Bohdan Józef Kowalski

Rodzina Kowalskiego miała korzenie w śląskim rodzie Feige. Jego pradziadek, Lorenz Feige, w 1863 roku zmienił nazwisko na Michał Kowalski i osiedlił się w Królestwie Polskim. Bohdan był synem Stanisława oraz Sabiny z rodziny Skowrońskich, a jego żoną była Irma Hanna Elżbieta z Borowskich, córka Antoniego. Był także ojcem Mariusza oraz Katarzyny.

W czasie II wojny światowej, Kowalski aktywnie uczestniczył w działaniach Szarych Szeregów. W wyniku tragicznych wydarzeń podczas powstu warszawskiego, został deportowany do Niemiec i uwięziony w obozach, w tym w KL Buchenwald (numer obozowy 71676) oraz KL Holzen. Po wojnie, rozpoczął studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej oraz w Wyższej Szkole Inżynierskiej w Warszawie.

Bohdan Kowalski przez wiele lat miał zaszczyt pełnić funkcję kierownika, a później dyrektora w Zakładzie Badań i Doświadczeń Budownictwa Kolejowego. Jego kariera zawodowa obejmowała również pracę w Hucie Warszawa, Instytucie Mechaniki Precyzyjnej, Fabryce Samochodów Osobowych (FSO), a także w Instytucie Badawczym Dróg i Mostów, gdzie pracował od 1982 do 1988 roku. Po zakończeniu kariery zawodowej, przeszedł na emeryturę w 1988 roku.

Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim. Jego życie i osiągnięcia pozostają w pamięci jako przykład determinacji oraz pasji do inżynierii, która znacząco wpłynęła na rozwój budownictwa kolejowego w Polsce.