki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. W kolejnych latach, pomiędzy 1961 a 1963 oraz 1969 a 1978, pracował jako nauczyciel akademicki na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej, gdzie najpierw zajmował się geodezją, a później badaniem inżynierii ruchu.

W latach 1965-1970 oraz 1978-1986 Andrzej był projektantem w Biurze Studiów i Projektów Komunikacji i Inżynierii Miejskiej we Wrocławiu. Po tym okresie, pełnił funkcję głównego projektanta ds. komunikacji w Wojewódzkim Biurze Planowania Przestrzennego oraz jego późniejszych przekształceniach organizacyjnych, takich jak Wojewódzka Pracownia Urbanistyczna oraz Wojewódzkie Biuro Urbanistyczne, aż do przejścia na emeryturę w 2004 roku.

Jednocześnie, od 2000 do 2005 roku prowadził zajęcia dydaktyczne w Katedrze Gospodarki Przestrzennej na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Tak bogaty życiorys pokazuje zaangażowanie Andrzeja Konarskiego w rozwój urbanistyki oraz edukacji w Polsce.

Działalność zawodowa

Andrzej Konarski, specjalista w zakresie urbanistyki oraz planowania przestrzennego, w swojej pracy koncentruje się na opracowaniach koncepcyjnych oraz studialnych. Zajmuje się także przygotowywaniem techniczno-ekonomicznych założeń dotyczących przebudowy ulic oraz tras komunikacyjnych. Jego doświadczenie obejmuje również badanie uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego for gmin oraz miast, szczególnie w kontekście problematyki komunikacyjnej.

Konarski uczestniczył w realizacji projektów, które obejmowały przebudowę dróg i węzłów komunikacyjnych, głównie we Wrocławiu i Dolnym Śląsku. W 1971 roku, w współpracy z Tadeuszem Zipserem, był jednym z autorów raportu dotyczącego form intensywnej zabudowy miejskiej. Analizował także koncepcję Drogi Śródsudeckiej, traktowanej jako przykład drogi samochodowej służącej ruchowi turystycznemu.

Był członkiem zespołu projektowego w ramach Studium Zagospodarowania Przestrzennego Pasma Odry. W swoich pracach podnosił kwestie Odry jako znaczącej bariery komunikacyjnej pomiędzy Niemcami a Polską, zwracając uwagę na problemy, które mogą wystąpić podczas powodzi, takich jak ta z lipca 1997 roku. Jego projekty, takie jak trasa z Długołęki do Bielan, zachodnie obejście Kłodzka oraz Trasa S8 od Wrocławia do granicy województwa, zostały już wdrożone.

Konarski regularnie wyrażał swoje opinie na temat zmian urbanistycznych w rejonie Dworca Świebodzkiego, a także podkreślał konieczność rewitalizacji Rynku we Wrocławiu. Jego szczególna wrażliwość na problemy miejskie w połączeniu z analizą koncepcji wrocławskiego tramwaju regionalnego czyni go ekspertem w zakresie transportu publicznego oraz zintegrowanej komunikacji drogowej i szynowej w regionach o dużym stopniu zaludnienia.

Od 1992 roku prowadzi własną pracownię projektową, skoncentrowaną na kwestiach komunikacyjnych, działającą pod nazwą „Trasa”. Jego zaangażowanie w działalność zawodową jest widoczne również w przynależności do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji Rzeczpospolitej Polskiej (SIiTK), którego członkiem jest od 1963 roku. Przez trzy kadencje (2006–2018) pełnił funkcję przewodniczącego Sądu Koleżeńskiego wrocławskiego Oddziału Stowarzyszenia. Jego osiągnięcia w STiTK zostały docenione wieloma odznaczeniami, w tym srebrną, złotą oraz złotą z diamentem, a w 2018 roku otrzymał Honorową Odznakę.

Jako członek Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP) od 1968 roku, miał wpływ na rozwój planowania przestrzennego w regionie. Przez sześć kadencji (1993–2012) sprawował funkcję prezesa oddziału wrocławskiego TUP oraz należał do zarządu głównego Towarzystwa. Otrzymał srebrną i złotą odznakę TUP, a w 2018 roku został uhonorowany tytułem członka honorowego na XVI Zjeździe TUP w Gdańsku. Brał również udział w organizacji III Kongresu Urbanistyki Polskiej w 2006 roku oraz współorganizował konferencję naukową w 2009 roku na temat „Krajobrazy Europy – gospodarka planowa czy generowanie chaosu?”.

W 2012 roku był jednym z patronów II/V Międzynarodowej Konferencji „Architektura bez granic – Kultura miasta, miasto w kulturze”. Jako prezes TUP, aktywnie angażował się w dyskusje dotyczące planowania infrastruktury Wrocławia, a w 2010 roku zainicjował budowę bariery energochłonnej, mającej na celu rozdzielenie kierunków ruchu na głównym wylocie z Wrocławia na południe. Współpracował również nad apelem dotyczącym bezpieczeństwa na ulicy Karkonoskiej i był promotorem działań na rzecz aktywizacji Dworca Świebodzkiego.

Działalność społeczna

Andrzej Konarski, od 1962 roku aktywny przewodnik po Wrocławiu i Dolnym Śląsku, specjalizuje się w zachęcaniu do odkrywania piękna regionu. Od 2001 roku pełni także rolę instruktora przewodnictwa, przez co ma bezpośredni wpływ na kształcenie młodszych pokoleń przewodników. Jest autorem wielu informatorów, przewodników turystycznych oraz książek, które koncentrują się na historii Wrocławia i które były przedmiotem licznych analiz oraz badań naukowych.

W 1977 roku, zdobył złoty laur w dorocznym konkursie krasomówczym przewodników, który odbywał się na Zamku w Golubiu-Dobrzyniu. Uczestniczył również w tych konkursach jako juror, co poświadcza jego znaczącą rolę w społeczności przewodników.

Kolejnym ważnym wydarzeniem w jego karierze było współorganizowanie ogólnopolskiej pielgrzymki przewodników na Jasną Górę w 1996 roku, która gromadziła około 1500 uczestników. Dodatkowo, w roku 2012, został laureatem konkursu krasomówczego w Toruniu.

Od 1955 roku Andrzej jest związany z Polskim Towarzystwem Turystyczno-Krajoznawczym (PTTK), gdzie prowadził różnorodne działania. pełnił funkcje sekretarza (1964–1968) oraz prezesa (1968–1970) w Kole Przewodników Miejskich PTTK we Wrocławiu. Pełnił także rolę przewodniczącego Komisji Przewodnickiej przy Zarządzie Wojewódzkim PTTK przez dwie kadencje (1981–1989), a jego działalność została uhonorowana dyplomem Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Turystyki za „ofiarną działalność społeczną dla rozwoju turystyki” w 1969 roku.

W latach 1997–2009 Andrzej był członkiem Zarządu Głównego PTTK, gdzie koncentrował się na ochronie krajobrazu kulturowego oraz organizacji konkursów krasomówczych. Otrzymał wiele wyróżnień, w tym srebrną i złotą honorową odznakę PTTK, a także odznaki „Za zasługi dla turystyki” oraz „Zasłużony Przewodnik PTTK”. W 2013 roku uhonorowano go tytułem członka honorowego PTTK.

Jako współpracownik „Gościńca” – kwartalnika Zarządu Głównego PTTK, Andrzej przedstawił sylwetki znanych działaczy turystycznych, takich jak Krzysztof Radosław Mazurski, Bronisław Turon i Wanda Tomaszewska. W publikacji „Kalendarz Wrocławski XLV” zawarł obszerne wspomnienia o Wandzie Roszkowskiej oraz Marcinie Bukowskim. W XLVII. tomie tego rocznika umieścił także biogramy wrocławskich przewodników, w tym małżeństwa Anny i Oskara Andruszkiewiczów.

Jego zaangażowanie wykracza poza lokalne działania – jako wiceprezes Towarzystwa Miłośników Wrocławia, przyczynił się do przyznania mu złotej odznaki w 1997 roku oraz „Laureata Wrocławia” w 2012 roku. Jako honorowy prezes Klubu Turystów Miłośników Wrocławia oraz członek honorowy Towarzystwa, organizuje “Wszechnicę Wiedzy o Wrocławiu”, prowadząc spotkania ze znawcami regionu od 2011 roku.

Od 1985 roku Andrzej prowadzi „Spacery po Wrocławiu”, które odbywają się w każdą pierwszą niedzielę miesiąca sprzed pomnika Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku. Angażuje się również w sprawy przewodnickie w innych miastach, co podkreśla jego wszechstronność i pasję do turystyki.

W XXXI Wrocławskiej Księdze Pamięci z 2019 roku napisano o Andrzeju Konarskim: „Jest niekwestionowanym i zasłużonym nestorem miejskiego przewodnictwa”. Jako członek zarządu Społecznego Komitetu Panoramy Racławickiej otrzymał w 2017 roku honorową odznakę „Przyjaciel Panoramy Racławickiej”. W zakresie edukacyjnym, sprawuje obowiązki wykładowcy w uniwersytecie trzeciego wieku przy Uniwersytecie Ekonomicznym we Wrocławiu, co potwierdza jego zaangażowanie w kształcenie i przekazywanie wiedzy kolejnym pokoleniom. Andrzej Konarski jest również członkiem Dolnośląskiego Towarzystwa Regionalnego.

Publikacje książkowe

Andrzej Konarski jest autorem wielu znaczących publikacji, które dotyczą Wrocławia i szerokiego zakresu tematów, związanych z urbanistyką oraz planowaniem przestrzennym. Poniżej znajduje się zestawienie jego działań wydawniczych:

• Wrocław, wyd. 2, Wrocław: Krajowa Agencja Wydawnicza – Dolnośląski Ośrodek Informacji Turystycznej, 1974, s. 118. (publikacja dostępna w kilku edycjach językowych),
• Przepustowość dróg i ulic, Wrocław: Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, 1977, s. 237 [dostęp 2020-08-04],
• 434 zagadki o Wrocławiu, Wrocław: Towarzystwo Miłośników Wrocławia, 1999, s. 346, ISBN 978-83-910467-0-8,
• 604 zagadki o Wrocławiu, wyd. 2, Wrocław: Wydawnictwo eMKa, 2017, s. 460, ISBN 978-83-934749-5-0,
• 654 zagadki o Wrocławiu, wyd. 3 rozszerzone, Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2022, s. 519, ISBN 978-83-957326-9-0,
• Historia Wrocławskiego Oddziału Towarzystwa Urbanistów Polskich, Wrocław: Wrocławskie Wydawnictwo EMKA, 2022, s. 103, współautor: Aleksandra Ruzikowska-Chmiel, ISBN 978-83-67259-09-5.

Oprócz książek, Konarski stworzył również kilka ważnych broszur, wśród których warto wymienić:

• Układy komunikacyjne: Zbiór podstawowych wiadomości z zakresu projektowania dróg i ulic, Wrocław: Reprotechnika, 2005, s. 97 (skrypt dla studentów III i IV roku kierunku Gospodarka Przestrzenna Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 2003–2005),
• Wrocław: Rozwój przestrzenny miasta, Wrocław: Reprotechnika, 2009, s. 56 (skrypt – materiał szkoleniowy dla przewodników).

Wszystkie te publikacje przyczyniają się do pogłębiania wiedzy na temat Wrocławia oraz jego urbanistyki, stanowiąc wartościowe źródło informacji zarówno dla naukowców, jak i osób zainteresowanych tematyką miejską.

Odznaczenia państwowe i samorządowe

Andrzej Konarski, ze względu na swoje znaczące osiągnięcia w dziedzinach zawodowej oraz społecznej, został uhonorowany licznymi odznaczeniami. Wśród nich znajduje się Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 2009 roku, oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany mu w 2005 roku. Dodatkowo, w 1966 roku wyróżniono go Złotym Krzyżem Zasługi, a w 1987 roku Srebrnym Krzyżem Zasługi.

Konarski zasłużył się także poprzez nadanie mu odznaki Budowniczego Wrocławia w 1968 roku. Reprezentując kulturę, otrzymał złotą odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” w 1978 roku. Ponadto, w 1988 roku zdobył złotą odznakę „Zasłużony dla Województwa Wrocławskiego i Miasta Wrocławia” oraz w 2014 roku złotą honorową odznakę „Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego”.

Na koniec, warto również wspomnieć o niezwykle prestiżowym wyróżnieniu, które zostało mu przyznane w 2019 roku, kiedy to Prezydent Wrocławia wręczył mu medal oraz dyplom „Zasłużony dla Wrocławia – Merito de Wratislavia”.

Inne informacje

Andrzej Konarski, który urodził się w 1938 roku, ma na swoim koncie wiele osiągnięć w dziedzinie sportowej. Jest posiadaczem zielonego pasa (4. kyū) w aikido, co świadczy o jego zaawansowanych umiejętnościach w tej sztuce walki.

W 1980 roku uczestniczył w V Salonie Barwnych Przeźroczy DIA-POL w Radomiu, gdzie zdobył znaczące wyróżnienia. Otrzymał Srebrne Trofeum oraz Srebrny Medal FASFP, co potwierdza jego talent oraz zaangażowanie w sztukę.

---

Oceń: Andrzej Konarski (ur. 1938)

---