Tadeusz Stanisław Kierst to postać, która zapisała się na kartach historii polskiego wojska. Urodził się 1 października 1899 roku w Warszawie, gdzie zaczęła się jego życiowa droga. Jako jeden z ważnych oficerów Wojska Polskiego był podpułkownikiem, co świadczy o jego znaczącej roli i osiągnięciach w służbie wojskowej.
Po długiej i trudnej służbie, Tadeusz Kierst odszedł z tego świata 2 lutego 1975 roku w Łodzi. Jego życie i działalność pozostają istotnym elementem historii wojskowości w Polsce.
Życiorys
W rodzinnym miasteczku Tadeusz Stanisław Kierst rozpoczął swoją edukację w gimnazjum, a następnie wstąpił w szeregi Legionów Polskich. Był on aktywnym uczestnikiem walk o niepodległość. Już od 1916 roku należał do Polskiej Organizacji Wojskowej, a w listopadzie 1918 roku rozpoczął służbę w Wojsku Polskim.
W hymnach heroicznych dniach listopada 1918 roku brał udział w rozbrajaniu Niemców, co miało kluczowe znaczenie dla Polski. Po przybyciu do Warszawy ukończył Szkołę Podchorążych Piechoty, a dzięki dekretem z 17 października 1919 roku, uzyskał tytuł podporucznika piechoty, który obowiązywał od 1 listopada tego samego roku.
W czasach międzywojennych Tadeusz Kierst był dowódcą kompanii w 21 pułku piechoty „Dzieci Warszawy” w Warszawie. Zasłużył się również jako adiutant pułku oraz dowódca szkolnej kompanii podoficerskiej. Kolejne awanse zdobywał, w tym 10 stycznia 1921 roku otrzymał stopień porucznika piechoty, a 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w tym samym stopniu z 2405. lokatą w korpusie oficerów piechoty.
1 stycznia 1928 roku awansował na kapitana, a 8 kwietnia 1935 roku przeszedł do 84 pułku piechoty w Pińsku, gdzie objął stanowisko dowódcy batalionu. W 1936 roku, z 1 stycznia, mianowano go majorem z 95. lokatą w korpusie oficerów piechoty.
Podczas wojny obronnej w 1939 roku pełnił rolę dowódcy II batalionu tego pułku. Od 14 września tego roku walczył w obronie Modlina. Po kapitulacji twierdzy modlińskiej, która miała miejsce 30 września 1939 roku, Kierst znalazł się w niemieckiej niewoli, przebywając w obozie przejściowym w Działdowie, w koszarach III batalionu 32 pułku piechoty.
25 października 1939 roku Tadeusz Kierst został aresztowany wraz z dwoma innymi oficerami pułku i oskarżony o złe traktowanie jeńców wziętych do niewoli podczas wypadu 84 pp. na Leszno. Po brutalnym śledztwie trafił do więzienia w Płocku, gdzie ostatecznie w czerwcu 1941 roku został uniewinniony przez niemiecki sąd wojskowy. Do wiosny 1945 roku przebywał w Oflagu II C Woldenberg.
W 1946 roku powrócił do ojczyzny, osiedlając się w Łodzi. Początkowo działał w przemyśle włókienniczym, a następnie do 1965 roku związany był ze spółdzielczością pracy. Ponadto, był zaangażowany w działalność Okręgowej Komisji Historycznej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Łodzi. W 1970 roku Minister Obrony Narodowej awansował go na stopień podpułkownika.
Ordery i odznaczenia
Tadeusz Stanisław Kierst został uhonorowany licznymi odznaczeniami za swoje zasługi i odwagę w służbie dla kraju. Wśród jego odznaczeń znajdują się:
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari, przyznany w uznaniu za działania podczas kampanii wrześniowej 1939,
- Krzyż Niepodległości, który otrzymał 28 grudnia 1933,
- Krzyż Walecznych,
- Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 16 marca 1928,
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości,
- Medal 30-lecia Polski Ludowej,
- Honorowa Odznaka Miasta Łodzi,
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929).
Przypisy
- Włodzimierz M. Drzewieniecki, Wrześniowe wspomnienia podporucznika, s. 156–157.
- Rybka i Stepan 2003, s. 342.
- M.P. z 1934 r. nr 23, poz. 35 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - zamiast uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 140, poz. 172).
- M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 365.
- Dz. Pers. MSWojsk. Nr 6 z 18 kwietnia 1935 roku, s. 41.
- Bielski 1991, s. 389.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 37;226.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 174;384.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 185;442.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Wacław Sikorski | Modest Romiszewski (major) | Stanisław Błaszczak | Zygmunt Noceń | Grażyna Lipińska | Józef Machlejd | Stanisław Ruśkiewicz | Mieczysław Czyżewicz | Zdzisław Poradzki | Nicefora Kalicka | Jerzy Uszycki | Tadeusz Ślaski | Witold Chludziński | Eugenia Maria Cegielska | Władysław Mrowiec | Jolanta Kolczyńska | Roman Sołtyk | Zbigniew Kozaczek | Janusz Zalewski (cichociemny) | Zygmunt BrockhusenOceń: Tadeusz Stanisław Kierst