Modest Romiszewski (major)


Modest Romiszewski był wybitną postacią w dziejach Wojska Polskiego, którego życie zostawiło niezatarty ślad w historii. Urodził się 16 grudnia 1894 roku w Warszawie, a jego wojskowa kariera związana była z kawalerią, gdzie służył jako major.

W trakcie swojej służby Romiszewski zdobył uznanie i szacunek, co zaowocowało nadaniem mu Orderu Virtuti Militari, najwyższego odznaczenia wojskowego w Polsce, przyznawanego za męstwo w obliczu niebezpieczeństwa.

Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w kwietniu 1940 roku w Charkowie, gdzie stał się jednym z wielu ofiar zbrodni katyńskiej, która dotknęła wielu polskich żołnierzy i intelektualistów tamtych czasów.

Życiorys

Modest Romiszewski był synem Modesta, generała z armii rosyjskiej, oraz Ludwiki z Lortschów. W 1914 roku zakończył edukację w Korpusie Paziów z siedzibą w Petersburgu. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się w latach 1914–1917 w armii rosyjskiej, a po rewolucji, postanowił dołączyć do polskich jednostek formowanych na wschodzie, w tym do II Korpusu Polskiego.

W latach 1918–1921 pełnił służbę w 4 Dywizji Strzelców Polskich, pod dowództwem generała Żeligowskiego. Następnie, brał udział w działaniach wojennych jako członek 14 pułku ułanów w trakcie wojny polsko-bolszewickiej. Po zakończeniu konfliktu zbrojnego zdecydował się pozostać w strukturach wojskowych. W roku 1922 otrzymał stopień rotmistrza kawalerii, z datą senioratu na 1 czerwca 1919, a następnie został przydzielony do VI Brygady Jazdy jako pierwszy oficer sztabu z 14 pułku ułanów.

W 1924 roku powrócił do 14 pułku, gdzie awansował na majora kawalerii, z dniem 15 sierpnia tego samego roku. W kolejnych latach Romiszewski pełnił obowiązki w Oficerskiej Szkole dla Podoficerów w Bydgoszczy, a w czerwcu 1927 roku został przeniesiony do 3 pułku strzelców konnych w Wołkowysku na stanowisko kwatermistrza. W styczniu 1929 roku przeszedł do 2 pułku ułanów w Suwałkach, również na stanowisko kwatermistrza.

W marcu 1930 roku Romiszewski objął funkcję rejonowego inspektora koni w Białymstoku, gdzie służył aż do 1939 roku. Jego działalność militarna nie zakończyła się jednak na tym etapie. Brał udział w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po inwazji ZSRR na Polskę, został wzięty do niewoli przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku.

Wiosną 1940 roku jego życie zakończyło się tragicznie – został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Romiszewski został pochowany w tajemniczej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie w 2000 roku utworzono oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu. Zapisał się na Liście Starobielskiej NKWD jako numer 2856. Piątego października 2007 roku, minister obrony narodowej, Aleksander Szczygło, pośmiertnie awansował go do rangi podpułkownika, a ceremonia ogłoszenia miała miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Modest Romiszewski, major, był odznaczany wieloma prestiżowymi nagrodami za swoje wybitne dokonania wojskowe. Oto lista jego odznaczeń:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari, przyznany w 1921 roku,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi, nadany 19 marca 1936 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.] 
  2. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 21 [dostęp 07.10.2024 r.]
  3. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.] 
  4. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.] 
  5. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
  6. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  7. Księga Cmentarna Charkowa, 2003, s. 453.
  8. Księga Cmentarna Charkowa, 2003, s. LXXIV.
  9. Roczniki Oficerskie 1923, s. 100, 627, 678.
  10. Roczniki Oficerskie 1924, s. 567, 600.
  11. Roczniki Oficerskie 1928, s. 319, 340.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 16 z 11.06.1927 roku, s. 163.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 29.01.1929 roku, s. 25.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 8 z 31.03.1930 roku, s. 108.
  15. Roczniki oficerów kawalerii 1930, s. 58, 72.
  16. Roczniki Oficerskie 1932, s. 143, 528.
  17. Rybka i Stepan, 2006, s. 129.
  18. M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  19. Dekret Wodza Naczelnego L. 3295 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 6)
  20. Офицеры русской императорской армии, Пажеский корпус.

Oceń: Modest Romiszewski (major)

Średnia ocena:4.57 Liczba ocen:20