Anna Ptaszycka

---

Życiorys

Anna Ptaszycka przyszła na świat w rodzinie Michała i Janiny Nowackich w roku 1890. Od najmłodszych lat związana była z harcerstwem, co z pewnością wpłynęło na jej późniejsze aktywności społeczne i zawodowe. Ukończyła studia na Politechnice Warszawskiej, gdzie obroniła dyplom architekta w 1936 roku. Niedługo po tym, wzięła ślub z architektem Tadeuszem Ptaszyckim. W 1939 na świat przyszła ich córka Danuta Maria, która później zrealizowała swoje pasje jako geograf i architekt krajobrazu.

W czasie II wojny światowej intensywnie angażowała się w badania dotyczące organizacji zieleni miejskiej. Aktywnie uczestniczyła w działaniach konspiracyjnych w ramach Związku Walki Zbrojnej, a później w Armii Krajowej, gdzie używała pseudonimu 'Biała’. Po wybuchu Powstania Warszawskiego ruszyła do walki, zdobywając stopień podporucznika.

Po zakończeniu wojny, w lutym 1945 roku, rozpoczęła pracę w Biurze Odbudowy Stolicy. W listopadzie tego samego roku dołączyła do swojego męża, który z rekomendacji gen. Mariana Spychalskiego zaczął pracować w Wrocławskiej Dyrekcji Odbudowy. Anna Ptaszycka równocześnie rozwijała swoje zainteresowania naukowe współpracując z Katedrą Urbanistyki na Politechnice Wrocławskiej, gdzie miała zaszczyt pracować pod kierunkiem Tadeusza Wróbla.

W 1950 roku obroniła pracę doktorską na temat zieleni w Wrocławiu, a kilka miesięcy później dołączyła do męża w Krakowie. Przez dwa lata pełniła funkcję adiunkta na Politechnice Krakowskiej, współorganizując Pracownię Planu Ogólnego, którą następnie prowadziła aż do czerwca 1955 roku. Po tym okresie objęła stanowisko kierownika Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Prezydium Rady Narodowej w Krakowie. Działała aktywnie jako członek Komisji Urbanistyki i Architektury Polskiej Akademii Nauk oraz Rady Narodowej.

W 1950 roku jej praca naukowa zaowocowała wydaniem monografii pt. 'Przestrzenie zielone w miastach’, opublikowanej przez Ludową Spółdzielnię Wydawniczą, liczącej 227 stron. W 1956 roku wydano pierwszą urbanistyczno-architektoniczną monografię Wrocławia, w której dwa z pierwszych rozdziałów napisała Anna Ptaszycka.

W 1958 roku jej zdrowie uległo pogorszeniu, co zmusiło ją do zredukowania aktywności zawodowej, jednak nadal brała udział w pracach Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Podczas jednego z zebrania Oddziału Krakowskiego, zasłabła i niestety, nie odzyskawszy przytomności, zmarła w wieku 56 lat. Spoczywa na cmentarzu Rakowickim (kwatera LXVIII-11-10).

Ordery i odznaczenia

Anna Ptaszycka, z ogromnym dorobkiem w zakresie działalności publicznej, została wyróżniona wieloma znaczącymi odznaczeniami, które świadczą o jej zasługach dla kraju oraz społeczeństwa. Wśród przyznanych nagród znajdują się:

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1964 roku,
• Brązowy Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Złoty Krzyż Zasługi, który został jej przyznany 8 lipca 1954 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, który otrzymała 30 grudnia 1954 roku.

---

Oceń: Anna Ptaszycka

---