Władysław Chmielewski (rotmistrz)

---

Życiorys

W 1914 roku, wraz z Julianem Filipowiczem, Kazimierzem Peszkowskim, Ludwikiem Horodyskim, Władysławem Kadyjką, Michałem Hochtaubelem, Władysławem Müllerem oraz Janem Mieszkowskim, znanym jako „Ułan”, Władysław Chmielewski został przeniesiony z batalionu dowodzonego przez Albina Fleszara, zwanego „Satyr” do organizowanego w Częstochowie oddziału konnego. Ta formacja była stworzona przez Zdzisława Lewińskiego, który używał pseudonimu „Brochwicz”. W tej strukturze, pod kierownictwem Henryka Gundelacha, zwanego „Wanda”, Chmielewski został przypisany do szwadronu kawalerii prowadzonego przez Władysława Prażmowskiego, znanego jako „Belina”. Następnie, służył w 4 szwadronie 1 pułku ułanów Legionów Polskich.

W chwili obecnej był wachmistrzem IV plutonu, który znajdował się pod dowództwem porucznika Konstantego Dzieduszyckiego. Z dniem 1 kwietnia 1917 roku awansował na chorążego taborów, wykonując jednocześnie ważne zadania w Komendzie Taborów Legionów Polskich. W latach 1917-1918 pełnił funkcję komendanta Polskiej Organizacji Wojskowej w Płocku.

W tym samym okresie był także aktywnym członkiem loży wolnomularskiej „Walerian Łukasiński” w Warszawie, gdzie posługiwał się nazwiskiem „Wacław Wolicki”. W roku 1919 objął stanowisko komendanta Okręgu III Lubelskiego Milicji Ludowej. Kolejnym krokiem w jego karierze wojskowej było dowodzenie plutonem żandarmerii w 3 Dywizji Piechoty Legionów w roku 1920. Od maja do września tego samego roku, Chmielewski służył jako dowódca Ekspozytury Żandarmerii Polowej Frontu Środkowego.

Po zakończeniu działań wojennych Władysław Chmielewski został przeniesiony do rezerwy i zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1922 roku był jednym z pionierów Związku Legionistów Polskich w Warszawie, a sześć lat później stał się członkiem Zarządu Głównego tego stowarzyszenia. W latach 1923-1924 był oficerem rezerwowym 1 pułku strzelców konnych w Garwolinie.

Niestety, Władysław Chmielewski zmarł na gruźlicę 28 listopada 1928 roku w Sanatorium Wojskowym w Rajczy. Jego ciała spoczęły na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach oraz pochowani zostali 3 grudnia tego samego roku.

Ordery i odznaczenia

Władysław Chmielewski, rotmistrz, był odznaczonym żołnierzem, którego osiągnięcia zostały docenione przez wiele prestiżowych orderów i odznaczeń. Jego znakomita służba wojskowa została uwieczniona dzięki szeregowi wyróżnień.

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4950,
• Krzyż Niepodległości – przyznany pośmiertnie 9 listopada 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany 10 listopada 1928 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”,
• Krzyż Walecznych – otrzymany czterokrotnie.

---

Oceń: Władysław Chmielewski (rotmistrz)

---