Tadeusz Borowski (aktor)

Kultura i sztuka

Tadeusz Jerzy Borowski, znany szerzej jako wybitny polski aktor i lektor, przyszedł na świat 9 lipca 1941 roku w stolicy Polski, Warszawie. Jego życie zakończyło się 3 marca 2022 roku, również w Warszawie, gdzie przez większość swojej kariery pozostawał aktywny w branży filmowej.

Był nie tylko osobą utalentowaną, ale również wieloletnim członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój polskiej kultury filmowej. Jego dorobek artystyczny oraz wkład w film i teatr pozostaje niezatarte w pamięci wielu wielbicieli sztuki.

Wczesne lata

Tadeusz Borowski dorastał na warszawskim Powiślu, gdzie jako dziecko miał wielkie marzenia o zostaniu strażakiem. Jego matka z kolei miała inne plany, pragnąc, aby jej syn poszedł drogą duchowną i został księdzem. W młodości rozwijał swoje pasje, w tym pływanie, jazdę konną oraz szermierkę. Co więcej, przez dwa lata trenował boks, osiągając w wieku 16 lat tytuł mistrza Warszawy.

Tadeusz uczęszczał do XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Czackiego, a następnie postanowił kontynuować swoje kształcenie na Wydziale Aktorskim stołecznej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej. W czasie studiów miał zaszczyt uczyć się od znakomitych wykładowców, takich jak Aleksander Bardini i Jan Kreczmar.

Jego rolą dyplomową był Malvolio w komedii Szekspira „Wieczór Trzech Króli”. Na ostatnim roku studiów zaprezentował się jako pastor Kimball oraz żebrak w musicalu „Opera za trzy grosze” Bertolta Brechta, pod reżyserią Aleksandra Bardiniego. Borowski ukończył studia z wyróżnieniem w 1963 roku, co potwierdziło jego talent oraz zaangażowanie w sztukę aktorską.

Kariera sceniczna

Debiut sceniczny Tadeusza Borowskiego miał miejsce w 1962 roku, kiedy to po raz pierwszy pojawił się na deskach Teatru Narodowego. W tej instytucji artystycznej zagrał rolę dworzanina w komedii „Zemsta” autorstwa Aleksandra hr. Fredry, pod reżyserią Ewy Bonackiej. Rok później, w 1963 roku, został zaangażowany przez Ali Bunscha do Teatru Wybrzeże w Gdańsku, co wkrótce znalazło akceptację ze strony dyrektora, Jerzego Golińskiego.

W latach 1963-1966 Borowski zagrał w gdańskim Teatrze Wybrzeże więcej niż 28 ról. Co ciekawe, połowa z nich stanowiły nagłe zastępstwa. Wśród jego kreacji wyróżniają się m.in.: rola Ździebełka i Harpagona w „Skąpcu” Moliera (1963) w reż. Kazimierza Brauna, postać Wengierowicza – syna w sztuce „Ten wariat Płatonow” Antoniego Czechowa (1964) w reż. Jerzego Golińskiego, czy górala w wodewilu „Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale” z muzyką Jana Stefaniego (1964).

W swoim dorobku artystycznym miał także możliwość zagrania Agustina w „Komu bije dzwon” Ernesta Hemingwaya (1964), narratora w „Śmierci gubernatora” Leona Kruczkowskiego (1964), zamachowca w „Królu IV” Stanisława Grochowiaka (1964) oraz Nicka w „Kto się boi Virginii Woolf?” Edwarda Albee’ego (1965).

Jego kariera w teatrze rozwijała się dynamicznie. Odgrywał też Teklińskiego w „Ktoś nowy” Marka Domańskiego (1965) oraz Schweizerkasa w „Matce Courage i jej dzieciach” Bertolta Brechta (1966) w reż. Jerzego Golińskiego. W tym czasie wcielił się także w rolę Zenona Isauryjczyka w „Romulusie Wielkim” Friedricha Dürrenmatta (1966) oraz Pierwszego Radnego w dramacie „Wścieklica” autorstwa Witkacego, w reż. Zbigniewa Bogdańskiego.

W 1966 roku Borowski został zaproszony przez Kazimierza Dejmka do warszawskiego Teatru Narodowego. Znajdował się tam w obsadzie roli wieśniaka w komedii Fredrowskiej „Nowy Don Kiszot, czyli sto szaleństw” (1966). W tym samym roku wystąpił w sztuce Tadeusza Różewicza „Wyszedł z domu”, wyreżyserowanej przez Wandę Laskowską.

Poza tym, Borowski zagrał Akasta w „Mizantropie” Moliera (1967), młodzieńca w „Kordianie” Juliusza Słowackiego (1967) i różne postaci w „Dziadach” Adama Mickiewicza (1967). W 1968 roku można go było zobaczyć w roli Lyzandera w „Śnie nocy letniej” Szekspira, a rok później w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego.

Atutem Borowskiego była również zdolność do interpretacji postaci dramatycznych, o czym świadczą jego występy jako Jegomości w „Świętej Joannie” George’a Bernarda Shawa (1969). W związku z kontrowersjami wokół odwołania Kazimierza Dejmka w 1969 roku, aktor związał się z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Tam zagrał reżysera w „Akcie przerwanym” Różewicza (1970) oraz Lenina w „Szóstym lipca” Michała Szatrowa (1970).

Okres 1970-1972 to czas jego powrotu do Teatru Narodowego w Warszawie. Od 1972 roku związał się z warszawskim Teatrem Ateneum im. Stefana Jaracza, gdzie kontynuował swoją zawodową karierę aktorską.

Kariera ekranowa

Tadeusz Borowski miał niezwykle bogatą karierę ekranową, uczestnicząc w wielu znaczących realizacjach zarówno w teatrze, jak i w filmie. Jego obecność w Teatrze Telewizji to nie tylko niedyskusyjny talent, lecz również szerokie poszukiwania artystyczne, które rozpoczął od pierwszego wystąpienia w Za kulisami Cypriana Kamila Norwida w reżyserii Kazimierza Brauna w 1966 roku. W kolejnych latach zagrali w takich dziełach, jak LegendaStanisława Wyspiańskiego (1967), czy Śpiew z pożogiKrzysztofa Kamila Baczyńskiego w reżyserii Krystyny Sznerr (1968).

W 1969 roku Borowski wystąpił w Braciach Karamazow Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Jerzego Krasowskiego, a w 1972 roku w Dwóch teatrach Jerzego Szaniawskiego w reż. Kazimierza Brauna. Jego kariera teatralna rozkwitła również w spektaklu Romeo i Julia autorstwa Williama Szekspira (1974), gdzie współpracował z Jerzym Gruzą. Kolejnym ważnym wydarzeniem w jego karierze był Bal manekinów Brunona Jasieńskiego w reżyserii Janusza Warmińskiego (1979), a także IndykSławomira Mrożka, w którego reżyserii brał udział Maciej Wojtyszko w 1990 roku.

Tadeusz Borowski miał również przyjemność zagrać w znanym dziele Króla Edypa Sofoklesa, gdzie odgrywał rolę szefa Policji, w reż. Gustawa Holoubka w 2005 roku. Poza tym, jego zaangażowanie można było zobaczyć podczas realizacji dla najmłodszej widowni Teatru Telewizji TVP, jedna z takich produkcji to Bajki pana Perrault, gdzie grał jako Kadet Rousselle w reżyserii Anette Olsen i Jerzego Sztwiertni (1974-1976).

Na początku swojej kariery filmowej, Borowski zadebiutował w 1964 roku w epizodycznej roli w dramacie psychologiczno-obyczajowym Zbigniewa Kuźmińskiego pt. Banda, gdzie wystąpił jako uczestnik bójki na molo. Jego pierwsza ważniejsza rola to rola doktora Adama Rawicza w dramacie psychologicznym Kardiogram (1971) w reżyserii Romana Załuskiego. Borowski był także narratorem w polskiej wersji popularnego radzieckiego serialu przygodowo-wojennego Siedemnaście mgnień wiosny w 1974 roku.

Odznaczenia i nagrody

Tadeusz Borowski, uznawany za jednego z wybitnych aktorów swojego pokolenia, zdobył szereg prestiżowych nagród oraz odznaczeń w trakcie swojej kariery. Wśród wyróżnień znajdują się Srebrny Krzyż Zasługi przyznany w 1978 roku, Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” z 1988 oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski z 2003 roku.

W 1971 roku artysta został doceniony za swoją wybitną rolę Mefista w spektaklu Pasja Doktora Fausta, w reżyserii Tadeusza Minca, który odbył się w Teatrze Narodowym w Warszawie podczas XII Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych. Jego gra przyciągnęła uwagę krytyków i publiczności, co zaowocowało wyróżnieniem.

Kolejnym znaczącym osiągnięciem była Nagroda Państwowa RFSRR, która została przyznana mu w 1977 roku za niezapomnianą rolę Eugeniusza Truszczyńskiego w filmie Zapamiętaj imię swoje w reżyserii Siergieja Kołosowa, wydanego w 1974 roku. Dzięki takim osiągnięciom Borowski zyskał uznanie w branży filmowej i teatralnej.

Śmierć

Tadeusz Borowski, uznawany aktor, odszedł z tego świata 3 marca 2022 roku w Warszawie, gdy miał zaledwie 80 lat. Jego życie i kariera zapisały się w pamięci wielu.

W dniu 24 marca 2022 roku, zgodnie z ostatnią wolą, został pochowany na cmentarzu parafialnym w Hornówku, w gminie Izabelin.

Filmografia

Filmografia Tadeusza Borowskiego jest pełna różnorodnych ról, które ukazują jego wszechstronność i talent aktorski. Poniżej przedstawiamy zestawienie jego filmów i występów telewizyjnych, które z pewnością zasługują na uwagę:

  • Banda (1964) – uczestnik bójki na molo,
  • Kardiogram (1971) – doktor Adam Rawicz,
  • Na przełaj (1971) – Rysiek, brat Grażyny,
  • Zaraza (1971) – doktor Adam Rawicz,
  • Ogłoszenie matrymonialne (1972) – inżynier,
  • Z tamtej strony tęczy (1972) – lekarz, kolega Teresy,
  • Zniszczyć pirata (1972),
  • Rozwód (Scheidungsprozess) (1973) – Janek,
  • Śledztwo (1973) – Gregory, inspektor Scotland Yardu,
  • Godzina za godziną (1974) – Paweł, przyjaciel Tadeusza, mąż Teresy,
  • Zapamiętaj imię swoje (1974) – Eugeniusz Truszczyński,
  • Dyrektorzy (serial telewizyjny) (1975) – Szymanek,
  • Jarosław Dąbrowski (1975) – Teofil, brat Jarosława,
  • Znaki szczególne (1976) – inżynier Zdzisław Rudnik, zastępca kierownika zakładu prefabrykacji,
  • Gdzie woda czysta i trawa zielona (1977) – sekretarz Kuriata,
  • Znak orła (serial telewizyjny) (1977) – rycerz Wincenty, starosta wielkopolski,
  • Pogrzeb świerszcza (1978) – Roman,
  • Wściekły (1979) – inżynier Rudnik,
  • Sekret Enigmy (1979) – Marian Rejewski,
  • Tajemnica Enigmy (serial telewizyjny) (1979) – Marian Rejewski,
  • Zielony ptak (Der Grüne Vogel) (1980),
  • Misja (serial telewizyjny) (1980),
  • Wielka majówka (1981) – inżynier wynalazca rozmawiający z Julkiem,
  • Blisko, coraz bliżej (serial telewizyjny) (1982–1986) – Kazimierz Borucki, mąż Anny,
  • Jeśli się odnajdziemy (1982) – Wojciech Brożyński, zastępca kierownika ośrodka,
  • 1944 (1984) (serial telewizyjny) (odc. 3. Jan),
  • Rycerze i rabusie (serial telewizyjny) (1984) – Mikołaj Tarnowski,
  • Och, Karol (1985) – Tadek, kolega Karola,
  • Przyłbice i kaptury (serial telewizyjny) (1985) – Kuno von Lichtenstein,
  • Rajska jabłoń (1985) – lekarz Romana,
  • Maskarada (1986) – „odpowiedzialny”,
  • Brawo mistrzu (1987); film TV,
  • Modrzejewska (serial telewizyjny) (1989) – Siergiej S. Muchanow, mąż Marii Kalergis, prezes dyrekcji Warszawskich Teatrów Rządowych,
  • Maria Curie (Marie Curie, une femme honorable) (1990) – lekarz na froncie,
  • Koniec gry (1991) – psychoanalityk,
  • Jan Lechoń (1991) – narrator,
  • Kuchnia polska (serial telewizyjny) (1991–1993) – Stępiński, znajomy Biesiekierskich,
  • Zespół adwokacki (1994) – przewodniczący składu orzekającego w sprawie Malaka w Sądzie Apelacyjnym w Łodzi,
  • Młode wilki (1995) – inżynier Bukowski,
  • Milles, Les (1995) – architekt Bernard Zippert,
  • Ekstradycja 2 (serial telewizyjny) (1996) – bankowiec u „Bossa”,
  • Klan (serial telewizyjny) (1997–2010) – Stanisław Szajkowski, dyrektor Banku Północnego (2000),
  • Królowa złodziei (1997) (Marion du faouet – chef de volerus) – Le Vicomte,
  • Ostatnia misja (1999) – pracownik „rent a car”,
  • M jak miłość (serial telewizyjny) (2001–2003, 2017) – 2 role: doktor Siemasz, lekarz w szpitalu w Gródku (odc. 32, 43, 44, 46, 48, 52, 61, 136), lekarz (odc. 1285, 1289, 1290, 1291),
  • Chopin. Pragnienie miłości (2002) – doktor Sanchez,
  • Przedwiośnie (2002) – Józef Haller,
  • Samo życie (serial telewizyjny) (2002–2010) – Artur Kuźmiński, inspektor w Kuratorium Oświaty w Warszawie, przyjaciel Henryka Rowickiego,
  • Sfora: Bez litości (2002) – członek Rady Polityki Pieniężnej,
  • Sfora (serial telewizyjny) (2002) – członek Rady Polityki Pieniężnej,
  • Czwarta władza (serial telewizyjny) (2004),
  • Dziupla Cezara (serial telewizyjny) (2004) – strażak,
  • Fałszerze – powrót Sfory (serial telewizyjny) (2006) – Bartels, prezes nadzoru bankowego,
  • Hania (2007) – ojciec Wojtka,
  • Barwy szczęścia (serial telewizyjny) (2007–2012, 2014–2015, 2018) – Karol, ojciec Marty,
  • Balladyna (The Bait) (2009) – doktor,
  • Na dobre i na złe (2011) – Julian Zapała, ojciec Przemka (odc. 448, 449),
  • Ojciec Mateusz (2012, 2020) 2 role: profesor Adam Kotoński (odc. 103), January Sapalski (odc. 300, 301),
  • Lekarze (2012–2014) – profesor Stanisław Mich,
  • Aż po sufit! (2015) – Tadeusz Treder, ojciec Joanny,
  • Ultraviolet (2017) – Karol Augustyn (odc.10),
  • Komisarz Alex (2017) – Lorenzo Testi (odc.129),
  • Blondynka (2018) – profesor Kubica (odc. 79, 88, 90).

Różnorodność ról Tadeusza Borowskiego ukazuje jego imponujący dorobek aktorski oraz zaangażowanie w każdy projekt, w którym brał udział.

Dokumenty

Tadeusz Borowski, znany ze swojego talentu aktorskiego, zdobył uznanie w wielu produkcjach, w których pełnił różnorodne role narracyjne i lektorskie. W ciągu swojej kariery uczestniczył w kilku znaczących projektach:

  • „Widzę Ciebie Warszawo sprzed laty…” (2000) – lektor,
  • Ułani, ułani… (1998) – lektor,
  • Czy musieli zginąć… (1997) – narrator,
  • Pierwszy ułan Drugiej Rzeczypospolitej (1994) – narrator,
  • Tadeusz Komorowski „Bór” (1994) – lektor,
  • Powrót Paderewskiego (1991) – narrator.

Polski dubbing

Obszerny dorobek artystyczny Tadeusza Borowskiego w dziedzinie dubbingu obejmuje wiele znanych produkcji filmowych i telewizyjnych. Jego talent i wszechstronność sprawiły, że zyskał uznanie wśród widzów oraz twórców.

  • Mary Poppins powraca (2018) – Binokl,
  • Piraci z Karaibów: Zemsta Salazara (2017) – kapitan Toms,
  • Piękna i Bestia (2017),
  • Lwia Straż (2016–2020) – Zazu (dialogi), Mjomba (odc. 18),
  • Paddington (2015) – jeden z geografów,
  • Biegiem przez las (2012) – Dziadek,
  • Scooby Doo i miecz samuraja (2009) – Takagawa,
  • Byli sobie podróżnicy (druga wersja dubbingowa, 2009),
  • Batman (2008) – ochroniarz (odc. 52), dr Matthew Thorne (odc. 53),
  • Scooby Doo i śnieżny stwór (2007) – profesor,
  • Naruto (2007) – Hiruzen Sarutobi Trzeci Hokage, Manda, Senta, Hiashi Hyūga (odc. 79),
  • Za linią wroga II: Oś zła (2007) – Weylon Armitage,
  • Ben 10 (wrzesień 2006) – Kraab (odc. 5),
  • Lassie (2006) – McBane,
  • Było sobie życie (2006) – Szef z centrum chromosomów (odc. 1), jeden z neutrofilów (odc. 2), jeden z enzymów (odc. 2),
  • Jan Paweł II (2006),
  • Kim Kolwiek (2005–2007) – Dementor,
  • Oliver Twist (2005),
  • Co nowego u Scooby’ego? (2004) – Starożytny (odc. 18),
  • Kaczor Dodgers (2004–2006) – prezydent Kosmosu (odc. 3b), mistrz Moloch (odc. 37a),
  • Król Lew III: Hakuna matata (2004) – Zazu,
  • Looney Tunes znowu w akcji (2004) – reżyser filmu z Batmanem,
  • Scooby Doo i meksykański potwór (2003) – duch Señora Otero,
  • Country Miśki (2003) – Elton John,
  • Nieustraszeni ratownicy (2002–2003) – Pierce (odc. 30b), dr Elder (odc. 31b),
  • Dragon Ball Z: Fuzja (2002) – Hoi,
  • Dragon Ball Z: Atak smoka (2002) – Hoi,
  • Atomówki (2001) – Piaskowy Dziadek (odc. 17a), Majstersztyk (odc. 27a), policjant z Citiesville (odc. 28a),
  • Scooby-Doo i oporny wilkołak (2000) – narrator, Dżyngis Kong,
  • Przygody Mikołaja (2000),
  • Scooby i Scrappy Doo (2000) – jeden z braci Balton (odc. 22c), John Bitsy (odc. 25b), Mięśniak Melon (odc. 28b),
  • Timon i Pumba (2000) – Zazu,
  • Muppety z kosmosu (1999) – lektor,
  • Walter Melon (1999–2000),
  • Król Lew II: Czas Simby (1999) – Zazu,
  • Dawno temu w trawie (1999) – Slim,
  • Flintstonowie (trzecia wersja dubbingowa, 1998),
  • Trzy dni, aby wygrać (1998) – Teo,
  • Droopy, superdetektyw (1998) – tata (odc. 9), Rockfor (odc. 12),
  • Conan – łowca przygód (1998) – narrator,
  • Star Trek: Voyager (1997) – Dereth (odc. 5), Lord Burleigh (odc. 13),
  • Kot Billy (pierwsza wersja, 1997) – Pan Hubert,
  • Pinokio (1997) – świerszcz Pepe,
  • Freakazoid! (1997–1999) – narrator,
  • Król i ptak (1997) – Król Karol V + III = VIII + VIII = XVI,
  • 101 Dalmatyńczyków (1997) – kapitan policji, reporter z TV,
  • Tom i Jerry (1997) – król (odc. 111),
  • Szczenięce lata Toma i Jerry’ego (1997) – narrator (odc. 48a, 48c, 49a),
  • Richie milioner (1996) – dziennikarz, reporter,
  • Wieczór z muppetami (1996–1997),
  • Opowieść wigilijna Myszki Miki (1996) – lektor, kwestujący na biednych #1 (Szczur z Przygód Ichaboda i Pana Ropucha),
  • Dzieciaki do wynajęcia (1996) – Larry Keyvey,
  • Stinky i Jake przedstawiają (1996–1998) – Yves Karaluszak,
  • Toy Story (1996) – robot, dowództwo z reklamy, komentator sportowy,
  • Taz-Mania (pierwsza wersja dubbingowa, 1996) – Bull Aligator,
  • Nowe przygody Madeline (1996, 2002–2003) – narrator,
  • Objawienia w Fatimie (1996) – mer,
  • Myszka Miki i przyjaciele (1996–1997) – lektor, duch #4 (odc. 25c), sąsiad (odc. 43c), burmistrz miasteczka terroryzowanego przez Pete’a (odc. 47a), narrator (odc. 48c, 64c), juror (odc. 59a), konferansjer (odc. 59a), fotograf (odc. 59a),
  • Mój sąsiad Totoro (pierwsza wersja dubbingowa, 1996) – lektor,
  • Bombik (1995) – narrator,
  • Aladyn (pierwsza wersja dubbingowa, 1995–1998) – lektor,
  • Albert, piąty muszkieter (1995–1996) – kardynał Richelieu,
  • Tex Avery przedstawia (1995) – narrator (odc. 4, 13), Kot, który nienawidził ludzi (odc. 30),
  • Mała syrenka (pierwsza wersja dubbingowa, 1995) – ryba, która nienawidziła śmiechu (odc. 19),
  • Przygody Myszki Miki i Kaczora Donalda (pierwsza wersja dubbingowa, 1994–1995) – lektor, narrator, wewnętrzny głos Donalda (odc. 5a),
  • Król Lew (1994) – Zazu,
  • Beethoven 2 (1994) – lektor,
  • Dzielny Agent Kaczor (pierwsza wersja dubbingowa, 1994) – lektor, Zakuty Dziób,
  • Tajemnica trzynastego wagonu (1994) – Głos spikera na stacji kolejowej w Hanowerze,
  • Tajna misja (1993–1994) – Neville Savage,
  • Wędrówka do domu (1993) – lektor,
  • Pan niania (1993) – lektor,
  • Tom i Jerry – Ale kino! (1993, pierwsza wersja dubbingowa) – lektor,
  • Kroniki młodego Indiany Jonesa (1993) – major Boucher (odc. 5), major Bilideau (odc. 8),
  • Nowe przygody Kubusia Puchatka (1992–1993) – lektor (odc. 1-29, 32a, 34-36, 38-42, 47-50), Mieszkaniec osady Prosiaczków (odc. 5),
  • Mahabharata (1992) – Wjasa,
  • Łebski Harry (1991–1998) – lektor, hycel (odc. 2a), strażnik (odc. 9b), kierownik sali (odc. 11a),
  • Wesoła siódemka (1991–1992) – lektor,
  • Leśna rodzina (1991) – lektor (odc. 1-3), Leśniczy (odc. 1-3),
  • Inspektor Gadżet (1991) – lektor (odc. 66-81),
  • Kacze opowieści. Poszukiwacze zaginionej lampy (1991) – dżin,
  • Chip i Dale: Brygada RR (1991–1992) – lektor (odc. 7-15, 17-65), prezenter telewizyjny (odc. 22), prognostyk (odc. 52),
  • Kacze opowieści (1991–1993) – lektor (odc. 1-7, 9-13, 15-23, 25, 27-100), detektyw Shedlock Jones (odc. 25), król Mung Ho (odc. 67), Wesoły Jack (odc. 71), Pulpon, członek bractwa Złotej Gęsi (odc. 79, 80), reporter programu „Otwarte studio” (odc. 87),
  • Historie biblijne (pierwsza wersja dubbingowa, 1990),
  • Bajarz (1990) – król (odc. 6),
  • Wuzzle (1988) – lektor, narrator, Studnia Życzeń (odc. 8), konferansjer show Hipki (odc. 8),
  • Smerfy (1988, 1993–1994) – druid (pierwsza wersja odc. 74), lektor (odc. 117-144, 148-153, 175-187, 189-202, 205-222),
  • Tylko Manhattan (1988) – Cutter Amberville,
  • Odyseja (1987) – narrator,
  • Ostatnie dni Pompei (1987) – Arbaces,
  • Pustelnia parmeńska (1985) – narrator,
  • Lisek Vuk (1984) – narrator,
  • Hotel Polanów i jego goście (1983) – doktor Gottschling,
  • Krach operacji „Terror” (1983) – narrator, Saulski,
  • Czarodziejski kleks (1982) – ojciec,
  • Kasztany miłości (1974) – Luigi Vivarelli,
  • Siedemnaście mgnień wiosny (1974) – narrator.

Przypisy

  1. Zenon Burzyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 20.02.2023 r.]
  2. JerzyJ. Armata JerzyJ., Tadeusz Borowski – na scenie, na ekranie i w dubbingu [online], Stowarzyszenie Filmowców Polskich, 09.07.2021 r. [dostęp 09.11.2023 r.]
  3. Żegnamy Tadeusza Borowskiego. Teatr Ateneum, 04.03.2022 r. [zarchiwizowane z tego adresu 06.03.2022 r.]
  4. Ostatnia droga Tadeusza Borowskiego. Wybitnego aktora pożegnały wielkie sławy. fakt.pl, 24.03.2022 r.
  5. Nikt nie żyje Tadeusz Borowski. Aktor miał 81 lat. Onet.pl, 04.03.2022 r.
  6. a b c d e „Gazeta Olsztyńska”, Mateusz Przyborowski To jest rzeźnia, a nie szkółka, Nr 248/22.10.2016 r.
  7. a b c KrzysztofK. Lubczyński KrzysztofK., Dobry rycerz wszędzie straszny, „Trybuna”, 20.03.2009 r.
  8. Tadeusz Borowski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 09.04.2021 r.]
  9. a b c GabrielaG. Pewińska GabrielaG., Ważny adres – Obrońców Westerplatte w Sopocie. Tu mieszkał w latach 60. Tadeusz Borowski – aktor teatralny i filmowy [online], „Gdańsk Nasze Miasto”, 02.01.2008 r.
  10. Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Teatru Ateneum. prezydent.pl, 31.03.2003 r.

Oceń: Tadeusz Borowski (aktor)

★★★★★
Średnia ocena:4.84 Liczba ocen:15