Wacław Sikorski, znany również pod pseudonimem „Bocian”, to postać o bogatej i ważnej historii. Urodził się 9 lutego 1925 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje młodzieńcze lata, pełne wydarzeń, które na zawsze wpłynęły na jego życie.
W trakcie II wojny światowej, zaangażował się w działalność Armii Krajowej (AK), organizacji, która walczyła o niepodległość Polski. Po wojnie był aktywnym członkiem WiN (Wolność i Niezawisłość), co świadczy o jego niezłomnej postawie i chęci obrony wartości demokratycznych w trudnych czasach.
Wacław Sikorski był również uczestnikiem Powstania Warszawskiego, heroiczną walką mieszkańców stolicy przeciwko okupantom. Po wojnie jego życie nie było proste, a został uwięziony jako więzień polityczny w PRL, co dodatkowo podkreśla jego odwagę i determinację w stawaniu w obronie wolności.
Data jego śmierci, 3 października 2018 roku, była momentem, w którym wielu ludzi miało okazję wspomnieć o jego zasługach i bohaterstwie. Jego historia pozostaje inspirującym świadectwem dla przyszłych pokoleń.
Życiorys
Wacław Sikorski, pochodzący z rodziny związanej z kolejnictwem, od najmłodszych lat wykazywał zamiłowanie do nauki. Uczęszczał do Szkoły Powszechnej nr 160 zlokalizowanej w Pelcowiźnie. W 1939 roku rozpoczął kształcenie w gimnazjum, a później kontynuował naukę w Szkołach Wawelberga oraz Rotwanda. Po zamknięciu tych placówek edukacyjnych, od 1943 roku do momentu wybuchu powstania warszawskiego, znalazł zatrudnienie w zakładach w Ursusie.
W trakcie trwania powstania warszawskiego, pełnił obowiązki sanitariusza w VI Obwodzie Armii Krajowej Praga. Po zakończeniu walk, razem z najbliższą rodziną, schronił się w miejscowości Choszczówka. W październiku 1944 roku został wcielony do 9. pułku zapasowego Ludowego Wojska Polskiego, który miał swoją bazę na Majdanku. Dalsze kształcenie odbył w Oficerskiej Szkole Łączności w Zamościu, zdobywając kwalifikacje radiotelegrafisty. Krótko po zakończeniu tej szkoły, w 1945 roku, służył w 17. Dywizji Piechoty, a następnie w Wojskach Ochrony Pogranicza.
W trakcie swojej służby wojskowej, Wacław Sikorski nawiązał kontakty z organizacjami takimi jak Wolność i Niezawisłość oraz PKB Start. Niestety, z tego powodu został aresztowany 28 lipca 1948 roku i oskarżony o działalność szpiegowską oraz pomoc w rozpracowaniu Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, a także o identyfikowanie sowieckich oficerów w Ludowym Wojsku Polskim.
Po aresztowaniu, wprawiono go w piwnicy budynku znajdującego się na rogu Oczki i Chałubińskiego w Warszawie, a potem przetransportowano do więzienia UB na ulicę Koszykową, gdzie współwięźniem był gen. Antoni Heda. Po pewnym czasie przeniesiono go do Pawilonu 10 w więzieniu mokotowskim, gdzie w okresie od sierpnia do grudnia 1948 roku był brutalnie torturowany, w tym przez kapitana Jerzego Kędziorę, celem wymuszenia na nim obciążających zeznań.
22 stycznia 1949 roku odbył się proces, w którym przewodniczył sędzia Roman Różański. Na głównym zarzucie, jakim było szpiegostwo, Wacław Sikorski został skazany na karę śmierci. W wyniku łaski udzielonej przez Bolesława Bieruta, 28 kwietnia 1949 roku wyrok został zamieniony na dożywocie; wcześniej spędził trzy miesiące i tydzień w celi śmierci.
Jesienią 1949 roku, Sikorski trafił do więzienia w Rawiczu, gdzie zachorował na gruźlicę. Kolejno przebywał w Wronkach, a w 1953 roku, na krótko, w celi w Sztumie. W roku 1955 kategorycznie odmówił donoszenia na współwięźniów w zamian za korzystne dla siebie rozpatrzenie sprawy. Najwięcej czasu spędził w więzieniu w Rawiczu, gdzie pozostawał przez sześć lat, cząstkowo na oddziale dla gruźlików. Ostatecznie na wolności znalazł się 8 lutego 1956 roku.
Po wyjściu na wolność, Wacław Sikorski był śledzony przez UB. W marcu 1956 roku podjął pracę w Hucie Warszawa jako robotnik, jednak szybko awansował na stanowisko pracownika umysłowego. W tym czasie poszerzał swoją wiedzę z zakresu metalurgii oraz oprowadzał wycieczki po zakładzie. Obserwacja przez UB zakończyła się pod koniec 1956 roku. Po siedmiu latach pracy w hucie, przeniósł się do biura projektowego, w którym przepracował następne 20 lat, aż do osiągnięcia wieku emerytalnego. W trakcie kariery w biurze projektowym spędził rok w Wietnamie.
Wacław Sikorski był również aktywnym członkiem Związku Więźniów Politycznych Skazanych Na Karę Śmierci w Okresie Reżimu Komunistycznego. W 2010 roku o jego życiu powstał dokumentalny film zatytułowany Przesłuchanie, którego scenariusz oraz reżyserię przygotował Adam Palenta. Po zakończeniu życia, Wacław Sikorski został pochowany na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 62G-6-10.
Przypisy
- Nie żyje major Wacław Sikorski ps. „Bocian”. Wprost.pl, 03.10.2018 r. [dostęp 10.10.2018 r.]
- Zmarł major Wacław Sikorski „Bocian” – Śródmieście. tvnwarszawa.tvn24.pl. [dostęp 03.10.2018 r.]
- POLISH SHORTS: dvd – promocja polskich filmów krótkometrażowych za granicą.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Modest Romiszewski (major) | Stanisław Błaszczak | Zygmunt Noceń | Grażyna Lipińska | Józef Machlejd | Stanisław Ruśkiewicz | Mieczysław Czyżewicz | Zdzisław Poradzki | Nicefora Kalicka | Waldemar Baczak | Tadeusz Stanisław Kierst | Jerzy Uszycki | Tadeusz Ślaski | Witold Chludziński | Eugenia Maria Cegielska | Władysław Mrowiec | Jolanta Kolczyńska | Roman Sołtyk | Zbigniew Kozaczek | Janusz Zalewski (cichociemny)Oceń: Wacław Sikorski