Witold Chludziński

---

Życiorys

Witold Chludziński przyszedł na świat w Warszawie, w rodzinie pochodzącej ze strony Stanisława i Bronisławy z Wyrwiczów. Jego edukacja miała miejsce w Wyższej Szkole Rolniczej, gdzie zdobył wiedzę i umiejętności, które później miały wpływ na jego życie. W 1916 roku został wcielony do armii rosyjskiej, co oznaczało istotny krok w jego karierze wojskowej. Już rok później, w wyniku zasług, mianowano go podporucznikiem.

Od grudnia 1917 roku Chludziński służył w I Korpusie Polskim, który był dowodzony przez generała Józefa Dowbora-Muśnickiego. Losy wojskowe Witolda w latach 1918, kiedy to związał się z odradzającym się Wojskiem Polskim jako porucznik, wiążą się z istotnymi wydarzeniami historycznymi tamtych czasów. Brał aktywny udział w działaniach 4 pułku ułanów w wojnie polsko-bolszewickiej, a jego heroiczne działania wiosną 1919 roku, kiedy to zajął Wilno, zostały uhonorowane Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”.

Po zakończeniu działań wojennych postanowił pozostać w strukturach wojskowych. W 1924 roku awansował na rotmistrza, co było kolejnym krokiem w jego karierze. W kwietniu 1925 roku został przeniesiony do 3 Samodzielnej Brygady Kawalerii, gdzie piastował funkcję dowódcy szwadronu pionierów. W sierpniu 1926 roku przeszedł do 23 pułku ułanów, ale nadal pozostawał na swoim stanowisku dowódcy szwadronu pionierów 3 SBK.

W ciągu kolejnych lat, dokładnie od 1 stycznia 1928 roku, Chludziński był przydzielony do 23 pułku, a w kwietniu 1928 roku nastąpiło jego przeniesienie do 8 pułku ułanów. W czerwcu 1933 roku trafił do 6 Dywizji Piechoty, w której pełnił funkcję oficera taborowego. Następnie stał się częścią korpusu oficerów taborowych, w stopniu kapitana, co świadczyło o jego doświadczeniu oraz zdolnościach dowódczych.

W trakcie kampanii wrześniowej Witold Chludziński wziął udział w walkach, jednak w wyniku działań wojennych został wzięty do niewoli przez Niemców. Jego życie w latach 1939-1945 upłynęło w oflagach, co było czasem trudnym i pełnym wyzwań. Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się w malowniczej miejscowości Bogdańczowice. Zmarł w Kluczborku, gdzie znalazł swoje miejsce spoczynku na lokalnym cmentarzu.

W życiu prywatnym był żonaty z Kazimierą Gąssowską i doczekał się córki, Marii, urodzonej w 1924 roku.

Ordery i odznaczenia

Witold Chludziński, odznaczony za swoje zasługi i odwagę, otrzymał szereg prestiżowych nagród i wyróżnień. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 104,
• Krzyż Niepodległości,
• Krzyż Walecznych, przyznawany czterokrotnie,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”.

---

Oceń: Witold Chludziński

---