Zdzisław Nowakowski (inżynier)

---

Życiorys

UkończyłGimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie w 1926 roku, a następnie Wydział Mechaniczny Politechniki Warszawskiej, gdzie zdobył dyplom magistra inżyniera w 1933 roku. W okresie drugiej wojny światowej, od 1939 do 1945 roku, pełnił rolę zastępcy kierownika w narzędziowni w Fabryce „Ursus” oraz pracował w biurze planowania. W tym trudnym czasie aktywnie wspierał ruch oporu, zajmując się produkcją broni, co doprowadziło do dwukrotnego aresztowania go w latach 1942 i 1943 na Pawiaku.

Po wojnie, od początku 1947 do kwietnia 1948, miał zaszczyt być naczelnym dyrektorem Fabryki Obrabiarek „Poręba” z siedzibą w Porębie koło Zawiercia. W marcu 1947 roku wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR), a później, w PZPR. W kwietniu 1951 roku objął stanowisko naczelnym dyrektorem Centralnego Zarządu Przemysłu Okrętowego, gdzie pracował przez jedenaście lat, z czego od 1958 roku sprawował funkcję dyrektora generalnego Zjednoczenia Przemysłu Okrętowego.

W latach 1962–1968 pełnił obowiązki wiceministra przemysłu ciężkiego, a od 1968 roku aż do swojej śmierci był prezesem Urzędu Patentowego. Niestety, zmarł na skutek raka płuc. Został pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Zdzisława Nowakowskiego, jego zasługi zostały docenione poprzez przyznanie mu wielu odznaczeń, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój inżynierii i działalności społecznej. Oto niektóre z nich:

• Order Sztandaru Pracy II klasy,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (ZSRR).

---

Oceń: Zdzisław Nowakowski (inżynier)

---